ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ (Μέρος Γ)

(Το θέμα ολοκληρώνεται σε τέσσερεις αναρτήσεις)

 

Αναξιότητα

 

     Από όλες τις Τραυματικές Πεποιθήσεις, η αναξιότητα είναι η πιο βαθιά.  Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε ότι δεν αξίζουμε από την εποχή που είμαστε πολύ μικροί.  Έτσι, όταν βιώνουμε τραύμα, και ψάχνουμε εσωτερικά για μία πεποίθηση που θα δώσει νόημα στην εμπειρία, η αναξιότητα γρήγορα απαντά στην ερώτηση, «Γιατί συνέβη αυτό σε μένα;»

                                    

     Φυσικά, η αναξιότητα είναι μια λανθασμένη πεποίθηση και ως εκ τούτου πρέπει να βγει στο φως για να ελευθερωθεί.  Όταν είναι κρυμμένη, δεν υπάρχει ανάγκη να της δώσουμε προσοχή, αλλά από τη στιγμή που δημιουργεί πόνο, πρέπει να κάνετε κάτι γι’ αυτό.  Τα καλά και τα κακά νέα είναι ότι ο πόνος δεν θα φύγει μέχρι η ψευδής πεποίθηση της αναξιότητας απελευθερωθεί και εσείς σταματήσετε να ψάχνετε απόδειξη της αξίας σας στον έξω κόσμο. Ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει ή να πάρει την αξία σας επειδή η αξία σας είναι εγγενής και εγγυημένη.  Η απόλυτη γιατρειά επιτυγχάνεται όταν ανακαλύψετε και διεκδικήσετε την άνευ όρων αξία σας.

 

Απώλεια

 

     Συχνά, όταν έχουμε μια συναισθηματική πληγή, πιστεύουμε ότι κάποιος έχει πάρει κάτι από εμάς.  Άσχετα με το πόσο πολύ προσπαθούμε, φαίνεται ότι είναι αδύνατο να πάρουμε πίσω αυτό που μας έχουν κλέψει.  Αυτή η αναζήτηση συχνά κρατά ζωντανή την πληγή – το να πιστεύουμε ότι έχουμε χάσει κάτι και πρέπει να το πάρουμε πίσω, μας κρατά κλειδωμένους σε ένα φαύλο κύκλο αιώνιου πόνου.

                                 

     Η απώλεια δεν δημιουργεί απαραιτήτως συναισθηματική πληγή. Όλοι αντιμετωπίζουμε την απώλεια – την απώλεια ενός ηλικιωμένου γονέα ή την απώλεια μιας σχέσης, για παράδειγμα. Η απώλεια είναι μέρος της ροής της ζωής. Η θλίψη είναι μια φυσική αντίδραση στην απώλεια και είναι η διαδικασία του να αφήνουμε πίσω. Ωστόσο, αν δεν αφήσουμε πίσω, η απώλεια μπορεί να μετατραπεί σε συναισθηματική πληγή. Αυτό συμβαίνει όταν διαμορφωθεί μια Τραυματική Πεποίθηση σχετικά με την απώλεια. Για παράδειγμα, πεποιθήσεις όπως, «κανείς δεν θα με αγαπήσει ξανά», ή «όλοι εκείνοι για τους οποίους νοιάζομαι, με αφήνουν». Και πάλι, είναι η Τραυματική Πεποίθηση που δημιουργεί τη συναισθηματική πληγή και όχι η ίδια η απώλεια.

     Όταν η απώλεια δημιουργήσει μια συναισθηματική πληγή, συχνά κλείνουμε και αποκόβουμε τον εαυτό μας από το ίδιο το πράγμα που θα μπορούσε να μας γιατρέψει. Εάν αναπτύξουμε μια Τραυματική Πεποίθηση γύρω από την απώλεια της αγάπης, όχι μόνο αποκλείουμε  πιθανές νέες σχέσεις, αποκόβουμε τον εαυτό μας από την αγάπη για τον εαυτό μας και ακόμα περισσότερο από την υψηλότερη αγάπη. Με άλλα λόγια, κάνουμε στον εαυτό μας αυτό που φοβόμαστε ότι οι άλλοι θα μπορούσαν να μας κάνουν.

                                                  Η γιατρειά είναι να θυμάστε ότι η Πηγή του ποιος πραγματικά είστε παρέχει όλα όσα χρειάζεστε, φτάνει να το ζητήσετε, να το επιτρέψετε και να το λάβετε - εμπιστευόμενος κάτι μεγαλύτερο από τον σωματικό εαυτό, ευθυγραμμίζεστε με τον ρυθμό του σύμπαντος όπου η ιδέα της απώλειας δεν υπάρχει. Έμφυτη σε όλες τις Τραυματικές Πεποιθήσεις είναι η απόλυτη αλήθεια της ύπαρξής σας.

Πώς θεραπεύουμε στην πραγματικότητα τις Τραυματικές Πεποιθήσεις;

 

Της Nanice Ellis