Ίσως το πιο θεμελιώδες ερώτημα που τέθηκε ποτέ είναι: Από πού προήλθε το σύμπαν; Οι πρώτες απαντήσεις δόθηκαν στη μυστικιστική κοσμοθεωρία, και ακολούθησε η κοσμοθεωρία των μεγάλων θρησκειών. Όσον αφορά τις έννοιες της προέλευσης και του πεπρωμένου, οι πρώτες διαισθητικές θέσεις της Ανατολής και της Δύσης ήταν εντυπωσιακά συνεπείς: και οι δύο προέβλεπαν την προέλευση του σύμπαντος ως μια εκπληκτική διαδικασία αυτό-δημιουργίας. Αλλά με την άνοδο της μονοθεϊστικής θρησκείας στη Δύση, η ιστορία της δημιουργίας της Παλαιάς Διαθήκης αντικατέστησε τις μυστικιστικές και μεταφυσικές αφηγήσεις. Σε όλο τον Μεσαίωνα, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι πίστευαν ότι ένας παντοδύναμος Θεός δημιούργησε τον ουρανό από πάνω και τη Γη από κάτω, και όλα τα ενδιάμεσα, με σκοπό και πρόθεση, ακριβώς όπως τα βρίσκουμε.
Τον 19ο αιώνα, η Ιουδαιο-Χριστιανική αφήγηση της δημιουργίας ήρθε σε σύγκρουση με τις θεωρίες της σύγχρονης επιστήμης, ιδιαίτερα με τη Δαρβινική βιολογία. Μια έντονη αντίθεση προέκυψε μεταξύ της άποψης ότι όλα όσα βλέπουμε δημιουργήθηκαν σκόπιμα από μια θεϊκή δύναμη και της ιδέας σύμφωνα με την οποία τα ζωντανά είδη εξελίσσονται μόνα τους, από απλούστερες κοινές καταβολές. Η αντίθεση τροφοδότησε ατελείωτες συζητήσεις, που επέζησαν μέχρι σήμερα στη διαμάχη που σχετίζεται με τη διδασκαλία των θεωριών της «δημιουργίας» έναντι της «εξέλιξης» στα δημόσια σχολεία.
Από τη δεκαετία του 1930, η Ιουδαιο-Χριστιανική ιστορία της δημιουργίας έπρεπε να αντιμετωπίσει όχι μόνο το Δαρβινικό δόγμα της βιολογικής εξέλιξης, αλλά και τη φυσική κοσμολογία. Το σύμπαν που λειτουργεί με την μηχανική ακρίβεια ενός ρολογιού του Νεύτωνα χρειάζονταν έναν Πρωταρχικό Χειριστή να το κουρδίσει και να το θέσει σε λειτουργία, και αυτό θα μπορούσε να αποδοθεί στο έργο ενός Δημιουργού. Στη συνέχεια, το σύμπαν της σταθερής κατάστασης του Αϊνστάιν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς Δημιουργό, διότι παρέμεινε από την αρχή του χρόνου το ίδιο με αυτό που είναι σήμερα. Αλλά όταν το σύμπαν της σταθερής κατάστασης αντικαταστάθηκε από το εκρηκτικά διευρυνόμενο σύμπαν της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης, γεννήθηκαν ξανά ερωτήματα σχετικά με την προέλευση του κόσμου. Εάν το σύμπαν γεννήθηκε σε μια Μεγάλη Έκρηξη 13,7 (ή, όπως δείχνει ένα νέο εύρημα, 15,8) δισεκατομμύρια χρόνια πριν και θα τελειώσει είτε με το Μεγάλο Τραγάνισμα περίπου δύο χιλιάδες δισεκατομμύρια χρόνια στο μέλλον είτε με την εξάτμιση των τελευταίων σε μέγεθος σμήνους γαλαξιών μαύρων τρυπών, στον σχεδόν ασύλληπτο χρονικό ορίζοντα των 10122 ετών, το ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό είναι: Τι ήταν εκεί πριν ξεκινήσουν όλα αυτά -και τι θα είναι εκεί μετά το τέλος του;
(Από την 6η συνάντηση του ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΥ σεμιναρίου «Επιστήμη, Ακασικό Πεδίο, και Ακασική Εμπειρία».)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου