ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΑΣ;

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί πεθαίνουμε μετά από μόνον 70 ή 100 χρόνια;  Άσχετα με το εμφανές τραύμα τέτοιων περιπτώσεων όπως πόλεμος, φόνος, ατυχήματα και κακές επιλογές τρόπου ζωής, ποια είναι η πραγματική αιτία του θανάτου στους ανθρώπους; Γιατί συμβαίνει οι πιθανότητες να συνεχίσουμε μια υγιεινή, ζωτική, και με νόημα ζωή φαίνονται να είναι εναντίον μας καθώς περνάμε το όριο αυτού που θεωρείται «μέση ηλικία» και αργότερα πλησιάζουμε το όριο των 100 χρόνων;

 

Μεταξύ των επιστημόνων, των επαγγελματιών υγείας, καθώς και των πανεπιστημιακών, υπάρχει συμφωνία ότι το σώμα μας έχει την θαυμαστή ικανότητα να διατηρεί τη ζωή.  Από τα υπολογιζόμενα 50 περίπου τρισεκατομμύρια κύτταρα που βρίσκονται μέσα στον μέσο άνθρωπο, τα περισσότερα έχουν καταγραφεί ότι έχουν την ικανότητα να αυτό-επισκευάζονται και να αναπαράγονται καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας.  Με άλλα λόγια, συνεχώς αντικαθιστούμε και ανασκευάζουμε τους εαυτούς μας από μέσα προς τα έξω!

Μέχρι πρόσφατα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι υπήρχαν δύο εξαιρέσεις στο φαινόμενο της κυτταρικής αναγέννησης.  Είναι ενδιαφέρον, ότι αυτές οι ιδιαίτερες περιπτώσεις είναι τα κύτταρα των δύο κέντρων που έχουν ταυτιστεί πιο στενά με τις πνευματικές ιδιότητες που μας κάνουν το ποιοι είμαστε: ο εγκέφαλος και οι καρδιά μας. Αν και καινούργιες μελέτες έχουν τώρα δείξει ότι τα κύτταρα αυτών των οργάνων έχουν την ικανότητα να αναγεννιούνται, φαίνεται επίσης ότι είναι τόσο ανθεκτικά ώστε μπορούν να διαρκέσουν μια ζωή χωρίς απαραίτητα να χρειαστεί να το κάνουν!

Έτσι, επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση: Γιατί το ανώτατο όριο της διάρκειας ζωής μας φαίνεται να κυμαίνεται γύρω στα 100 χρόνια; Τι είναι αυτό που μας αφαιρεί την ζωή;

Με εξαίρεση την λάθος χρήση φαρμάκων και λάθος διαγνωσμένες καταστάσεις, ο μεγαλύτερος φονιάς των ενηλίκων πάνω από τα 65 είναι οι καρδιακές ασθένειες.  Θεωρώ την στατιστική αυτή εντυπωσιακή λόγω της εργασίας που η καρδιά μας έχει κατασκευαστεί για να διεκπεραιώνει και πόσο καλά το κάνει.  Η μέση ανθρώπινη καρδιά κτυπά κατά μέσο όρο περίπου 100,000 φορές την ημέρα -  που σημαίνει περισσότερες από 35 εκατομμύρια φορές τον χρόνο – και αντλεί έξη λίτρα αίματος μέσω περίπου 12,000 μιλίων αρτηριών, και τριχοειδών αγγείων κάθε 24 ώρες.  Η καρδιά μας φαίνεται να είναι τόσο σημαντική στο ποιοι και τι είμαστε ώστε είναι το πρώτο όργανο που σχηματίζεται μέσα στην μήτρα της μητέρας μας, ακόμη και πριν από τον εγκέφαλο μας.

Με όρους μηχανικούς, όταν η επιτυχία ενός ολόκληρου εγχειρήματος εξαρτάται από ένα και μόνον εξάρτημα, στο εξάρτημα αυτό δίνεται ο τίτλος «κρίσιμη αποστολή».  Στα προγράμματα του διαστήματος, για παράδειγμα, όταν ένα σκάφος πρόκειται να προσγειωθεί στον Άρη και δεν θα υπάρχει κανείς εκεί γύρω για να επισκευάσει κάτι που θα μπορούσε να χαλάσει, οι μηχανικοί πρέπει να κάνουν ένα από δύο πράγματα για να εξασφαλίσουν την επιτυχία της αποστολής.  Είτε θα α) κατασκευάσουν το ένα κομμάτι του σκάφους από το οποίο εξαρτάται ολόκληρη η αποστολή – το κρίσιμο για την αποστολή κομμάτι – με τέτοια ακρίβεια ώστε δεν μπορεί να πάει στραβά, ή β) θα φτιάξουν back up συστήματα, και back ups στα back ups.  Μερικές φορές κάνουν και τα δύο.

Ξεκάθαρα, το θαυμαστό όργανο που τροφοδοτεί με το αίμα της ζωής κάθε κύτταρο μέσα μας έχει αναπτυχθεί – είτε με συνειδητό σχεδιασμό ή με φυσικές διαδικασίες – για να είναι το πλέον αυτό-θεραπευόμενο και μακροβιότερο κρίσιμο για την αποστολή κομμάτι του «εξοπλισμού» του σώματος.  Έτσι, κάθε φορά που η απώλεια κάποιου που αγαπάμε αποδίδεται στην «βλάβη» ενός τέτοιου καταπληκτικού οργάνου, πρέπει να ρωτήσουμε τον εαυτό μας τι πραγματικά συνέβη στο άτομο αυτό.  Γιατί το πρώτο όργανο που αναπτύχθηκε στο σώμα κάποιου – και αυτό που εκτελεί τόσο εντυπωσιακά, και επί τόσο μακρό χρόνο, με κύτταρα που είναι τόσο ανθεκτικά και δεν χρειάζεται καν να αναπαραχθούν – απλά σταματά να εργάζεται μετά από μόνον λίγες δεκαετίες; Δεν βγαίνει νόημα… εκτός και αν υπάρχει κάποιους άλλος παράγοντας που δεν έχουμε λάβει υπ’ όψη.

Η σύγχρονη ιατρική συνήθως αποδίδει τις καρδιακές παθήσεις σε μια σειρά από βιολογικούς παράγοντες και παράγοντες του τρόπου ζωής, που κυμαίνονται από τη χοληστερόλη και τη διατροφή μέχρι και σε περιβαλλοντικές τοξίνες και το άγχος.  Αν και οι καθοριστικοί αυτοί παράγοντες μπορεί να είναι ακριβείς σε καθαρά χημικό επίπεδο, πολύ λίγο μπορούν να αποτελούν τον πραγματικό λόγο για τον οποίον οι παθήσεις υπάρχουν.  Τι πραγματικά σημαίνει «καρδιακή πάθηση»;

Ίσως δεν πρόκειται για σύμπτωση που όλοι οι παράγοντες του τρόπου ζωής που συνδέονται με τις καρδιακές παθήσεις συνδέονται επίσης με την δύναμη που μιλάει στο ίδιο το σύμπαν: το ανθρώπινο συναίσθημα.  Υπάρχει κάτι που αισθανόμαστε κατά την διάρκεια της ζωής μας το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφική πάθηση του πιο σημαντικού οργάνου του σώματος; Η απάντηση είναι «ναι».

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Gregg Braden, “The Spontaneous Healing of Belief: Shattering the paradigm of false limits”)