8 ΤΡΟΠΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΗΛΙΘΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ (Μέρος Β)

 (Με την σημερινή ανάρτηση ολοκληρώνεται το θέμα μας)

 

5.Διδάσκουν τα παιδιά να νομίζουν ότι το παιχνίδι είναι κακό. 

Τα παιδιά βρίσκουν τεράστια χαρά στο παιχνίδι, τη διασκέδαση, το γέλιο, στο να κάνουν πράγματα για κανένα λόγο ή σκοπό εκτός από το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό.  Το παιχνίδι κάνει την καρδιά τους να πάλλεται από ευτυχία και μετατρέπει τη ζωή τους σε γιορτή.  Σιγά-σιγά, όμως, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, διδάσκονται ότι το παιχνίδι δεν είναι καλό, δεδομένου ότι δεν είναι κάτι παραγωγικό, και ότι πρέπει να το θεωρούν απλώς ως χάσιμο χρόνου.

Επί πλέον, διδάσκονται να είναι σοβαρά, νευρικά, να αγχώνονται για μελλοντικούς στόχους, το οποίο μόνον καταθλιπτικά τα κάνει, μη επιτρέποντας τους να αφεθούν και να χαλαρώσουν στην παρούσα στιγμή για να απολαύσουν όλες τις ομορφιές που έχει να προσφέρει η ζωή.

                              

6. Διδάσκει τα παιδιά να αποφεύγουν να ακούνε την καρδιά τους.

Σε αντίθεση με τους ενήλικες, τα παιδιά είναι σε επαφή με την καρδιά τους.  Ωστόσο, μετά από χρόνια κοινωνικής προσαρμογής, όταν τελικά γίνονται ενήλικες οι ίδιοι, έχουν δημιουργήσει μεγάλα εμπόδια μεταξύ του εαυτού τους και της καρδιάς τους, όντας με τον τρόπο αυτό ανίκανοι να δώσουν πλέον προσοχή στη φωνή της.  Η προσαρμογή αυτή λαμβάνει χώρα κυρίως στο σχολείο, όπου σχεδόν κάθε μέρα τα παιδιά εξαναγκάζονται να κάνουν πράγματα που μισούν να κάνουν, που βρίσκουν βαρετά και μάταια, και για τα οποία διδάσκονται ότι η κοινωνία θα τους ανταμείψει.  Κατά συνέπεια, αναπτύσσουν τη συνήθεια να μην εμπιστεύονται να ακολουθούν την εσωτερική φωνή τους και χάνουν την επαφή με αυτό για το οποίο η καρδιά τους κτυπάει.                                                  

7.Διδάσκει τα παιδιά να συνδέουν τα χρήματα με την επιτυχία.

Ένας άλλος τρόπος που το σχολείο κάνει τα παιδιά χαζά και καταθλιπτικά είναι ότι τα κάνει να συγχέουν το χρηματικό κέρδος με μια επιτυχημένη ζωή.  Στο σχολείο, τα παιδιά μαθαίνουν ότι ο πρωταρχικός στόχος στη ζωή είναι να κερδίζουν ένα καλό μισθό, και τους λένε να θυσιάσουν σχεδόν το ένα τρίτο της ζωής τους αναγκάζοντας τον εαυτό τους να μάθουν και να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα έτσι ώστε να μπορέσουν να πάρουν ένα πτυχίο που θα τους επιτρέψει να εργαστούν αργότερα ως σκλάβοι σε κάποιον οργανισμό.

Έτσι, τα παιδιά σταματούν να κυνηγούν αυτό που τους παθιάζει, που θα τους έδινε αληθινό σκοπό και νόημα στη ζωή τους, και αντί γι’ αυτό, κάνουν ανιαρά πράγματα που μόνον επιβαρύνουν την ψυχή τους και τα οποία απλά τους βοηθούν να επιβιώσουν αλλά όχι να ζήσουν πραγματικά.

                                          

8.Διδάσκει τα παιδιά να θυσιάζουν το σήμερα για χάρη του αύριο.

Η παρούσα στιγμή είναι το μόνο που έχουμε.  Το μέλλον, όπως ακριβώς και το παρελθόν, δεν υπάρχει, και αν του δώσουμε πάρα πολλή προσοχή δεν θα είμαστε σε θέση να απολαύσουμε το εδώ και τώρα.  Οι περισσότεροι άνθρωποι, όμως, δεν απολαμβάνουν την παρούσα στιγμή.  Αντ’ αυτού, πάντα προσπαθούν να επιτύχουν ένα μελλοντικό στόχο, νομίζοντας ότι μόλις το καταφέρουν, θα είναι πλήρεις και ευτυχισμένοι.

Αυτή η νοοτροπία τους έχει εμποτιστεί κυρίως μέσω της εκπαίδευσης.  Στο σχολείο, τα παιδιά αναγκάζονται να πιστέψουν ότι θυσιάζοντας το σήμερα μελετώντας σκληρά και ακολουθώντας διαταγές, θα ανταμειφθούν αύριο.  Επικεντρώνοντας συνεχώς στο μέλλον, όμως, σπαταλούν ολόκληρη τη ζωή τους και καταλήγουν να είναι γεμάτοι με λύπη, το οποίο τους κάνει να βιώνουν τεράστια ψυχολογική αγωνία.

 

Του Sofo Archon