ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ

Ένα έργο τέχνης βγήκε στο δρόμο μου                                                                Ένας κόκκινος σκίουρος                                                                                    Ένας καλλιτέχνης καλύτερος κι από τον Πικάσσο τον δημιούργησε                            Η καρδιά μου άλλαξε από αυτό το πλάσμα                                                                Έχει κάτι που εγώ δεν θα καταφέρω ποτέ                                                    Τελειότητα στη μορφή, κίνηση, ζωή                                                                       Τον ψάχνω παντού με την ελπίδα να συναντηθούμε                                              Θέλω να τον ταϊσω και να διατηρήσω την ομορφιά του                                              Να του προσφέρω μια λιχουδιά                                                                              Ο κόσμος χρειάζεται τους κόκκινους σκίουρους του                                                  Είναι πλήρεις

-      Bernie Siegel

 

Όταν ήμουν μικρό αγόρι, άκουγα τις ιστορίες του παππού μου, ο οποίος, όταν ήταν νέος, είχε διδάξει Ιουδαϊσμό στην Ρωσία.  Περπατούσε πηγαίνοντας να κάνει το μάθημα του όταν Κοσσάκοι, καβάλα στα άλογα τους μέσα στην πόλη, τον είδαν, τον πλησίασαν, και προσπάθησαν να του ανοίξουν το κεφάλι με ένα σπαθί. Ο παππούς μου έτρεξε και ξέφυγε.  Πίστευα ότι η ιστορία ήταν πολύ ακραία για να είναι αληθινή, μέχρι που πήγα στην ιατρική σχολή.  Στο Νοσοκομείο Belevue στην Νέα Υόρκη, συνάντησα έναν ασθενή ο οποίος είχε ένα βαθύ V στο κέντρο του κεφαλιού του.  Τον ρώτησα τι συνέβη.

«Όταν ήμουν παιδάκι στη Ρωσία, οι Κοσσάκοι προσπάθησαν να με σκοτώσουν», είπε.  «Ήμουν στον δρόμο, και μου άνοιξαν το κεφάλι με ένα ξίφος».

Αυτή η εσοχή κατέβαινε κάνα δύο ίντσες μέσα στο κεφάλι του.  Το δέρμα είχε επουλωθεί από πάνω της, προφανώς, αλλά δεν ξέρω πώς ένα παιδάκι μπόρεσε να επιβιώσει αυτό το είδος της πληγής.  Αφού άκουσα την ιστορία του και είδα τα απάνθρωπα αποτελέσματα, συνειδητοποίησα τι είχε περάσει ο παππούς μου.

Χρόνια αργότερα, θυμήθηκα τον ασθενή αυτόν και την αντίδραση μου – πόσο φοβερό ήταν αυτό που είχε κάνει κάποιος – όταν έμαθα ότι ΕΓΩ ΤΟ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ  σε μια προηγούμενη ζωή.  Ο αφέντης μου με είχε διατάξει να σκοτώσω την κόρη του εχθρού του.  Ρώτησα, «Αν δεν σκοτώσω το κορίτσι αυτό, τι θα κάνεις;» Η απάντηση του ήταν: «Θα σε σκοτώσω».  Έτσι την σκότωσα από φόβο για την δική μου ζωή.  Ο σκύλος της, που προσπάθησε να την προστατεύσει, έγινε επίσης θύμα του ξίφους μου.  Κατά την διάρκεια του οραματισμού της σκηνής σε εκείνη την προηγούμενη ζωή, πλησίασα τη νέα γυναίκα με το ξίφος μου, και εκείνη κοίταξε μέσα στα μάτια μου με ένα τέτοιο βλέμμα!! Σοκαρίστηκα που την αναγνώρισα ως την γυναίκα με την οποία είμαι παντρεμένος σήμερα.  Από τη στιγμή που η Bobbie και εγώ συναντηθήκαμε, τα μάτια της πάντα έχουν μια εκπληκτική επίδραση επάνω μου.  Δεν έχω καταφέρει ποτέ να παραμείνω θυμωμένος  μαζί της όταν με κοιτάζει.  Νιώθω απλά αγάπη.

Λίγο είχε να κάνει με την πίστη, αλλά περισσότερο με αυτήν την εμπειρία της προηγούμενης ζωής μου, η οποία έγινε η αιτία για να γίνει η τωρινή ζωή μου ένα πνευματικό ταξίδι, να ξυρίζω το κεφάλι, και ο λόγος που εξερεύνησα πολλά πράγματα τα οποία δεν κατανοούσα προηγουμένως.  Άρχισα να διαβάζω τις γραφές, και να μιλώ με φωτισμένους ανθρώπους.  Όσο περισσότερα μάθαινα, τόσο περισσότερο σεβασμό για τη ζωή αποκτούσα, και βρήκα έναν αφέντη στον οποίο μπορούσα να έχω πίστη.

Στις ημέρες όταν πήγα στην ιατρική σχολή, δεν είχαμε εργαστήρια εικονικής ανατομίας στον υπολογιστή, και με επηρέασε βαθιά να ανοίγω ζωντανά ζώα και να μελετώ τα εντόσθια τους.  Μια ημέρα διάβασα ένα ποίημα που έλεγε την ιστορία ενός στρατιώτη ο οποίος επέστρεψε από τον πόλεμο για να πάει στην ιατρική σχολή.  Όταν ήταν στο εξωτερικό, ένας σκύλος με το όνομα Rags είχε υπηρετήσει με την μονάδα του και έσωσε πολλές ζωές.  Ο στρατιώτης ήθελε να φέρει τον σκύλο στην πατρίδα του, αλλά δεν μπόρεσε να τον βρει όταν απολύθηκε.  Κατέληξε στο ότι θα είχαν ήδη στείλει το ζώο πίσω.

Στο ποίημα ο νέος άνδρας πηγαίνει στην ιατρική σχολή, μπαίνει στο εργαστήριο για μια διάλεξη, και εκεί είναι ένας σκύλος ξαπλωμένος πάνω στο τραπέζι.  Είναι ανοιγμένος και οι φοιτητές της ιατρικής πλησιάζουν για το μάθημα ανατομίας.  Ο άντρας βλέπει ότι είναι ο Rags πάνω στο τραπέζι.  Πηγαίνει κοντά του.  Ο Rags τον βλέπει, γρυλίζει, γλύφει το χέρι του, και πεθαίνει.  Ο Rags συνχώρησε τα χέρια που τον σκότωσαν.  Ο ποιητής λέει, «Και αν δεν υπάρχει Παράδεισος για αγάπη σαν αυτήν… αν έχω κάποια επιλογή… θα δοκιμάσω την κόλαση».  Το ποίημα αυτό μου έφερε δάκρυα.  Αν τα ζώα μπορούν να μας αγαπούν με αυτόν τον τρόπο, πώς εμείς δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε με σεβασμό για όλη τη ζωή;

Οι ιστορίες που ακολουθούν διαπραγματεύονται την έλλειψη σεβασμού, την άσχημη μορφή της, και κάποιες από τις συνέπειες.  Αποκαλύπτουν επίσης ότι όμορφα πράγματα συμβαίνουν όταν άνθρωποι με σεβασμό για την ζωή αλλάζουν τον κόσμο ενός ζώου ή ενός ολόκληρου είδους.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Bernie S. Siegel, «Love, Animals & Miracles)