ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ

Στο τέλος της ημέρας

Γονάτισε με ευγνωμοσύνη

Και ευχαρίστησε για τις ευλογίες της ημέρας.

Άφησε κάθε αίσθηση για επιτεύγματα για την ώρα.

Άφησε κάθε δικαίωμα.

Όλα ήταν δώρο.

Βρες την φωτογραφία κάποιου που αντιπροσωπεύει το Θείο για σένα,

Ή τις φωτογραφίες όλων εκείνων που το αντιπροσωπεύουν.

Ευχαρίστησε για κάθε ένα πράγμα.

Όλοι γεννηθήκαμε στον κόσμο αυτό με άδεια χέρια, και κάποια μέρα όλοι θα πεθάνουμε με τον ίδιο τρόπο.  Άσχετα με το πόση δύναμη μπορεί να αποκτήσουμε, πόσο πλούτο μπορεί να συσσωρεύσουμε, ή πόσους ανθρώπους μπορεί να πείσουμε να μας υποστηρίξουν, στο τέλος όλοι θα πεθάνουμε με τον ίδιο τρόπο: μόνοι και με άδεια χέρια.  Το πιο πιθανό είναι ότι θα βιώσεις και μικρούς θανάτους, στο δρόμο στη ζωή σου: κακές επενδύσεις, ανεκπλήρωτες προσδοκίες, το τέλος ενός γάμου, τον θάνατο κάποιου που αγαπάς.  Με τους θανάτους αυτούς, σοκάρεσαι τόσο πολύ με την αίσθηση του δικαιώματος, τόσο διαδεδομένη στην κοινωνία μας, και με την συνειδητοποίηση ότι όλα ήταν δανεικά, όλα ήταν δώρο.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ένας πολύ δυνατός βασιλιάς και κατακτητής. Στην ηλικία των 32 ετών αρρώστησε βαριά, και σύντομα κατάλαβε ότι θα πέθαινε.  Κάλεσε τους στρατηγούς του κοντά του και τους είπε ότι είχε τρεις τελευταίες επιθυμίες.  Η πρώτη ήταν ο γιατρός του να μεταφέρει το φέρετρο του μόνος του.  Η δεύτερη ήταν να σκορπίσουν χρυσό, ασήμι και πολύτιμους λίθους σε όλο το μήκος του δρόμου που θα μετέφεραν το φέρετρο του.  Και η τρίτη ήταν να ταφεί με τα χέρια έξω από το φέρετρο.  Μόνον ο πιο στενός του στρατηγός τόλμησε να ρωτήσει γιατί.  Λέγεται ότι ο Αλέξανδρος εξήγησε ότι αυτά ήταν τα τρία μαθήματα που είχε μάθει: ότι δεν υπάρχει γιατρός που μπορεί να σε σώσει από τον θάνατο όταν έλθει η ώρα σου, ότι ο πλούτος δεν σημαίνει κυριολεκτικά τίποτα, και, το πιο σημαντικό, ότι ήλθε σε αυτόν τον κόσμο με τα χέρια άδεια και έτσι, αφήνει τώρα τον κόσμο με τα χέρια του άδεια.  Έκλεισε τα μάτια του, έμεινε σιωπηλός, και πέθανε. 

Το να δίνουμε κάθε βράδυ τις ευχαριστίες μας για τις ευλογίες που έχουμε λάβει, μας απελευθερώνει από την αίσθηση του δικαιώματος.  Μας υπενθυμίζει ότι είμαστε, ουσιαστικά, με τα χέρια άδεια. Το να ζούμε την ζωή έχοντας επιθυμίες, άσχετα με το πόσο λίγα ή πόσο πολλά έχουμε, σημαίνει ότι ζούμε σε έλλειψη.  Το να ζούμε τη ζωή με ευγνωμοσύνη, άσχετα με το πόσο πλούσιοι ή φτωχοί μπορεί να είμαστε, σημαίνει ότι ζούμε σε πραγματική αφθονία.

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Arjuna Ardagh, “Leap Before You Look: 72 shortcuts for getting out of your mind and into the moment”)