«Μπορείς να δώσεις σε έναν ανόητο χίλιες διάνοιες,
αλλά την μόνη που αυτός θα θέλει είναι η δική σου», λέει μια Αραβική παροιμία.
Όταν αρχίζουμε να φυτεύουμε στον κήπο της ζωής μας,
ρίχνουμε μια ματιά στην άλλη πλευρά και παρατηρούμε ότι ο γείτονας μας είναι
εκεί και μας κατασκοπεύει. Ο ίδιος είναι
ανίκανος να καλλιεργήσει οτιδήποτε, αλλά του αρέσει να δίνει συμβουλές σχετικά
με το πότε να σπείρεις τις ενέργειες, πότε να γονιμοποιήσεις τις σκέψεις, και
πότε να ποτίσεις τα επιτεύγματα.
Αν ακούσουμε αυτά που μας λέει ο γείτονας, θα
καταλήξουμε να εργαζόμαστε για αυτόν, και ο κήπος της ζωής μας θα είναι ιδέα
του γείτονα μας. Θα καταλήξουμε να
ξεχάσουμε τη γη που καλλιεργήσαμε με τόσο πολύ ιδρώτα και γονιμοποιήσαμε με
τόσες πολλές ευλογίες. Θα ξεχάσουμε ότι
κάθε εκατοστό της γης έχει τα μυστήρια του, που μόνον το υπομονετικό χέρι του
κηπουρού μπορεί να αποκρυπτογραφήσει. Δεν θα δίνουμε πλέον καμία προσοχή στον
ήλιο, τη βροχή, και τις εποχές. Αντ’
αυτού θα επικεντρωθούμε μόνον στο κεφάλι που μας κοιτάζει πάνω από τον φράκτη.
Ο ανόητος που του αρέσει να δίνει συμβουλές για τον
κήπο μας, δεν δίνει ποτέ καμία προσοχή στα δικά του φυτά.
Paulo Coelho
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου