ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ… ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ! (Μέρος Β)

 Eπεκταθείτε σε αυτή τη στιγμή:

 

Έτσι, όταν (δήθεν) «αρνητικά» πράγματα μου συμβαίνουν αυτές τις ημέρες, αντιστέκομαι στον πειρασμό να σφιχτώ, πέφτω βαθύτερα στο συναίσθημα της στιγμής μέσα στο σώμα μου και επεκτείνομαι μέσα σε αυτή.  Συχνά ένα ειρωνικό χαμόγελο προκύπτει αυθόρμητα από μέσα μου: «Εν τάξει, τι μου έχει στείλει το σύμπαν αυτή τη φορά;» «Τι υποτίθεται ότι πρέπει να πάρω, τι μπορώ να μάθω;»

Εγκαταλείπω οποιαδήποτε υποτιθέμενη ανάγκη για ένα αποτέλεσμα, και αντ’ αυτού ψάχνω για το βαθύτερο νόημα.  Δεν αντιστέκομαι στην ροή, τη φυσική οργανωτική ενέργεια της στιγμής.  Αντ’ αυτού εργάζομαι με ακριβώς αυτό που συμβαίνει, κάνοντας χρήση ολοένα και αυξανόμενης επίγνωσης να διαισθανθώ τα νέα μαθήματα, τις νέες δυνατότητες: Μόλις έχασα ένα αληθινά ακριβό ζευγάρι ακουστικά – αμέσως γνωρίζω ότι πρέπει να συντονιστώ με την υψηλότερων διαστάσεων ομάδα μου περισσότερο (αν και πρέπει να πω ότι νευρίασα λίγο!)

Πάντα μα πάντα λειτουργεί – μια απάντηση ακολουθεί. Μπορεί να μας δυσκολεύει ναι, αλλά δεν θα αναπτυσσόμασταν ποτέ χωρίς την δυσκολία – αν αυτές τις καταστάσεις δεν τις νιώθαμε πολύ πραγματικές (όπως το να έχουμε οικονομικές δυσκολίες, για παράδειγμα), τότε δεν θα είχαμε κίνητρο για να αλλάξουμε.  Και έχω μάθει να εμπιστεύομαι, στα πολύ βαθύτερα επίπεδα.  Έχω μια ιδέα για το τι είμαι εδώ να κάνω.  Αν κι αυτό που συμβαίνει σήμερα αρχικά δεν φαίνεται να με πηγαίνει προς αυτήν την κατεύθυνση, συνειδητοποιώ ότι το ταξίδι των χιλίων μιλίων δεν θα ολοκληρώνονταν χωρίς το κάθε ένα βήμα, χωρίς κάθε στροφή και γωνία. 

 

Όλο και πιο βαθιά στην παρουσία:

 

Έχω συνειδητοποιήσει ότι το ένα αληθινό πράγμα που μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα μας, να χαλαρώσει όλους του κόμπους μας και να ισορροπήσει όλες τις εξισώσεις μας είναι η αυξανόμενη παρουσία. Η στιγμή σκόπιμα αποκαλύπτει τα τυφλά σημεία σας – όπου ταυτίζεστε, όπου μπορεί και να γίνετε κτήμα της ψευδαίσθησης. Έτσι, ψάχνω για τα μέρη εκείνα και πέφτω βαθύτερα μέσα τους…

 

Αγαπητοί φίλοι η δυσφορία είναι ένα ανεκτίμητο δώρο! Η κοινωνία τόσο συχνά θέλει να μας το αφαιρέσει, να μας πετάξει το χάπι, να μας κάνει να γίνουμε αναίσθητοι, αλλά ο πόνος είναι το πέρασμα μας στην ελευθερία και την εξελικτική ανάπτυξη. Κάθε φορά που κτυπάτε στο «τυφλό σημείο» και λυγίζετε  αυτή είναι ακριβώς η κατάσταση η οποία παρέχει μια ανεκτίμητη ευκαιρία να εξελιχθείτε και να αναπτυχθείτε. Έτσι μην το φοβάστε και μην το σπρώχνετε μακριά, αντ’ αυτού αγκαλιάστε το, δείτε το σαν μέρος της διαδρομής, στη συνέχεια διεκδικήστε εκ νέου το ανεκτίμητο ενδυναμωτικό δώρο που είναι κρυμμένο μέσα στο βήμα.

 Όταν το κάνω αυτό, οι πύλες ανοίγουν και πλημμυρίζω, η συνειδητότητα της ενότητας κυλάει σαν χείμαρρος μέσα από τον προηγούμενο περιορισμό.  Το μονοπάτι κυλάει και πάλι.  Στην πραγματικότητα, συνειδητοποιώ ότι δεν θα είχα γνωρίσει αυτήν την επέκταση και την υπέροχη ελευθερία της ροής αν δεν είχα πρώτα γνωρίσει τον περιορισμό που την μπλοκάρει.

Μην διστάζετε να μοιραστείτε τις δικές σας προκλήσεις και την προσέγγιση με την οποία τις ξεπερνάτε.  Θα εκπλαγείτε με το πόσο πολύ μπορεί να φέρει τα πράγματα στο φως. 

 

Ευλογίες

Open

 

Του Open