ΑΦΗΣΟΥ

Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας

Αλλά κυρίως όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά,

Άφησε τον έλεγχο.

Και παράδωσε τα όλα στο Θείο.

Πάρε απλά τα χέρια σου από το τιμόνι.

Όταν κάνεις μια κράτηση σε ένα εστιατόριο, αλλά δεις ότι δεν υπάρχει τραπέζι για σένα,

Θέλεις να τσακωθείς.

Αντ’ αυτού, αφήσου.

Βρες άλλο εστιατόριο.

Αφήσου όχι με παραίτηση,

Αλλά με εμπιστοσύνη:

Εμπιστοσύνη ότι το Θείο θα σε φροντίσει με τον πιο τέλειο τρόπο.

…………………………………………………………………….

Όταν οι δύο γιοί μου ήταν ακόμα πολύ μικροί, συνήθιζα να τους πηγαίνω στο λούνα πάρκ.  Υπήρχε ένα παιχνίδι για πολύ μικρά παιδιά: ένα μικρό τραίνο σε στριφογυριστές ράγες, με ένα ξεχωριστό όχημα για κάθε παιδί.  Ένα όχημα ήταν πάπια, ένα άλλο ήταν ένα μικρό αυτοκίνητο, ένα άλλο ήταν ατμομηχανή, και ένα άλλο ήταν ένα μικρό αεροπλάνο.  Η όλη πομπή πήγαινε υπερβολικά αργά.  Παρά το γεγονός ότι ακολουθούσαν την γραμμή,  κάθε παιδί κατευθύνονταν αριστερά ή δεξιά, σαν οδηγός αυτοκινητιστικών αγώνων. Κατά καιρούς, το τραίνο πήγαινε πραγματικά στην κατεύθυνση που οδηγούσαν.  Άλλες φορές, κατευθύνονταν με πολύ ενέργεια προς τα αριστερά, καθώς ολόκληρη η πομπή πήγαινε στα δεξιά.  Φυσιολογικά, μερικές φορές αναστατώνονταν και νευρίαζαν, αλλά, φυσικά, όλο αυτό το πράγμα ήταν επάνω σε ράγες – δεν είχε σημασία προς τα πού κατευθύνονταν οι δύο μικροί  γιοί μου, ή ακόμα και αν οδηγούσαν καν.  Το τραίνο πήγαινε εκεί που ήταν προορισμένο να πάει, και αυτό ήταν όλο.

Επενδύουμε πολλή από την ενέργεια μας στην προσπάθεια να ελέγξουμε το αποτέλεσμα της ζωής μας, οδηγώντας προς αυτόν ή τον άλλο δρόμο με μεγάλη ενέργεια.  Μερικές φορές, έχουμε την διορατικότητα ότι κάνει πολύ μικρή διαφορά.  Το τραίνο μας, επίσης, είναι επάνω σε ράγες.  Πηγαίνει εκεί που πηγαίνει.  Η διορατικότητα αυτή απλά λέγεται υποταγή.  Στην αρχή, υποτασσόμαστε καχύποπτα, πολύ λίγο κάθε φορά.  Σαν από το πουθενά, τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσαμε ποτέ να τα είχαμε σχεδιάσει.  Έτσι, παραδινόμαστε λίγο περισσότερο, και με μεγαλύτερα πράγματα.  Και πηγαίνουν ακόμη καλύτερα.

Κάτι ή κάποιος φροντίζει τα πράγματα, οδηγώντας το τραίνο, με εξυπνάδα, χάρη και χιούμορ.  Δεν γνωρίζουμε την διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του ή τον αριθμό του κινητού του να τον ευχαριστήσουμε.  Αλλά μπορούμε να αφεθούμε, να εμπιστευτούμε, και να απολαύσουμε την διαδρομή.

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Arjuna Ardagh, “Leap Before You Look: 72 shortcuts for getting out of your mind and into the moment”)