Στο μυαλό μου γυρνούσε ξανά και ξανά η φράση Είμαι πολύ μεγάλη και είναι πολύ αργά. Είχα αποκαρδιωθεί και είχα εξαντληθεί μετά το τέλος που είχα δώσει στο γάμο και στη δικηγορική μου καριέρα, την ίδια στιγμή. Παρά την έντονη επιθυμία μου να γίνω συγγραφέας, αμφισβητούσα την ικανότητα μου να επιτύχω. Μήπως είχα σπαταλήσει πολλά χρόνια ακολουθώντας λάθος στόχους;
Ψυχολογικά ήμουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο, όταν η φωνή στο ραδιόφωνο άρχισε να λέει την ιστορία της γιαγιάς Μόζες. Η Ανν Μαίρη Μόζες έφυγε από το σπίτι της στην ηλικία των 13 χρόνων, γέννησε 10 παιδιά και δούλεψε σκληρά για να μεγαλώσει τα 5 που επέζησαν. Μέσα στον αγώνα της βιοπάλης και στην αγροτική εκμετάλλευση, κατάφερε να προσφέρει λίγη ομορφιά στον εαυτό της κεντώντας πάνω σε καμβάδες.
Στα 78 της χρόνια, τα δάχτυλά της έγιναν τόσο άκαμπτα που δεν μπορούσε να κρατήσει πια τη βελόνα. Αντί να παραιτηθεί σ’ αυτήν την αδυναμία, εκείνη βγήκε έξω στον αχυρώνα και άρχισε να ζωγραφίζει. Πάνω σε φύλλα ξύλου δημιούργησε με λαμπρά χρώματα, ακριβείς σκηνές της αγροτικής ζωής. Για τα δύο πρώτα χρόνια εκείνες οι ζωγραφιές χαρίστηκαν ή πουλήθηκαν για πενταροδεκάρες. Στην ηλικία όμως των 79 χρόνων, την «ανακάλυψε» ο κόσμος της τέχνης και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Συνέχισε και δημιούργησε πάνω από 2000 έργα και την εικονογράφηση του βιβλίου «Ήταν τη νύχτα πριν από τα Χριστούγεννα», που τελείωσε στο 100ό έτος της ηλικίας της!
Καθώς άκουγα το ραδιόφωνο, η διάθεση μου άλλαξε. Αν η γιαγιά Μόζες μπορούσε να ξεκινήσει μια καινούρια καριέρα και να έχει τέτοια επιτυχία μετά τα 80 της, τότε και η δική μου η ζωή είχε ακόμα ελπίδα μετά τα 30 μου. Πριν τελειώσει το πρόγραμμα, κάθισα μπροστά στον υπολογιστή μου για μια νουβέλα που είχα σχεδόν εγκαταλείψει.
Το βιβλίο εκδόθηκε οχτώ μήνες μετά.
Της Liah Kraft-Kristaine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου