ΜΕ ΒΙΑΣΥΝΗ

Η δουλειά θα περιμένει ενώ εσύ δείχνεις στο παιδί το ουράνιο τόξο, αλλά το ουράνιο τόξο δεν θα περιμένει όταν εσύ κάνεις τη δουλειά.  

                                     -  Patricia Clafford

Βιαζόμουν.

Κατέβηκα βιαστικά στο καθιστικό ντυμένη με το καλύτερο μου φόρεμα και το μυαλό μου ήταν στη βραδινή συνάντηση.  Η Τζίλιαν, η τετράχρονη κόρη μου, χόρευε ένα από τα αγαπημένα της τραγούδια, το «Κουλ» από το Γουέστ Σάϊντ Στόρι.

Βιαζόμουν, είχα ήδη αργήσει.  Όμως, μια μικρή φωνούλα μέσα μου, μου είπε «σταμάτα».

Σταμάτησα λοιπόν. Την κοίταξα.  Άπλωσα το χέρι μου, έπιασα το δικό της και την στριφογύρισα.  Η επτάχρονη κόρη μου, η Κέϊτλιν, ήρθε κοντά μας και την έπιασα κι αυτήν.  Οι τρεις μας χορεύαμε ζωηρά γύρω από το τραπέζι της τραπεζαρίας και στο καθιστικό.  Γελούσαμε.  Γυρίζαμε.  Άραγε, μπορούσαν οι γείτονες να δουν αυτή την τρέλα μέσα από τα παράθυρα; Δεν είχε σημασία.  Το τραγούδι τελείωσε με ένα έντονο σάλπισμα. Με εκείνο τελείωσε και ο χορός μας.  Τις χτύπησα χαϊδευτικά στα πισινάκια τους και τις έστειλα να κάνουν το μπάνιο τους.

Ανέβηκαν τις σκάλες, λαχανιασμένες και τα γέλια τους αντηχούσαν σ’ όλο το σπίτι.  Επέστρεψα στη δουλειά μου.  Είχα σκύψει κι έβαζα χαρτιά στο χαρτοφύλακα μου, όταν άκουσα τη μικρή μου κόρη να λέει στην αδελφή της, «Κέϊτλιν, δεν είναι η μαμά μας η καλύτερη από όλες;»

Πάγωσα.  Πόσο κοντά ήμουν, με τη βιασύνη μου για να προλάβω τη ζωή, να χάσω εκείνη τη στιγμή.  Το μυαλό μου πήγε στα διπλώματα και στα βραβεία που κάλυπταν τους τοίχους του γραφείου μου.  Δεν είχα κερδίσει ποτέ κανένα βραβείο, δεν είχα κάνει κανένα κατόρθωμα που να ξεπερνά το: δεν είναι η μαμά μας η καλύτερη από όλες;

Το παιδί μου το είπε αυτό στα τέσσερα του.  Δεν περιμένω να το πει στην ηλικία των 14.  Αλλά όταν θα είναι 40 ετών, αν σκύψει πάνω από εκείνο το ξύλινο κουτί για να πει αντίο στο άψυχο περίβλημα της ψυχής μου, θέλω να το πει τότε.

Δεν είναι η μαμά μας η καλύτερη από όλες;

Δεν ταιριάζει στο βιογραφικό μου.  Αλλά το θέλω χαραγμένο πάνω στην ταφόπλακα μου.

Gina Barrett Schlesinger