ΠΕΝΤΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ (Μέρος Β)

 Μάθημα #4: «Νιώθουμε οτιδήποτε κάνεις, όσο μικρό κι αν είναι»

Αυτό ήταν κατά τη διάρκεια ενός από τα πρώτα σαμανικά ταξίδια που έκανα. Ήταν μια έντονη εμπειρία καθώς είχα την αίσθηση ότι ήμουν πολύ μικρή. Συρρικνώθηκα και έγινα μικρότερη κι από αράχνη και έζησα μια μεγάλη περιπέτεια. Μία αράχνη με επισκέφθηκε η οποία με ευχαρίστησε για το γεγονός ότι ποτέ δεν σκότωνα τις αράχνες ή οποιαδήποτε άλλα έντομα μέσα στο σπίτι μου. Μου έγινε επίσης σαφές ότι η φύση αισθάνεται κάθε πράξη καλοσύνης που προσφέρουμε, δεν έχει σημασία πόσο μικρή. Αποφεύγοντας απλά ένα έντομο που βλέπουμε στο έδαφος, ή ελευθερώνουμε ένα που βρίσκεται μέσα στο σπίτι μας, ή μαζεύοντας ένα σκουπίδι. Να είστε βέβαιοι ότι η καλή σας πράξη δεν πέρασε απαρατήρητη.

Η φύση αισθάνεται την καλοσύνη σας και σας χαμογελά σε απάντηση. Μετά από εκείνο το ταξίδι νιώθω ακόμη περισσότερη ενθάρρυνση στο να δείχνω ευγένεια σε κάθε φυτό, έντομο και ζώο που συναντώ.

 

Μάθημα #5: «Ένας κήπος είναι μαγικός, άσε με να σου δείξω»

Δεν μπορείτε ποτέ να μαντέψετε από που θα έρθει το επόμενο σημαντικό μάθημα σας, και εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι το δικό μου θα έρχονταν από ένα έντομο που μαζεύω από τα φυτά πατάτας μου και βάζω μέσα σε ένα βάζο για βέβαιο θάνατο από τότε που ήμουν παιδί. (Θυμάστε τι είπα για τη συγχώρεση της φύσης;)

Ναι, αυτό το τελευταίο μάθημα μου δόθηκε από το σκαθάρι της πατάτας Κολοράντο. Ένα ασπρο-μαυρο ριγέ, με σκληρό κέλυφος σκαθάρι που αφαιρεί τα φύλλα από τα φυτά της πατάτας.

Δεν μπορώ καν να μαντέψω πόσες χιλιάδες από αυτά έχω μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια, και φέτος πήρα την απόφαση να προσπαθήσω να μην σκοτώσω τόσους πολλά. Ψέκασα τα φυτά μου αντ’ αυτού, αλλά και πάλι μάζεψα μερικά σκαθάρια και τα έβαλα μέσα σε ένα βάζο του νερού.

Τότε, μια νύχτα το περασμένο καλοκαίρι, καλά το μαντέψατε, είδα ένα όνειρο. Στο όνειρο στεκόμουν μέσα στον κήπο μου, αλλά είχα μόνον το μέγεθος ενός σκαθαριού πατάτας. Ήταν ένα απίστευτο θέαμα να βλέπω τα φυτά με τα μάτια ενός σκαθαριού. Τα ηλιοτρόπια μου φαίνονταν σαν να ήταν ψηλότερα και από ουρανοξύστες, και όλα τα φυτά ήταν τόσο πλούσια και τα χρώματα τους τόσο ζωντανά.

Σε λίγο με χαιρέτησε ένα άλλο σκαθάρι πατάτας και, όπως και η καρακάξα, προς μεγάλη μου έκπληξη, το σκαθάρι ήταν φιλικό και στάθηκε μαζί μου πριν πει, «ο κήπος σου είναι μαγικός, άφησε με να σε ξεναγήσω». Τα φυτά μιλούσαν το ένα με το άλλο καθώς περνούσαμε μέσα από αυτά, και υπήρχε ένα αίσθημα χαράς και γαλήνης. Ήταν πραγματικά μαγικά.

Πάντα είχα μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης μέσα στον κήπο μου, αλλά χάρη στο σκαθάρι, κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν ολόκληρο κόσμο, όπου τα πάντα αλληλεπιδρούν και συμμετέχουν το ένα με το άλλο, προσπαθώντας να μεγαλώσουν υγιεινά τρόφιμα για μένα και την οικογένειά μου για να φάμε. Και ότι όλη η ζωή μέσα στον κήπο μου πραγματικά αγαπά να με έχει εκεί και να μοιράζεται μαζί μου.

Το να καλλιεργούμε τη δική μας τροφή για να τρεφόμαστε είναι πραγματικά μια ιερή εμπειρία, και αν δεν έχετε αυλή για κήπο, ακόμη και ένα φυτό εσωτερικού χώρου θα μοιραστεί την αγάπη του μαζί σας.

Τι θα γινόταν αν μπορούσαμε όλοι να αισθανόμαστε τόσο ανοιχτοί στο να μοιραζόμαστε και να συγχωρούμε;

Πόσο πραγματικά υπέροχος και όμορφος  αυτός ο κόσμος θα μπορούσε να είναι!

Και όσον αφορά τα φυτά πατάτας μου, οι πατάτες μεγαλώνουν περισσότερο όταν τα φύλλα είναι λίγο ταλαιπωρημένα.

Ελπίζω ότι απολαύσατε αυτά τα μαθήματα. Θα ήθελα πολύ να ακούσω από εσάς καθώς και τις εμπειρίες σας με τη φύση. Για περισσότερες πληροφορίες και συμβουλές για το πώς να συνδεθείτε με τη φύση, μπορείτε να με βρείτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου, jessieklassen.com.

 

Με αγάπη

Jessie

 

Της Jessie Klassen