Η ΓΙΑΓΙΑ ΡΟΥΜΠΥ

Μεγαλώνοντας δύο πολύ δραστήρια αγόρια, ηλικίας εφτά και ενός ετών, μερικές φορές ανησυχώ για τις ζημιές που μπορεί να γίνουν στο προσεκτικά διακοσμημένο σπίτι μου.  Μέσα στην αθωότητα τους και στο παιχνίδι τους, συχνά πέφτουν επάνω στην αγαπημένη μου λάμπα ή κάνουν άνω κάτω τα πάντα τακτοποιημένα δωμάτια.  Εκείνες τις στιγμές που τίποτα δεν μοιάζει να είναι σεβαστό, θυμάμαι το μάθημα που πήρα από τη σοφή πεθερά μου, τη Ρούμπυ.

Η Ρούμπυ ήταν μητέρα 6 παιδιών και γιαγιά 13 εγγονιών.  Ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης, της υπομονής και της αγάπης.

Κάποια Χριστούγεννα, όλα τα παιδιά και τα εγγόνια ήταν μαζεμένα στο σπίτι της Ρούμπυ, όπως συνήθως.  Ένα μήνα πριν, η Ρούμπυ είχε αγοράσει ένα υπέροχο λευκό χαλί, μετά από 25 χρόνια συμβίωσης με το παλιό της.  Ήταν πολύ χαρούμενη με τη νέα όψη που έδωσε στο σπίτι της.

Ο κουνιάδος μου, ο Άρνυ, μόλις είχε αγοράσει τα δώρα του σε όλους τους ανιψιούς και τις ανιψιές του, που ήταν βαζάκια από το βραβευμένο μέλι του από τις δικές του κυψέλες.  Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι.  Αλλά όπως ήταν μάλλον αναπόφευκτο, η οχτάχρονη Σίνα έχυσε όλο το μέλι της πάνω στο καινούριο χαλί της γιαγιάς και το μετέφερε σε όλες τις σκάλες του σπιτιού.

Κλαίγοντας, η Σίνα έτρεξε μέσα στην κουζίνα και στην αγκαλιά της γιαγιάς Ρούμπυ.  «Γιαγιά, έχυσα όλο το μέλι μου πάνω στο καινούργιο σου χαλί».  Η γιαγιά Ρούμπυ γονάτισε, κοίταξε τρυφερά μέσα στα κλαμένα μάτια τη Σίνα και είπε, «Μην ανησυχείς γλυκιά μου, θα σου δώσουμε άλλο μέλι».

Lynn Robertson