ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

      

Στην επαρχιακή πόλη που ζούσα πολλά χρόνια πριν, το τοπικό ταχυδρομείο ήταν πάντα γεμάτο με πελάτες.  Όλοι έμοιαζαν να βιάζονται, και οι υπάλληλοι ήταν πολύ αγενείς.  Πολλές φορές ξεσπούσαν έντονοι καυγάδες μεταξύ των πελατών και του προσωπικού.  Αποφάσισα να δοκιμάσω ένα μικρό πείραμα: Τι θα συνέβαινε αν απλά χαμογελούσα και με τη σκέψη μου έστελνα φως σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Αναρωτήθηκα.

Κάθε μέρα, για τουλάχιστον δύο εβδομάδες όταν σταματούσα να πάρω την αλληλογραφία μου, έκανα ότι μπορούσα να στείλω φως σε όλους.  Μια μέρα, ο πιο μεγάλος και πιο γρινιάρης από τους υπαλλήλους του ταχυδρομείου, στου οποίου την θυρίδα περίμενα στην ουρά, σήκωσε τα μάτια και μου είπε: «Καλή σου μέρα, Δρ Τέηλορ».  Είχε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του και μια ευχαρίστηση στην φωνή.  Από εκείνη την ημέρα και μετά, κάθε υπάλληλος στο ταχυδρομείο μιλούσε και χαμογελούσε, γελούσε και αστειευόταν μαζί μου.  Τα πάντα είχαν αλλάξει.  Ήταν ακόμα εγκρατείς με τους άλλους πελάτες για ένα διάστημα, αλλά το χαμόγελο και το φως είχαν φέρει αποτέλεσμα. Με κάποιον τρόπο, ίσως υποσυνείδητα, με είχαν ταυτίσει με την ζεστασιά και την αγάπη,  Μέσα σε λίγους μήνες, αυτό το ταχυδρομείο και οι υπάλληλοι που εργάζονταν σε αυτό ήταν ζεστοί και φιλικοί όσο και σε όλα τα άλλα που έχω επισκεφτεί.

Είναι εκπληκτικό τι μπορεί να κάνει λίγη άνευ όρων αγάπη.  Είμαστε όλοι ικανοί να παροτρύνουμε ή να στηρίξουμε τους φίλους και την οικογένεια μας, αλλά όταν πρόκειται για ξένους, ιδιαίτερα εκείνους που θεωρούμε ότι είναι αγενείς, συχνά είναι τελείως διαφορετική ιστορία.  Δεν χρειάζεται να συμβαίνει έτσι.  Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος να κάνουμε καλές πράξεις.

Είμαι προσωπικά υπεύθυνος σημαίνει ότι παίρνω την ευθύνη για τα πάντα στην ζωή μου.  Αυτό δεν σημαίνει ότι είστε υπεύθυνος/η για το περιβάλλον και ότι ελέγχετε όλα τα ερεθίσματα που αντιμετωπίζετε. Σημαίνει ότι είστε υπεύθυνος/η για το δικό σας εσωτερικό περιβάλλον και αρχίζετε να κάνετε επιλογές – αληθινές επιλογές οι οποίες είναι υγιείς και σοφές.  Αυτό που ονομάζουμε «κακή τύχη», το βλέπουμε από διαφορετικό πρίσμα.  Υπάρχει μια ιστορία σχετικά με την τύχη, που θα ήθελα να σας πω, γιατί δείχνει ξεκάθαρα πόσο περιορισμένη μπορεί να είναι η κρίση μας.  Πρώτα, για να σκιαγραφήσω την ιστορία, θα ήθελα να σας πω για ένα από τα αγαπημένα μου λαϊκά τραγούδια.  Το τραγούδι έχει τίτλο «Αναπάντητες Προσευχές» και μιλά για έναν νέο που ερωτεύεται ένα κορίτσι στο Λύκειο.  Κάθε βράδυ προσεύχεται να τον δει και να του ανταποδώσει την αγάπη του.  Εκείνη παντρεύεται κάποιον άλλο, και τα χρόνια περνούν.  Τελικά ο νέος του τραγουδιού συναντά μια γυναίκα που αποδεικνύεται ότι είναι αληθινά η γυναίκα των ονείρων του.  Και άλλα λίγα χρόνια περνούν, και λαβαίνει μια πρόσκληση για μια συνάντηση παλιών συμμαθητών από το Λύκειο.  Στην συνάντηση βλέπει την αγαπημένη του που παντρεύτηκε κάποιον άλλο.  Έχει γεράσει νωρίς, είναι στριμμένη και κακότροπη, και με πολλούς τρόπους καθόλου ελκυστική.  Εκείνος κοιτάζει την γυναίκα του και λέει, «Σε ευχαριστώ Θεέ μου που δεν άκουσες τις προσευχές μου!»

             «Ευχαριστώ Θεέ μου για τις αναπάντητες προσευχές»

Και εδώ είναι η ιστορία.

                                       Τ ύ χ η

Ένας ηλικιωμένος κτηματίας στην εποχή του Εμφυλίου Πολέμου με δυσκολία τα έβγαζε πέρα.  Η γυναίκα του είχε πεθάνει στην γέννα του μονάκριβου γιού του, και ο ίδιος ήταν σχεδόν ανήμπορος με αρθρίτιδα.   Σαν αποτέλεσμα, ο γιός του έκανε τις περισσότερες δουλειές στο κτήμα.  Τώρα, αυτός ο κτηματίας ήταν πραγματικά ένας ωραίος άνθρωπος, και όλοι στην πόλη τον αγαπούσαν.

Μια μέρα, το αγόρι ήταν έξω στα χωράφια όταν ένας κεραυνός έπεσε κοντά στα μουλάρια.  Τα μουλάρια αγρίεψαν, και τα παλιά λουριά δεν μπόρεσαν να τα κρατήσουν.  Τα λουριά έσπασαν, και τα μουλάρια έφυγαν.

 

Χωρίς τα μουλάρια, ο κτηματίας και ο γιός του δεν μπορούσαν να μαζέψουν την σοδιά, και ήδη με δυσκολία τα έβγαζαν πέρα.  Όλοι στην πόλη έτρεξαν να συμπάσχουν.  «Τέτοια κακοτυχία», έλεγαν.

Αλλά ο γέρο-κτηματίας είπε, «Καλή τύχη, κακή τύχη, ποιος ξέρει;»

                        Καλή τύχη, κακή τύχη, ποιος ξέρει;

Την επόμενη μέρα τα μουλάρια επέστρεψαν, και πίσω  τους ήρθε μια ολόκληρη αγέλη άγριων αλόγων.  Ο κτηματίας και ο γιός του άρπαξαν την ευκαιρία γιατί τα άλογα άξιζαν πολλά λεφτά.  Οι στρατοί και στις δύο παρατάξεις του Εμφυλίου Πολέμου έδιναν πολλά λεφτά για άλογα.  Έτρεξαν έξω και άνοιξαν τις πύλες του κτήματος.  Όταν τα άλογα και τα μουλάρια μπήκαν, εκείνοι έκλεισαν τις πύλες.

Αυτή τη φορά, όλοι στην πόλη ήρθαν να τους συγχαρούν. «Τέτοια καλοτυχία!» έλεγαν.  Αλλά ο κτηματίας απλά είπε: «Καλή τύχη, κακή τύχη, ποιος ξέρει;»

Την επόμενη ημέρα ο γιός βγήκε να δαμάσει τα άλογα, καθώς κανείς δεν θα αγόραζε ένα άλογο που δεν θα μπορούσε να καβαλήσει.  Αλλά το πρώτο άλογο που καβάλησε τινάχτηκε και τον πέταξε από την πλάτη του.  Το αγόρι ήταν τυχερό που δεν πληγώθηκε πιο σοβαρά, απλά έσπασε το μπράτσο και τον λαιμό.  Αυτή τη φορά όλοι στην πόλη έσπευσαν να πουν, «Τέτοια κακοτυχία».  Ο γερο-κτηματίας απλά είπε, «Καλή τύχη, κακή τύχη, ποιος ξέρει;»

Την αμέσως επόμενη ημέρα, ο στρατός μπήκε στην πόλη και επιστράτευσε όλους τους γερούς άντρες.  Φυσικά δεν πήραν τον γιό του κτηματία, γιατί το μπράτσο και ο λαιμός του ήταν σπασμένα.  Ολόκληρη η πόλη αποφάνθηκε πάλι, «Τέτοια καλή τύχη».  Ο γερο-κτηματίας απλά είπε, «Καλή τύχη, κακή τύχη, ποιος ξέρει;»

 

Ο στρατός κατευθύνθηκε στη Σιλόν.  Πολύ λίγοι επέζησαν από εκείνη την μάχη.  Ποτέ δεν ξέρεις τι είναι καλή τύχη και τι είναι κακή τύχη.  Αλλά όταν τα κόκκαλα σου είναι σπασμένα, συνήθως σκέφτεσαι μόνον τον πόνο, την ταλαιπωρία, το βάσανο, κλπ.

 

Άκουσα αυτήν την ιστορία πολλά χρόνια πριν.  Πρόσφατα έμαθα ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ιστορία των Σούφι. Το ηθικό δίδαγμα είναι ξεκάθαρο: Αυτό που συχνά μοιάζει να είναι κακή τύχη απλά δεν είναι.  Οι περισσότεροι από εμάς, αν είμαστε ειλικρινείς, έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε τώρα – και το τώρα είναι το μόνο που έχουμε σίγουρο.  Αν επιλέξουμε να ζούμε στο «τώρα» με μια στάση ευγνωμοσύνης, παίρνοντας αυτό που μας προσφέρεται, όπως έκανε ο γερο-κτηματίας, θα είμαστε ευτυχέστεροι και θα ζήσουμε για περισσότερα χρόνια μια πιο υγιή ζωή.  Αυτό είναι γεγονός.  Γιατί θα επέλεγε κάποιος κάτι διαφορετικό;

(Απόσπασμα από το βιβλίου του Eldon Taylor: “Choices and Illusions”).