ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ… ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ (Μέρος Β)

 (Το θέμα ολοκληρώνεται σε δύο αναρτήσεις)

 

Παίρνοντας Την Ευθύνη του Πεπρωμένου μας

 

Αν θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη του πεπρωμένου μας, πρέπει να πάρουμε την δύναμη μας πίσω. Ορίστε πώς:

Αρχίστε να σκέφτεστε την πιθανότητα ότι μπορείτε να αλλάξετε την πορεία της ζωής σας. Δεν χρειάζεται να έχετε βαθιά πεποίθηση ότι μπορείτε να αλλάξετε τη ζωή σας. Για αρχή, το μόνο απαραίτητο πράγμα είναι να γίνετε ανοιχτοί στην ιδέα ότι είναι δυνατόν. Να είστε περίεργοι για ένα νέο μονοπάτι που δεν μπορείτε να δείτε ακόμα. Ανοίξτε αυτήν την πόρτα: «Είμαι ανοιχτός/ή στο ενδεχόμενο ότι μπορώ να αλλάξω την πορεία της ζωής μου».

Χαιρετήστε τον πόνο και τη δυστυχία στη ζωή σας. Ο λόγος που κολλάμε σε δυσλειτουργικά πρότυπα είναι επειδή έχουμε την τάση να κλείνουμε την πόρτα στον πόνο και τη δυστυχία που βιώνουμε. Αυτό περιλαμβάνει οτιδήποτε από τραύματα του παρελθόντος, άλυτο πένθος, μέχρι πόνο για έναν χωρισμό και μικρές απογοητεύσεις. Είναι δύσκολο να είσαι παρόν με τα συναισθήματα διδαχτήκαμε ότι δεν πρέπει να έχουμε ή να ξαναζούμε τον πόνο που ήταν συντριπτικός και απειλούσε την ασφάλεια μας όταν τον βιώναμε σε προγενέστερο χρόνο στη ζωή μας. Ωστόσο, είτε το θέλουμε, είτε όχι, ο πόνος μας είναι εκεί για να μας ξυπνά στο ότι υπάρχει κάτι μέσα μας που χρειάζεται προσοχή και γιατρειά. Όταν δεν χαιρετούμε τα μέρη μας εκείνα που έχουν ανάγκη αναγνώρισης και έκφρασης, τότε ζούμε ασυνείδητα και επαναλαμβάνουμε παλιά πρότυπα. Όταν ζούμε ασυνείδητα, ο πόνος μας και ο φόβος μας για τον πόνο είναι αυτό που δημιουργεί το μονοπάτι της ζωής μας. Τι συναίσθημα ή κατάσταση αποφεύγεις τον τελευταίο καιρό;

Ακούστε τον εαυτό σας. Πρέπει να προσπαθούμε να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στους εαυτούς μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσουμε να ακούμε με περισσότερη προσοχή τους μικρούς σπινθήρες του ενθουσιασμού που κυματίζουν μέσα στο σώμα μας. Μιλώ για τα μικρά πράγματα εδώ. Για παράδειγμα, αν σας αρέσει να χορεύετε και αισθάνεστε αυτή τη μικρή αλλά επίμονη ανάγκη να χορεύετε περισσότερο, αλλά συνεχίζετε να το αναβάλλετε γιατί αναρωτιέστε αν έχει πραγματικά σημασία, τότε είναι σίγουρα ώρα να ξεκινήσετε το χορό. Γιατί? Επειδή υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού σας που το χρειάζεται αυτό, και το ωραίο σε αυτό είναι ότι όχι μόνον το μέρος σας που το χρειάζεται αυτό ωφελείται , αλλά θα ξεχυθεί σε όλο σας το είναι ανοίγοντας πόρτες που δεν θα μπορούσατε να είχατε ποτέ φανταστεί. Μπορεί να αρχίσετε να γίνεστε πιο δημιουργικοί στην εργασία, η σεξουαλική σας ζωή θα μπορούσε να γίνει καλύτερη, η υγεία σας μπορεί να βελτιωθεί, μπορεί να συναντήσετε τον έρωτα της ζωής σας. Αλλάζετε τη ζωή σας ακούγοντας τα μικρά πράγματα. Οι μικρές σπίθες, οι ψίθυροι, οι ορμές είναι το πεπρωμένο σας που μιλάει, προκαλώντας σας να αποδεχθείτε την πρόσκλησή του.

Δεν υπάρχουν λάθη. Πρέπει να συναντούμε κάθε εμπειρία που ξεδιπλώνεται στη ζωή μας με περιέργεια ακόμη και αν την νιώθουμε σαν προϊόν ενός τρομερού λάθους. Όλα τα εμπόδια που προκύπτουν, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που εμείς προκαλούμε, αποτελούν μέρος - όχι έξω από – το μονοπάτι της ζωής. Μέσα σε κάθε εμπειρία υπάρχει ένα άνοιγμα για κάποιο νέο μέρος σας να γεννηθεί. Το να κατηγορείτε τον εαυτό σας και να δείχνετε με το δάχτυλο είναι το αντίθετο της περιέργειας. Σταματά τη διαδικασία και οδηγεί σε θυματοποίηση και επανάληψη του όποιου κύκλου βρίσκεστε μέσα. Να είστε ανοιχτοί στο να εξερευνείτε οτιδήποτε μπορεί να φαίνεται σαν μια φοβερή απόφαση:. «Πώς μπορώ να περάσω μέσα από αυτήν την κατάσταση διαφορετικά την επόμενη φορά;» «Τι νέο πράγμα μπορώ να μάθω για τον εαυτό μου από αυτή την εμπειρία; » «Πώς μπορώ να εξασκήσω συμπόνια για τον εαυτό μου και για τους άλλους;»  Όταν γινόμαστε περίεργοι, νέες πόρτες δυνατότητας αρχίζουν να ανοίγουν για νέους ανθρώπους, νέες ευκαιρίες, και ένα νέο δικό σας εαυτό να μπουν.

Συνδεθείτε. Πρέπει να ανοίξουμε τις καρδιές μας. Σιγά-σιγά, θα πρέπει να πάρουμε αυτό το ρίσκο. Όταν ωθούμε τους εαυτούς μας να είναι πιο ευάλωτοι με τους άλλους, μπορούμε να συνδεόμαστε πιο βαθιά με τους εαυτούς μας. Όλη η ζωή είναι μια συν-δημιουργία και έτσι η διαμόρφωση της πορείας της ζωής σας είναι επίσης μια συν-δημιουργία. Με αυτό εννοώ ότι είναι μέσω της σύνδεσης μας με τους άλλους, που βλέπουμε τους εαυτούς μας, που βλέπουμε το βαθύτερο δυναμικό μας, που αφυπνιζόμαστε στα όνειρά μας, που ανοίγουμε τους εαυτούς μας τελείως στην όμορφη αγριότητα των βαθύτερων επιθυμών μας.

Παλέψτε σαν να μην έχετε παλέψει ποτέ πριν.  Θα πρέπει να παλέψετε. Και παλέψτε.  Από τη στιγμή που επιλέξετε να αλλάξετε τα πράγματα, θα υπάρξει ένα κομμάτι σας που θα προκύψει άμεσα και θα προσπαθεί να σας κρατά αλυσοδεμένους σε αυτό που σας είναι γνώριμο.  Θα υπάρχουν φωνές ανθρώπων μέσα στο κεφάλι σας που θα σας στοιχειώνουν.  Η έγκριση των άλλων θα φαίνεται πιο σημαντική από τη φωνή αυτή μέσα σας που ψιθυρίζει ή ίσως ουρλιάζει για κάτι περισσότερο.  Ετοιμαστείτε να κάνετε πόλεμο.

Παίξτε.  Πολύ.  Τρέξτε ολόγυρα σαν παιδί, χορέψτε μέσα στους δρόμους, ουρλιάξτε, γελάστε, παίξτε.  Μέσω του παιχνιδιού, ανακαλύπτουμε ξανά τους εαυτούς μας και φτάνουμε δημιουργικές δυνατότητες που είτε έχουμε ξεχάσει, ή δεν ξέραμε ποτέ ότι είχαμε.  Είναι μέσα σε αυτό το διάστημα που ανακαλύπτουμε νέους τρόπους να λύνουμε προβλήματα.  Το κομμάτι σας που πεινά για αλλαγή απολύτως απαιτεί να είστε δημιουργικοί.  Κάντε στον εαυτό σας μια ερώτηση στην οποία χρειάζεστε απάντηση και στη συνέχεια βγείτε έξω για έναν καλό χορό και δείτε τι ιδέες θα προκύψουν μετά την διασκέδαση. 

Έτσι, βλέπετε, αν θέλετε να αλλάξετε την πορεία της ζωής σας η αληθινή σας δύναμη υπάρχει ακριβώς εδώ, στο τώρα, στο μέσον της ζωής σας όπως αυτή είναι ακριβώς αυτή τη στιγμή.

 

Της Danielle Benvenuto