ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Όταν ο φαινομενικά τέλειος συγχρονισμός δύο ή περισσότερων γεγονότων δημιουργεί μια ευεργετική μεταμόρφωση περιστάσεων ή κατανόησης, μπορεί να βιώνουμε αυτό που ο Carl Jung ονόμασε συγχρονικότητα.  Αυτός επινόησε τον όρο.  Ο Jung γοητεύτηκε από αυτό το φαινόμενο, κατά το οποίο φαίνεται σαν να μην υπάρχει χρόνος, τα γεγονότα παρατάσσονται ή φαίνεται να επαναφέρονται σε κάποια θεία τάξη, και συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν.

                                              

Οι τέλειες αυτές συνδέσεις δεν προκύπτουν από μια κατάσταση χάους.  Αντίθετα, συμβαίνουν όταν ευθυγραμμιζόμαστε με το σύμπαν μέσω της θετικής, θεραπευτικής ενέργειας της αγάπης.  Όταν παίρνουμε αποφάσεις και επιλέγουμε συμπεριφορές που βελτιώνουν την ζωή, τα θετικά αποτελέσματα των ανθρώπων και των πραγμάτων που έρχονται στην ζωή μας δεν είναι σύμπτωση.

Είχα μόλις γράψει ένα βιβλίο σχετικά με ένα αγόρι το οποίου ο σκύλος, ο Buddy, πεθαίνει.  Το αγόρι δεν μπορεί να ξεπεράσει την θλίψη του, και βλέπει ένα όνειρο σχετικά με τον παράδεισο, όπου όλοι οι σκύλοι που έχουν πεθάνει πρόσφατα κυκλοφορούν, κρατώντας ένα κερί με το ένα τους μπροστινό πόδι.  Αλλά το κερί του σκύλου του δεν είναι αναμμένο.  Όταν το αγόρι μαθαίνει από τον σκύλο του ότι άσχετα με το πόσο συχνά το ανάβουν, τα δάκρυα του αγοριού σβήνουν το κερί του Buddy, αφήνει την θλίψη του να φύγει και αρχίζει να κάνει τα πράγματα εκείνα που ο Buddy θα ήθελε να κάνει και θα τα απολάμβανε.  Μετά από αυτό, ο Buddy δεν είναι πιά στο σκοτάδι, και το πνεύμα του μπορεί να φύγει και να κάνει αυτό που χρειάζεται να κάνει.  Το βιβλίο έχει τον τίτλο «Το Κερί του Buddy».

                                            

Αφού τελείωσα το βιβλίο, πήρα τον Furphy έξω για έναν περίπατο, και άκουσα μια φωνή να λέει, «Πήγαινε στο καταφύγιο των ζώων». Όταν έφτασα στο καταφύγιο και άνοιξα την πόρτα, υπήρχε ένας σκύλος που καθόταν στην γωνία, που έμοιαζε απογοητευμένος και λυπημένος.  Ρώτησα, «Πώς τον λένε;»

«Ο ιδιοκτήτης τον έφερε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά πριν.  Το όνομα του είναι Buddy».

Το κέντρο διάσωσης δεν αφήνει ποτέ ζώα κοντά στην πόρτα.  Τα κρατάνε πάντοτε ασφαλή μέσα σε σπιτάκια στον διάδρομο.  Αυτόν τον σκύλο τον είχανε μόλις αφήσει.  Αν είχα φτάσει μόνον λίγα λεπτά νωρίτερα ή λίγα λεπτά αργότερα, ή αν το όνομα του σκύλου ήταν Spike ή Joey, θα ήταν μια τελείως διαφορετική κατάσταση.  Αλλά ήρθα την τέλεια στιγμή, και εκείνος είχε το τέλειο όνομα.  Αυτό δεν ήταν σύμπτωση.  Ο Buddy ήταν γραφτό να είναι εκεί.

                                                  

«Θα τον υιοθετήσω», είπα, επειδή ήξερα ότι έτσι έμελλε να είναι, και ο Buddy ήλθε σπίτι μαζί μου.

Οι επόμενες ιστορίες αφορούν ζώα που πήραν αυτό που χρειάζονταν επειδή οι άνθρωποι που ήταν στις ζωές τους έκαναν πράγματα σε απάντηση αυτού που ένοιωθαν στις καρδιές τους. Ήταν ευθυγραμμισμένοι με το σύμπαν.  Ο χρόνος, οι περιστάσεις, και τα γεγονότα συνολικά μετέτρεψαν αυτούς τους ανθρώπους σε εκτελεστές θαυμάτων – αγγέλους με ανθρώπινη μορφή.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Bernie S. Siegel, “Love, Animals & Miracles”)