ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας σπουδαίος άντρας που παντρεύτηκε την γυναίκα των ονείρων του.  Καρπός της αγάπης τους υπήρξε ένα κοριτσάκι.  Ήταν ένα έξυπνο και εύθυμο παιδί κι ο σπουδαίος αυτός άντρας το αγαπούσε πάρα πολύ.  Όταν το κοριτσάκι ήταν πολύ μικρό το σήκωνε στην αγκαλιά του, μουρμούριζε ένα χορευτικό σκοπό κι έκανε το γύρο του δωματίου χορεύοντας μαζί του κι επαναλαμβάνοντας: «Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ κοριτσάκι μου».

                                         

Καθώς το κοριτσάκι μεγάλωνε, ο σπουδαίος άντρας εξακολούθησε να το αγκαλιάζει και να του λέει: «Σ’ αγαπώ κοριτσάκι μου». Το κορίτσι στραβομουτσούνιαζε και του απαντούσε: «Δεν είμαι πιά μικρό κοριτσάκι». Εκείνος τότε γελούσε και της έλεγε: «Ναι, αλλά για μένα θα είσαι πάντα το μικρό μου κοριτσάκι».

Το κοριτσάκι, που δεν ήταν πια κοριτσάκι, άρχισε να βγαίνει από το σπίτι του και να κυκλοφορεί στον κόσμο.  Καθώς μάθαινε περισσότερα για τον εαυτό της, μάθαινε περισσότερα και για το σπουδαίο άντρα.  Είδε ότι ήταν πράγματι σπουδαίος και δυνατός, γιατί τώρα πια συνειδητοποιούσε τη δύναμη του.  Μια από τις μορφές της δύναμης που διέθετε ήταν η ικανότητα του να εκφράζει την αγάπη του προς την οικογένεια του.  Όπου και να βρισκόταν η κοπέλα, εκείνος της τηλεφωνούσε και της έλεγε: «Σ’ αγαπώ κοριτσάκι μου».

                                               

Κάποια μέρα το κοριτσάκι που δεν ήταν πια κοριτσάκι πήρε ένα τηλεφώνημα.  Ο σπουδαίος άντρας είχε πρόβλημα. Είχε πάθει εγκεφαλικό. Βρισκόταν σε κατάσταση αφασίας, εξήγησαν στην κοπέλα.  Δεν μπορούσε να μιλήσει πια και δεν ήξεραν αν καταλάβαινε τι του έλεγαν.  Δεν μπορούσε πια να χαμογελάσει, να γελάσει, να περπατήσει, να αγκαλιάσει, να χορέψει ή να πει στο κοριτσάκι που δεν ήταν πια κοριτσάκι ότι το αγαπούσε.

Έτσι η κοπέλα πήγε στο πλευρό του σπουδαίου άντρα.  Όταν μπήκε μέσα στο δωμάτιο και τον είδε, της φάνηκε μικρόσωμος και ολότελα αδύναμος.  Την κοίταξε και προσπάθησε να μιλήσει, αλλά δεν τα κατάφερε.

Το κοριτσάκι έκανε το μόνο πράγμα που μπορούσε.  Κάθισε στο κρεβάτι και έγειρε δίπλα στο σπουδαίο άντρα. Δάκρυα κύλησαν  από τα μάτια και των δυο κι εκείνη τύλιξε τα χέρια της γύρω από τους παράλυτους ώμους του πατέρα της.

                                            

Με το κεφάλι ακουμπισμένο στο στήθος του, η κοπέλα έφερε στο νου της τις όμορφες στιγμές που έζησαν μαζί και το αίσθημα προστασίας και αγάπης που ένιωθε να της προσφέρει ο σπουδαίος άντρας.  Ένιωθε πόνο για την επικείμενη απώλεια του πατέρα της και για τα λόγια αγάπης που της έδιναν χαρά και που δε θα τα ξανάκουγε.

Και τότε άκουσε από το εσωτερικό του ανθρώπου το χτύπο της καρδιάς του.  Της καρδιάς μέσα στην οποία ζούσαν πάντα η μουσική και τα λόγια.  Η καρδιά συνέχιζε να χτυπά, σταθερά, αδιάφορα για τη βλάβη που υπήρχε στο υπόλοιπο σώμα.  Και καθώς έμενε ακουμπισμένη εκεί, το θαύμα έγινε.  Άκουσε αυτό που ήθελε να ακούσει.

Η καρδιά του είπε με το σφυγμό της τις λέξεις που δεν μπορούσε να πει πια το στόμα του…

Σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ

Κοριτσάκι

Κοριτσάκι

Κοριτσάκι

Κι η κοπέλα ένιωσε ανακούφιση.

 

Της Patty Hansen