Η διάψευση των θεωριών είναι η μηχανή της πραγματικής προόδου στην επιστήμη. Όταν όλα λειτουργούν, μπορεί ακόμη να υπάρξει πρόοδος, αλλά είναι αποσπασματική, η τελειοποίηση της αποδεκτής θεωρίας ώστε να ταιριάζει με τις νέες παρατηρήσεις. Η πραγματική πρόοδος συμβαίνει όταν αυτό δεν είναι δυνατόν. Τότε το θέμα είναι, αργά ή γρήγορα να φτάσουν σε ένα σημείο όπου, αντί να προσπαθούν να αναθεωρήσουν τις καθιερωμένες θεωρίες, οι επιστήμονες να προτιμήσουν να αναζητήσουν μια απλούστερη και πιο διορατική θεωρία. Ο δρόμος είναι ανοιχτός σε μια θεμελιώδη θεωρητική καινοτομία: σε μια αλλαγή επιστημονικού συστήματος σκέψης.
Μια στροφή στο σύστημα σκέψης οδηγείται από τη συσσώρευση παρατηρήσεων που δεν ταιριάζουν στις αποδεκτές θεωρίες και δεν μπορούν να προσαρμοστούν με την απλή επέκταση αυτών των θεωριών. Το στάδιο είναι έτοιμο για ένα νέο και πιο κατάλληλο επιστημονικό σύστημα σκέψης. Η πρόκληση είναι να βρούμε τις θεμελιώδεις, και θεμελιωδώς νέες έννοιες που διαμορφώνουν την ουσία του νέου συστήματος σκέψης.
Υπάρχουν αυστηρές απαιτήσεις σε ένα επιστημονικό σύστημα σκέψης. Μια θεωρία που βασίζεται σε αυτό πρέπει να δίνει την δυνατότητα στους επιστήμονες να εξηγήσουν όλα τα ευρήματα που καλύπτονται από την προηγούμενη θεωρία και πρέπει επίσης να εξηγήσουν τις ανώμαλες παρατηρήσεις. Πρέπει να ενσωματώνει όλα τα σχετικά γεγονότα σε μια απλούστερη αλλά ακόμη πιο περιεκτική και ισχυρή έννοια.
Στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, η επιστήμη υπέστη μια βασική «αλλαγή στο σύστημα σκέψης». Τώρα, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, αινίγματα και ανωμαλίες συσσωρεύονται ξανά, και η επιστημονική κοινότητα αντιμετωπίζει μια άλλη αλλαγή στο σύστημα σκέψης, εξίσου θεμελιώδη με την επανάσταση που μετατόπισε την επιστήμη από τον μηχανιστικό κόσμο του Νεύτωνα στο σχετικιστικό σύμπαν του Αϊνστάιν.
Η τρέχουσα αλλαγή στο σύστημα σκέψης «σιγοβράζει» εδώ και αρκετό καιρό στους πρωτοπόρους κύκλους της επιστήμης. Οι επιστημονικές επαναστάσεις δεν είναι στιγμιαίες διαδικασίες, με μια νέα θεωρία να παίρνει τη θέση της αμέσως. Μπορεί να είναι ταχεία, όπως στην περίπτωση της θεωρίας του Αϊνστάιν, ή περισσότερο παρατεταμένη, καθώς η μετάβαση από την κλασική θεωρία του Δαρβίνου σε μια πιο συνεκτική μετα-Δαρβινική αντίληψη, στη βιολογία για παράδειγμα.
(Απόσπασμα από την 1η συνάντηση του ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥ σεμιναρίου «Επιστήμη, Ακασικό Πεδίο, και Ακασική Εμπειρία».)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου