Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη τις δυσνόητες θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν τις συνδέσεις και τη συνοχή σε διάφορους τομείς της φύσης. Το μήνυμά τους μπορεί να μεταφερθεί σε καθημερινή βάση. Ας πάρουμε το παράδειγμα της θάλασσας. Όταν ένα πλοίο ταξιδεύει στην επιφάνεια της θάλασσας, τα κύματα εξαπλώνονται. Αυτά επηρεάζουν την κίνηση όλων των άλλων πλοίων σε αυτό το τμήμα της θάλασσας. Κάθε πλοίο - και κάθε ψάρι, φάλαινα ή αντικείμενο σε αυτό το μέρος της θάλασσας - εκτίθεται σε αυτά τα κύματα και το μονοπάτι του με μια έννοια «πληροφορείται» από αυτά. Όλα τα σκάφη και τα αντικείμενα «δημιουργούν κύματα» και τα μέτωπά τους διασταυρώνονται και δημιουργούν μοτίβα παρεμβολών.

     Εάν πολλά πράγματα κινούνται ταυτόχρονα σε ένα κυματοειδές μέσον, το μέσον ​​αυτό διαμορφώνεται: γεμίζει με κύματα που τέμνονται και διασυνδέονται. Αυτό συμβαίνει όταν πολλά πλοία διαπλέουν την επιφάνεια της θάλασσας. Όταν βλέπουμε τη θάλασσα από ένα ύψος - έναν παραλιακό λόφο ή ένα αεροπλάνο - μπορούμε να δούμε τα ίχνη όλων των πλοίων που πέρασαν πάνω από αυτό το τμήμα του νερού. Μπορούμε επίσης να δούμε πώς τέμνονται τα ίχνη και δημιουργούν πολύπλοκα μοτίβα. Η διαμόρφωση της επιφάνειας της θάλασσας από τα πλοία που την διαπλέουν μεταφέρει πληροφορίες για τα ίδια τα πλοία. Είναι δυνατόν να υπολογιστεί η θέση, η ταχύτητα, ακόμη και η χωρητικότητα των σκαφών αναλύοντας τα μοτίβα παρεμβολών των κυμάτων που αυτά έχουν δημιουργήσει.

     Καθώς τα φρέσκα κύματα υπερκαλύπτουν αυτά που υπάρχουν ήδη, η θάλασσα διαμορφώνεται όλο και περισσότερο. Μεταφέρει όλο και περισσότερες πληροφορίες. Σε ήρεμες μέρες μπορούμε να δούμε ότι παραμένει διαμορφωμένη για ώρες, και μερικές φορές για μέρες. Οι κυματομορφές που παραμένουν είναι η μνήμη των πλοίων που ταξίδεψαν σε αυτό το τμήμα του νερού. Εάν ο άνεμος, η βαρύτητα και οι ακτές δεν ακύρωναν τα μοτίβα αυτά, η μνήμη του κύματος της θάλασσας θα παρέμενε επ' αόριστον.

     Οι θεωρίες δίνουν μια επιστημονική οπτική της διαδικασίας του σχηματισμού των κυμάτων και της δημιουργίας της μνήμης των κυμάτων σε ένα μέσον που δεν είναι η συνηθισμένη θάλασσα, αλλά το εξαιρετικό κβαντικό κενό. Δεν υπάρχει προφανές όριο στις πληροφορίες που τα παρεμβαλόμενα κυματικά πεδία θα μπορούσαν να διατηρήσουν. Στην τελική μέτρηση, θα μπορούσαν να μεταφέρουν πληροφορίες για την κατάσταση ολόκληρου του σύμπαντος.

     Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι πληροφορίες που μεταφέρονται στο κενό δεν είναι τοπικές, δεν περιορίζονται σε μία μόνο τοποθεσία. Όπως και στο ολόγραμμα, το κενό μεταφέρει την πληροφορία σε κατανεμημένη μορφή, παρούσα σε όλα τα σημεία όπου τα κύματα έχουν διαδοθεί. Τα παρεμβαλλόμενα κυματικά πεδία στο κενό είναι φυσικά ολογράμματα. Διαδίδονται σχεδόν αμέσως, και τίποτα δεν μπορεί να τα εξασθενίσει ή να τα ακυρώσει. Έτσι, τα ολογράμματα της φύσης είναι κοσμικά ολογράμματα: συνδέουν – «δια-πληροφορούν» - όλα τα πράγματα με όλα τα άλλα πράγματα.

 

(Από την 4η συνάντηση του ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥ σεμιναρίου «Επιστήμη, Ακασικό Πεδίο, και Ακασική Εμπειρία».)