ΙΕΡΟ ΚΡΑΣΙ

Για τους μακρινούς προγόνους μας, το κρασί ήταν δώρο από τους θεούς.  Ο μετασχηματισμός από τα σταφύλια που κρέμονται βαριά στο αμπέλι σε υγρό μυστήριο ήταν μια διαδικασία που φαινόταν μυστηριώδης και ιερή.  Από αρχαιοτάτων χρόνων, το κρασί έχει χρησιμοποιηθεί για ιερό σκοπό, και έχει θεωρηθεί ισχυρός αγωγός της ενέργειας της δύναμης της ζωής.  Υπήρξε πάντα μια στενή σχέση μεταξύ του κύκλου της αμπέλου και του μεγαλύτερου κύκλου της ζωής… ίσως το σκούρο κόκκινο του πρώτου κρασιού αποτελούσε ηχώ του χρώματος του αίματος, ή ίσως ήταν ο μυστικιστικός τρόπος που το αλκοόλ δρα ως μεταφορέας και φορέας της ενέργειας εκείνου που το ευλογεί. Ακόμα και τώρα, μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από ένα αλκοολούχο ποτό, μπορεί να είναι ένας προμηθευτής του Πνεύματος.

Η ιστορία του κρασιού φαίνεται να έχει ακολουθήσει την ιστορία της ανθρωπότητας.  Αν και μεγάλο μέρος της ιστορίας αυτής έχει χαθεί για εμάς, οι ιερές τελετουργίες του κρασιού και κρασί για ιερούς σκοπούς, ήταν αναμφισβήτητα σημαντικά για πολλούς αρχαίους πολιτισμούς.  Πιστεύεται ότι στον Μινωικό πολιτισμό, και αργότερα στον Μυκηναϊκό, το κρασί δινόταν σαν προσφορά στην θεά Μητέρα Γη.  Στην αρχαία Αίγυπτο, δοχεία κρασιού βρέθηκαν σε τάφους των Φαραώ.  Και σε πιστούς του Όσιρι, της Ίσις και της Σέτι χρησιμοποιούσαν κρασί στις τελετές τους και σε συνδυασμό με τις προσφορές τους.  Ο κύκλος της ζωής, του θανάτου, και της αναγέννησης τιμούνταν με κρασί, και μερικοί θεωρούσαν ότι το κρασί είναι το αίμα της γης, έτσι ήταν πάντα σεβαστό και θεωρούνταν πολύτιμο δώρο.

Σε μετέπειτα αιώνες, υπήρχαν εντυπωσιακές γιορτές στην Ελλάδα προς τιμή του Διονύσου, του θεού του κρασιού.  Ο Διόνυσος είχε συνδεθεί με την έκσταση, τη χαρά, την έμπνευση, και την δημιουργικότητα.  Σε αυτό που ονομάζεται Διονύσια Μυστήρια, θεωρούσαν το κρασί ως μυστήριο και πίστευαν ότι ελευθερώνει το άτομο για να επιστρέψει στην αρχική κατάσταση της ιερής χαράς και της δημιουργικότητας. Οι τελετές του Διονύσου διήρκεσαν για πολλές γενιές και εξελίχθηκαν με την πάροδο του χρόνου.  Σε μερικές παραλλαγές, πίστευαν ότι όταν κάποιος έπινε κρασί, αυτό επέτρεπε στο πνεύμα του Θεού να μπει μέσα του πιο ελεύθερα. 

Το κρασί ως καταλύτης για μεταμορφωτική εμπειρία υπάρχει ακόμη και σήμερα στη σύγχρονη Καθολική Εκκλησία.  Η Θεία Ευχαριστία περιλαμβάνει την λήψη μιας γουλιάς κρασιού, το οποίο πιστεύεται ότι συμβολίζει το αίμα του Ιησού.  Και όταν μιλάμε για το κρασί που εμπλουτίζεται με Πνεύμα, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι ο Ιησούς έκανε το πρώτο θαύμα του, μετατρέποντας το νερό σε κρασί σε ένα γάμο στην Κανά.

(Απόσπασμα από το βιβλίο των Denise Linn & Meadow Linn, “The Mystic Cookbook: the secret alchemy of food”)