Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Ο GENGHIS KHAN ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΤΟΥ



Στο Καζακστάν, στην Κεντρική Ασία, υπάρχουν κυνηγοί που ακόμα χρησιμοποιούν το γεράκι σαν όπλο.  Οι άνθρωποι αυτοί συνηθίζουν να διηγούνται μια ιστορία:

Ένα πρωί, ο Μονγκόλος πολεμιστής, Genghis Khan, και οι αυλικοί του πήγαν να κυνηγήσουν.  Οι σύντροφοι του μετέφεραν τόξα και βέλη, αλλά ο Genghis Khan πάνω στο μπράτσο του μετέφερε το αγαπημένο του γεράκι,  το οποίο ήταν καλύτερο και περισσότερο ασφαλές από οποιοδήποτε τόξο, γιατί μπορούσε να πετάξει στους ουρανούς και να δει όλα όσα ένα ανθρώπινο όν δεν μπορούσε.

Εν τούτοις, παρά τις ενθουσιώδεις προσπάθειες της ομάδας, δεν βρήκαν τίποτα.  Απογοητευμένος, ο Genghis Khan επέστρεψε στο στρατόπεδο του, και για να μην ξεσπάσει την απογοήτευση του στους συντρόφους του, άφησε τους υπόλοιπους της ομάδας και απομακρύνθηκε καβάλα στο άλογο μόνος του.  Είχαν μείνει στο δάσος περισσότερο από ότι περίμεναν, και ο Khan ήταν απελπιστικά κουρασμένος και διψασμένος.  Μέσα στην καλοκαιρινή ζέστη, όλα τα ρυάκια είχαν ξεραθεί, και δεν μπορούσε να βρει τίποτα να πιεί.  Τότε, προς έκπληξη του, είδε ένα πολύ λεπτό ρυάκι ακριβώς μπροστά του.

Κατέβασε το γεράκι από το μπράτσο του, και έβγαλε το ασημένιο ποτήρι που είχε πάντα μαζί του.  Γέμιζε πολύ αργά, και καθώς ετοιμαζόταν να το σηκώσει στα χείλη του, το γεράκι πέταξε ψηλά, άρπαξε το ποτήρι από τα χέρια του, και το πέταξε στο έδαφος.

Ο Genghis Khan έγινε έξαλλος, αλλά το γεράκι ήταν το αγαπημένο του, και ίσως να ήταν και αυτό διψασμένο.  Σήκωσε το ποτήρι από κάτω, καθάρισε το χώμα, και το ξαναγέμισε.  Όταν το ποτήρι ήταν μόλις μισο-γεμάτο αυτή τη φορά, το γεράκι για ακόμη μια φορά του επιτέθηκε, χύνοντας το νερό.

Ο Genghis Khan λάτρευε αυτό το πουλί, αλλά ήξερε ότι δεν μπορούσε, σε καμία περίπτωση, να επιτρέψει τέτοια έλλειψη σεβασμού.  Κάποιος θα μπορούσε να παρακολουθεί αυτή τη σκηνή από μακριά και, αργότερα, θα έλεγε στους πολεμιστές του ότι ο μεγάλος κατακτητής ήταν ανίκανος να δαμάσει ένα πουλί.

Αυτή τη φορά, τράβηξε το ξίφος του, σήκωσε το ποτήρι και το ξαναγέμισε, έχοντας το ένα μάτι στο ρυάκι και το άλλο στο γεράκι.  Μόλις είχε αρκετό νερό στο ποτήρι και ήταν έτοιμος να πιεί, το γεράκι ακόμη μια φορά πέταξε ψηλά και όρμησε προς το μέρος του.  Ο Khan, με ένα απότομο κτύπημα, τρύπησε το στέρνο του πουλιού.

Το ρυάκι, εν τω μεταξύ, είχε ξεραθεί.  Αλλά ο Khan, αποφασισμένος τώρα να βρει κάτι να πιεί, σκαρφάλωσε τον βράχο σε αναζήτηση της πηγής.  Προς έκπληξη του, υπήρχε πραγματικά μια μικρή λιμνούλα με νερό και, στο μέσον της, νεκρά, κείτονταν ένα από τα πιο δηλητηριώδη φίδια στην περιοχή.  Αν είχε πιεί το νερό, και εκείνος, επίσης, θα είχε πεθάνει.

Ο Khan επέστρεψε στο στρατόπεδο με το νεκρό γεράκι στα χέρια του.  Διέταξε να κατασκευαστεί ένα χρυσό ομοίωμα του πουλιού και σε ένα από τα φτερά, χάραξε:
«Ακόμα και όταν ένας φίλος κάνει κάτι που δεν σου αρέσει, συνεχίζει να είναι φίλος σου».

Και στο άλλο φτερό, χάραξε τις λέξεις αυτές:
«Οποιαδήποτε πράξη διαπράττεται εν μέσω θυμού είναι μια πράξη καταδικασμένη σε αποτυχία».



Του Paulo Coelho

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου