Το να κλείσει κάτι είναι πολυτέλεια. Περιμένουμε ότι
τα πράγματα θα έχουν σε όμορφο κλείσιμο, ακόμη και αν πρόκειται για κάτι που
πονάει ή είναι βρώμικο. Αυτό είναι αυτό που βλέπουμε στις ταινίες, έτσι δεν
είναι; Πάνω στην κατάλληλη στιγμή, θα είχατε την συγνώμη που περιμένατε, ή την
ευκαιρία να αποχαιρετίσουμε τους αγαπημένους μας, πριν πεθάνουν. Αλλά δεν
συμβαίνει πάντα έτσι.Η ουσία είναι, δεν χρειάζεται να κλείσει κάτι για να προχωρήσουμε. Μπορούμε ειρηνικά να πούμε αντίο σε μια διαλυμένη σχέση, ένα αγαπημένο πρόσωπο που πέθανε, ή να προχωρήσουμε από οτιδήποτε άλλο μας κρατά πίσω.
Δεν υπάρχει πάντα χρόνος για ένα όμορφο αντίο. Έχω ένα φίλο του οποίου η αδελφή πέθανε πρόσφατα ενώ οδηγούσε πηγαίνοντας να αποχαιρετίσει. Έχασε την ευκαιρία κατά 45 λεπτά μόνον. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι πιο άδικο ... αλλά δυστυχώς συμβαίνει. Οι αγαπημένοι μας δεν θα ήθελαν να ζούμε μια θλιμμένη ζωή, επειδή δεν είχαμε το κλείσιμο μας. Θα ήθελαν να ζήσουμε, ενώ είμαστε ακόμα εδώ!
Μερικοί από εμάς δεν παίρνουν ποτέ ένα «ευχαριστώ» ή ένα «Λυπάμαι», το οποίο αξίζουμε πραγματικά. Δεν μπορούμε να κρατάμε κακία λόγω αυτού. Με τον τρόπο αυτό, το μόνο που καταφέρουμε είναι να συνεχίζουμε να μένουμε φυλακισμένοι στο παρελθόν.
Αν δεν είχατε το κλείσιμο που χρειάζεστε για οποιοδήποτε λόγο, μπορεί να ήρθε η στιγμή να το αφήσετε πίσω σας.
(Ένας φίλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου