«Η φαντασία είναι ο μεγαλύτερος χαρταετός που μπορεί να πετάξει κάποιος». - Lauren Bacall
Βίωσα μια καταπληκτική στιγμή, μερικές εβδομάδες πριν. Βρισκόμουν στην κρεβατοκάμαρα αλλάζοντας ένα από τα μωρά μου, όταν η πεντάχρονη Αλίσα ήρθε και πήδηξε πάνω στο κρεβάτι δίπλα μου.
«Μανούλα, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» με ρώτησε.
Υπέθεσα ότι έπαιζε κάποιο φανταστικό παιχνίδι και έτσι για να συμμετάσχω της απάντησα. «Μμμμμμ, νομίζω ότι θα ήθελα να γίνω μητέρα όταν θα μεγαλώσω».
«Δεν μπορείς να γίνεις μητέρα, γιατί είσαι ήδη μητέρα. Τι θέλεις να γίνεις;»
«Εντάξει, μπορεί να γίνω πάστορας όταν μεγαλώσω», απάντησα για δεύτερη φορά.
«Μανούλα, όχι, είσαι ήδη τέτοια!»
«Συγνώμη, αγαπούλα μου», είπα, «αλλά δεν καταλαβαίνω τι υποτίθεται ότι πρέπει να πω».
Σε εκείνο το σημείο απορροφήθηκα τόσο πολύ από τη δυσκολία που αντιμετώπισα να απαντήσω αμέσως, ώστε η Αλίσα παραιτήθηκε και έφυγε από το δωμάτιο.
Εκείνη η εμπειρία – εκείνη η μικρή πεντάλεπτη εμπειρία – άγγιξε κάτι βαθιά μέσα μου. Ήμουν συγκινημένη επειδή στα νεαρά μάτια της κόρης μου, μπορούσα ακόμα να γίνω οτιδήποτε ήθελα να γίνω! Η ηλικία μου, η ήδη υπάρχουσα καριέρα μου, τα πέντε παιδιά μου, ο σύζυγος μου, τα διπλώματα μου, τίποτε από όλα αυτά δεν μετρούσε. Στα νεαρά της μάτια μπορούσα ακόμα να ονειρεύομαι και να φτάσω τα αστέρια. Στα νεαρά της μάτια το μέλλον μου δεν είχε τελειώσει. Στα νεαρά της μάτια μπορούσα ακόμα να γίνω αστροναύτης, πιανίστας ή ίσως ακόμα και τραγουδίστρια στην όπερα. Στα νεαρά της μάτια είχα ακόμα να μεγαλώσω και υπήρχαν αρκετά «να κάνω» σε αυτή τη ζωή.
Η πραγματική ομορφιά την οποία συνάντησα με την κόρη μου είναι όταν συνειδητοποίησα ότι με όλη την αθωότητα και την ειλικρίνεια της, θα μπορούσε να κάνει την ίδια ερώτηση στους παππούδες και στους προπαππούδες της.
Έχει ήδη γραφτεί, «Η ηλικιωμένη γυναίκα που θα γίνω θα είναι τελείως διαφορετική από αυτήν που είμαι τώρα. Ένα άλλο είμαι αρχίζει…»
Λοιπόν…, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Πάστορας Teri Johnson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου