ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ: ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΑΜΑΝΟΥΣ (Μέρος Γ)

 (Mε αυτήν την ανάρτηση ολοκληρώνεται το θέμα μας)

 

Με αυτόν τον τρόπο επιλέγω να προσεγγίζω τη ζωή μου.  Πρόσφατα μέτρησα, και μέσα στα τελευταία τρία χρόνια, βρήκα ότι βίωσα 11 απώλειες και τραύματα, συμπεριλαμβάνοντας την απώλεια της μητέρας μου και δύο σωματικών προκλήσεων. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει να καταφύγω σε μια ιστορία αυτό-λύπησης, που μου δίνει τον ρόλο του αβοήθητου θύματος στο έλεος ενός εχθρικού σύμπαντος, αλλά αντ’ αυτού, επέλεξα να το δω σαν μύηση. Δεν υιοθετώ το «Δημιουργώ όλη την πραγματικότητα μου» σαν εκδοχή, η οποία θα με καθιστούσε υπεύθυνη για όλα όσα μου συμβαίνουν.  Δεν μπορώ να πιστέψω ότι η ζωή είναι τόσο εγω-κεντρική.  (Τι με κάνει να νομίζω ότι ελέγχω ολόκληρο το σύμπαν όταν υπάρχουν τόσες πολλές άλλες δυνάμεις της ζωής και της φύσης εκεί έξω!) Επίσης, δεν πιστεύω ότι είμαστε αποκλειστικά στο έλεος της τύχης. Πιστεύω ότι συμμετέχουμε στην διαδικασία της συν-δημιουργίας, ότι μπορούμε να ρίξουμε την ψήφο μας, ότι μπορούμε να είμαστε περίεργοι σχετικά με το πώς θα μπορούσαμε να εμποδίζουμε ένα αποτέλεσμα που επιθυμούμε με τις περιοριστικές πεποιθήσεις μας και την αυτό-σαμποταριστική συμπεριφορά ή πώς θα μπορούσαμε να ασκήσουμε την κοσμική και πνευματική μας δύναμη για να «υλοποιήσουμε» αυτό που λαχταρά η καρδιά μας. Εκτιμώ την «Όλα είναι φάρμακο» κοσμοθεωρία, επειδή ούτε κατηγορεί το θύμα, ούτε προτείνει ότι μπορούμε να ελένξουμε το αποτέλεσμα, ούτε υποδηλώνει ότι είμαστε ευπαθή φτερά που πετάνε ολόγυρα μέσα σε έναν χωρίς νόημα κόσμο γεμάτο με τραύματα που δεν μπορούμε να αποφύγουμε.

                        

Αν «Όλα είναι φάρμακο», η κύρια εστίαση είναι στο πώς αντιδρούμε σε αυτό που η ζωή βάζει στο δρόμο μας, εμπιστευόμενοι ότι αυτό που προκύπτει είναι εδώ ως μάθημα.  Αν μπορέσουμε να αποκομίσουμε τα μαθήματα, ίσως μπορέσουμε να αλλάξουμε το αποτέλεσμα.  Ίσως η ασθένεια μπορέσει να εξαφανιστεί, επειδή έχουμε μάθει το μάθημα.  Ή ίσως το μάθημα απαιτεί να ταπεινωθούμε και να προσαρμοστούμε σε ένα νέο τρόπο ύπαρξης μπροστά σε μια χρόνια αναπηρία ή ασθένεια.  Δεν γνωρίζω γιατί κάποιοι άνθρωποι θεραπεύονται και κάποιοι όχι.  Το ερώτημα αυτό είναι που με οδήγησε στην έρευνα που τώρα γίνεται το μελλοντικό μου βιβλίο «Ιερή Ιατρική» (=Sacred Medicine). Υποψιάζομαι ότι κάποια ερωτήματα δεν επιθυμούν να απαντηθούν, αλλά είναι καλύτερο να μείνουν στην κατηγορία του «Μυστηρίου». Η περίεργη διάνοια μου αρχικά έλπιζε ότι θα ψάξω βαθιά και θα ξετρυπώσω έναν θησαυρό απαντήσεων, που έχει φτιαχτεί από διαφορετικές παραδόσεις και έχει σχεδιαστεί σε εύκολα βήματα που ασθενείς και γιατροί θα μπορούσαμε να ενσωματώσουμε από αρχαίες θεραπευτικές παραδόσεις με σκοπό να προσφέρουμε στους εαυτούς μας και τους ασθενείς μας καλύτερη φροντίδα. Δεν είμαι πλέον τόσο ιδεαλίστρια ή τόσο αλαζονική.

Αυτό που μπορώ να προσφέρω σε όσους από εσάς που μπορεί να αγωνίζεστε με τις αντιξοότητες – είτε πρόκειται για ασθένεια, τραυματισμό, ή κάποια άλλη απώλεια ή τραύμα – είναι η πρόσκληση να περπατήσετε μέσα από την πύλη της μεταμόρφωσης που τέτοιες μυήσεις μας προσφέρουν.  Η αποστολή σας – αν επιλέξετε να την δεχτείτε – είναι να είστε περίεργοι.  Να αφήσετε τη ζωή να σας διδάξει.  Να μπείτε σε ταπεινή διερεύνηση και να λάβετε το φάρμακο που προσφέρει η ζωή, χωρίς να κατηγορείτε τον εαυτό σας ή οποιοδήποτε άλλο. Αφήστε την αγάπη και την αποδοχή να γιατρέψουν.  Αφήστε τον εαυτό σας να έχει ανάγκες και να εξαρτάται από εκείνους της φυλής σας που είναι εδώ για να βοηθήσουν.  Λάβετε τα μαθήματα που η αρρώστια ή οι δυσκολίες σας είναι εδώ για να σας προσφέρουν – με ριζοσπαστική ευγνωμοσύνη, αν καταφέρετε να την επιστρατεύσετε.

                  

Στη συνέχεια, σκύψτε μπροστά στο Μυστήριο της Ζωής. Προσφέρετε τον εαυτό σας στα μαθήματα.  Εμπιστευτείτε τη διαδικασία. Πιείτε στην αγάπη και τις ευλογίες που είναι διαθέσιμες σε αυτό το ταπεινό μέρος.  Και λάβετε την σαμανική προσφορά. «Όλα Είναι Φάρμακο».

Πολλές ευχαριστίες στους ιθαγενείς θεραπευτές και δασκάλους των αρχαίων θεραπευτικών παραδόσεων που εξακολουθούν να φέρουν τους σπόρους της μεταμόρφωσης που τόσοι πολλοί από εμάς έχουν ξεχάσει.  Ας είμαστε ταπεινοί μπροστά στην μεγάλη σοφία τους.

 

Της Lissa Rankin

 

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ: ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΑΜΑΝΟΥΣ (Μέρος Β)

(Το θέμα ολοκληρώνεται σε τρείς αναρτήσεις)

 

Συμφωνώ με πολλά μέρη του νέου βιβλίου του Nick «Ιερή Επιστήμη», αλλά το μέρος που αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ με όσους από εσάς προσέλκυσε η διερεύνηση μου του «Ιερή Ιατρική» είναι αυτό το απόσπασμα:   

 

«Όλα Είναι Φάρμακο»

Του Nick Polizzi, απόσπασμα από το βιβλίο «Ιερή Επιστήμη»

 ‘ Υπάρχει μια αρχή που έμαθα από τους σαμάνους την οποία έχω ανακατασκευάσει, έχω αναζωπυρώσει και μεταμορφώσει στον δικό μου κώδικα για να περπατήσω το ιερό μονοπάτι, όχι όμως παρά, αλλά στα χέρια του σύγχρονου κόσμου γύρω μας.  Βασίζεται στην τριών λέξεων φράση γνώσης από τον Αμαζόνιο: Τα πάντα είναι φάρμακο.

                       

Με αυτό δεν θέλω να πω ότι πρέπει να πάρετε μια κουταλιά κόλλα Έλμερ για να θεραπεύσετε το κρυολόγημα σας.  Είναι περισσότερο εικονιστικό από αυτό.  Αυτό που εννοούν οι αυτόχθονες θεραπευτές είναι ότι όλα όσα σας συμβαίνουν σε αυτή τη ζωή, την κάθε στιγμή, καλό ή κακό, έχει ένα μάθημα να σας διδάξει.

Αν δεν πάρετε τίποτα άλλο από αυτό το βιβλίο, θα θεωρούσα τη δουλειά μου ολοκληρωμένη αν απλά ρουφούσατε και ενσωματώνατε αυτήν την κατανόηση.  Θα μεταμορφώσει τον κόσμο γύρω σας από έναν τόπο του καλού και του κακού, σε μια εξαιρετικά πλούσια θερμοκοιτίδα για προσωπική εξέλιξη.

                              

Οτιδήποτε έχει συμβεί ποτέ σε σας και θα συμβεί ποτέ γύρω σας, μπορεί να το δει κανείς μέσα από δύο φακούς: φάρμακο ή δηλητήριο. Είναι εξ ολοκλήρου επιλογή σας, αλλά η νοοτροπία σας θα καθορίσει ποια επιλογή θα κάνετε. Είναι σύμφωνα με μια αρχαία παρατήρηση του Έλληνα φιλόσοφου Επίκτητου, «Δεν είναι το τι σας συμβαίνει, αλλά το πώς εσείς αντιδράτε σε αυτό, πού έχει σημασία».

Υπάρχει μια γενική προσέγγιση για την θεραπεία της ασθένειας στη ζούγκλα που νομίζω ότι θα μπορούσε να σας ενδιαφέρει.  Πολλές φυλές στη λεκάνη του Άνω Αμαζονίου θεωρούν τις ασθένειες «μητέρες».  Όταν κάποιος αρρωστήσει, και αρχίσει να περνά το θεραπευτικό του ταξίδι, πιστεύεται από τους σαμάνους ότι το πνεύμα της ασθένειας αυτής ή μητέρας, έχει μείνει έγκυος με αυτό το άτομο.  Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κύησης, η μητέρα έχει πολλά να διδάξει μέσω των επιδράσεων της στο σώμα και το νου: τη σωματική αδυναμία, τον πόνο, την ανάγκη να στηριχτούμε στους άλλους, να εμπιστευτούμε τους άλλους, να σταματήσουμε να κρατιόμαστε από αυτό που περιμέναμε αυτή τη ζωή να μοιάζει, να αντιμετωπίσουμε την δική μας θνητότητα.  Οι ευκαιρίες αυτές για παράδοση και ταπεινότητα είναι όλες πακεταρισμένες τέλεια μέσα σε μια σοβαρή ασθένεια και παρουσιάζονται ως ένα μάθημα για την ψυχή.

                                 

Οι σαμάνοι διδάσκουν ότι αν εμείς οι άνθρωποι μπορέσουμε να περπατήσουμε με την μητέρα ασθένεια, με τα μάτια ορθάνοιχτα, και να μάθουμε τα κρυμμένα μαθήματα που έχει να προσφέρει, θα ξαναγεννηθούμε από την μήτρα της σαν μια υγιής, περισσότερο πνευματικά αρμονική οντότητα, παίρνοντας μαζί μας όλη τη σοφία που αποκομίσαμε από την εμπειρία.  Εκείνοι που κλείνονται και αντιστέκονται στην ασθένεια, αποκλείοντας τους εαυτούς τους από την εμπειρία, μπορεί επίσης να ξαναγεννηθούν, αλλά σε ένα διαφορετικό σχέδιο ύπαρξης – την επόμενη ζωή.  Μπορείς να δεις κάθε πρόκληση στη ζωή με αυτό τον τρόπο. Είτε σαν φάρμακο (μητέρα) είτε σαν δηλητήριο…

Η σαμάνικη οπτική για την εξέταση και το ξεπέρασμα της ασθένειας μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε κάθε πρόκληση που συναντούμε καθώς περπατάμε μέσα από αυτή τη ζωή.  Οι θεραπευτές αντιμετωπίζουν όλα όσα τους φέρνει η ζωή με απόλυτα ανοικτό μυαλό στην σοφία που αυτή κατέχει.  Όπως το ανοσοποιητικό σύστημα μας, η ψυχή μας γίνεται πιο δυνατή και πιο προσαρμόσιμη μέσω της έκθεσης σε εξωτερικές επιθέσεις.  Με τον τρόπο αυτό, οι σαμάνοι και οι μαθητές τους συνεχώς ενισχύουν και τεντώνουν τους εσωτερικούς μυς της επίγνωσης, χωρίς να παραβλέπουν να είναι μάρτυρες σε όλα όσα συμβαίνουν, με σκοπό να μάθουν και να εξελιχτούν.

Ποια πρόκληση στη ζωή σας, ασθένεια, ή κάτι άλλο, σας τραβάει το μανίκι, ζητώντας να την επανεξετάσετε σαν καταλύτη για την πνευματική σας ανάπτυξη;’

 

Της Lissa Rankin

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟ: ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΑΜΑΝΟΥΣ (Μέρος Α)

 (Το θέμα ολοκληρώνεται σε τρείς αναρτήσεις)

 

Το 2010, ο αδελφικός μου φίλος Nick Polizzi πήρε οκτώ ασθενείς, οι οποίοι δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στην Δυτική ιατρική, στη ζούγκλα του Αμαζονίου για να τους βάλει κάτω από την φροντίδα τριών σαμάνων.  Μαγνητοσκόπησαν τι συνέβη στο ντοκυμαντέρ του «Η Ιερή Επιστήμη» (= The Sacred Science). Το τρέηλερ της ταινίας συνοψίζει τα αποτελέσματα – «Πέντε θα επιστρέψουν με πραγματικά αποτελέσματα, δύο θα επιστρέψουν απογοητευμένοι, και ένας δεν θα επιστρέψει καθόλου». 

                    

Πολλά χρόνια πριν, ο Νick μαγνητοσκόπησε τον ίδιο κι εμένα να μιλάμε για τον σαμανισμό και για το τι θα μπορούσαμε στην Δύση να μάθουμε από τις αρχαίες θεραπευτικές παραδόσεις.  Τώρα έχει γράψει όλα όσα κατέγραψε στην «Ιερή Ιατρική: Ένας Αρχαίος Θεραπευτικός Δρόμος για τον Δυτικό Κόσμο», σχετικά με την εμπειρία του τι ακριβώς συνέβη πίσω από τις σκηνές για τους οκτώ εκείνους ασθενείς – και με μεγάλη διαφάνεια – με τον ίδιο τον Nick.

Ένας από τους πολλούς τομείς όπου τα ενδιαφέροντα του Nick και τα δικά μου συμπίπτουν εκφράζεται στο βιβλίο του «Τα Πάντα Είναι Ι». Αφού πέρασα αρκετά χρόνια διεξάγοντας έρευνα για το βιβλίο μου «Νους Πάνω Από την Ιατρική» (= Mind Over Medicine), το οποίο εστίαζε στην επιστημονική απόδειξη ότι το σώμα μπορεί να γιατρέψει τον εαυτό του, συνεχώς εύρισκα μπροστά μου ιστορίες και φαινομενολογία για τα οποία δεν μπορούσα να βρω την επιστήμη για να τα αποδείξω. Άφησα αυτά τα διάσπαρτα κομμάτια ανεκδοτικών δεδομένων στην άκρη για ένα μελλοντικό βιβλίο, το οποίο με έβαλε βαθιά στη διαδικασία, μελετώντας με σαμάνους στο Περού,  δασκάλους του Qigong από την Κίνα, ενεργειακούς θεραπευτές από τις Ηνωμένες Πολιτείες, θεραπευτές από το Μπαλί – και τον Μάιο, ένα ταξίδι στη Λούρδη, για να διερευνήσω τι πραγματικά μας προδιαθέτει στην ασθένεια και τι πραγματικά διευκολύνει την θεραπευτική διαδικασία.

                     

Η ιδέα ότι τα πάντα είναι φάρμακο αν είμαστε περίεργοι σχετικά με το τι το σώμα μας προσπαθεί να μας πει βρίσκεται σε όλες αυτές τις παραδόσεις.  Αντί να αντιλαμβανόμαστε τα σώματα μας σαν βιοχημικές μηχανές κενές συνειδητότητας και οι οποίες χαλάνε όταν τα μέρη χαλάσουν, μπορούμε να επιλέξουμε να αντιλαμβανόμαστε τα σώματα μας ως ενσωματωμένη συνειδητότητα, εξοπλισμένη με φυσικούς μηχανισμούς αυτό-ίασης, οι οποίοι λειτουργούν μόνον όταν το νευρικό σύστημα βρίσκεται στην παρασυμπαθητική κατάσταση, ή αυτό που ο Herbert Benson στο Χάρβαρντ αποκάλεσε την «αντίδραση χαλάρωσης».

Με ένα χαλαρωμένο νευρικό σύστημα, ελεύθερο από την μόνιμη «μάχη ή φυγή» αντίδραση στρες του πολιτισμού μας, μπορούμε να γίνουμε περίεργοι σχετικά με τους λόγους που η ασθένεια έχει προκύψει.  Τι τραύματα μπορεί να έχουν απενεργοποιήσει τους φυσικούς μηχανισμούς αυτό-ίασης του σώματος; Σε ποια σημεία ζεις εκτός ευθυγράμμισης με την αλήθεια σου; Πώς η ψυχή μεγαλώνει εδώ; Σε τι λέει ‘Όχι» το σώμα σου; Τι θα χρειαζόταν για να ζήσεις μια ζωή που το σώμα σου θα αγαπούσε; Τι χρειάζεται το σώμα σου για να γιατρευτεί; Μέσα από τους φακούς του «τα πάντα είναι φάρμακο», τα σωματικά συμπτώματα μπορεί να θεωρηθούν ακόμα και ως δώρο, ένα μήνυμα από το Σύμπαν που σε βοηθά να επανέλθεις στον σωστό δρόμο.

Με αυτό δεν θέλω να πω ότι εσύ προκάλεσες την αρρώστια σου ή ότι όλες οι ασθένειες έχουν ψυχο-πνευματικές ρίζες. Κάποια τραύματα στο σύστημα είναι εξωτερικά, όπως όταν ζεις δίπλα σε μια περιοχή τοξικών απόβλητων ή γεμίζεις το σώμα σου με τοξικές τροφές ή δηλητηριώδεις ουσίες.  Αλλά αυτό ανοίγει μια πύλη έρευνα που επιτρέπει στις σωματικές αρρώστιες σου και τα ατυχήματα να γίνουν μηνύματα από την ψυχή σου.  Αν η αρρώστια ή ο πόνος είναι εδώ με ένα μήνυμα για σένα, λαβαίνεις το μήνυμα;

 

Της Lissa Rankin

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΟΥΝΙΝΑ ΠΟΔΙΑ

      Ένα μικρό κορίτσι χοροπηδάει πάνω κάτω όταν ο Chase μπαίνει στην βιβλιοθήκη.  Διάβασε μια ιστορία στον Chase τον προηγούμενο μήνα και θέλει να του διαβάσει ξανά.  Δεν έχει σκύλο στο σπίτι. Με τα πίσω πόδια και τα οπίσθια ψηλά, ο Chase χαμηλώνει και αγκαλιάζει το πάτωμα με τους αγκώνες του, χαμηλώνοντας την μουσούδα ώστε να μην είναι στο πρόσωπο του κοριτσιού.  Επαναλαμβάνει το ίδιο ευγενικό «ας παίξουμε» χαιρετισμό που ενστικτωδώς υιοθέτησε την πρώτη μέρα που συνάντησε αυτό το νευρικό κορίτσι. Εκείνη κτυπάει παλαμάκια.

                                           

     «Κοίτα, Μαμά, υποκλίνεται!»

    Ο Chase παραμένει ήρεμος ενώ εκείνη συνεχίζει να χοροπηδάει ενθουσιασμένη. Και όταν τελικά κάθεται πάνω στο κιλίμι, εκείνος κουλουριάζεται δίπλα της και της δίνει την απόλυτη προσοχή του καθώς εκείνη του διαβάζει μια ιστορία.

     Καθώς μαθαίνει να διαβάζει, το κορίτσι εύκολα αναστατώνεται από τις καινούριες λέξεις.  Την κοροϊδεύανε και της κάνανε μπούλλιν στην αυλή του σχολείου.  Θέλω να κτίσω την αυτοπεποίθηση της, για να μάθει πόσο όμορφη και έξυπνη και υπέροχη είναι, και για να της δείξω ότι το να συναντάμε κάτι άγνωστο, όπως μια νέα λέξη, μπορεί να είναι σαν να ανακαλύπτουμε έναν θησαυρό.

     Οι επισκέψεις μας στην βιβλιοθήκη αρχικά είχαν σχέση με το να μάθουν τα παιδιά να διαβάζουν.  Αλλά ο Chase κι εγώ ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να είμαστε επίσης και αντίδοτο στο μπούλλιν, προσφέροντας αληθινή φιλία που την προστατεύει μέσα σε έναν κόσμο που μερικές φορές μπορεί να είναι αγενής.  Δεκαπέντε λεπτά φιλίας και απόλυτης προσοχής όχι απλά κτίζουν την αυτοπεποίθηση του κοριτσιού σχετικά με το διάβασμα αλλά κάνουν επίσης θετική διαφορά στην αυτό-εκτίμηση της.  Εν τω μεταξύ, μαθαίνει να αγαπάει και να είναι ευγενική με τους σκύλους.

                      

     Ο Chase είναι πολύ διαισθητικός.  Γνωρίζει ακριβώς τι εκείνη χρειάζεται. Αντιλαμβάνομαι ότι γνωρίζει τι ακριβώς χρειάζομαι κι εγώ.  Εκείνος με οδήγησε στη δουλειά αυτή.  Μερικές φορές αναρωτιέμαι ποιος παίρνει τα περισσότερα από τις επισκέψεις μας: Το μικρό κορίτσι, ο Chase, ή εγώ; Δεκαπέντε λεπτά περνούν γρήγορα, και ένα άλλο παιδί περιμένει με ένα βιβλίο στο χέρι.   Είναι ώρα να πούμε αντίο μέχρι την επόμενη συνεδρία μας.  Στον μήνα μεταξύ των συνεδριών, συχνά σκέπτομαι το μικρό κορίτσι, και ψάχνω για βιβλία που θα μπορούσε να θέλει να διαβάσει.  Αναρωτιέμαι αν και ο Chase την σκέπτεται επίσης.

     Τηλεφωνώ στην μητέρα μου, μια δασκάλα – τώρα σε σύνταξη – που ειδικευόταν στο διάβασμα.  Την ρωτώ πώς να βοηθήσω το παιδί με το πρόβλημα της στο διάβασμα και τη νευρικότητα.  Μένω έκπληκτη με το πώς η μητέρα μου γνωρίζει και είμαι ευγνώμων που ενέπνευσε μέσα μου την αγάπη για το διάβαση, μια αγάπη για τα βιβλία τόσο βαθιά που όχι μόνον τα διαβάζω αλλά και τα γράφω.  Αυτό με φέρνει πιο κοντά στην μητέρα μου.  Δεν έχω δικά μου παιδιά, αλλά θυμάμαι ότι καθόμουν στα πόδια της μητέρας μου ενώ εκείνη μου διάβαζε ιστορίες και, τελικά, εγώ διάβαζα ιστορίες σε εκείνη. Στην βιβλιοθήκη έμαθα ότι και σε μένα αρέσει να ακούω τα παιδιά να διαβάζουν.

     Ο Chase ήλθε στην ζωή μου μετά τον τυφώνα Κατρίνα.  Είχα πάει στην Λουϊζιάνα ως εθελόντρια να φροντίζω ζώα που είχαν διασωθεί.   Αν δεν είχε υπάρξει η κοινή μας αποστολή να βοηθάμε ζώα που είχαν χαθεί στον τυφώνα, δεν θα είχα συναντήσει ποτέ τη Sarah, μια άλλη εθελόντρια, η οποία ζει χίλια μίλια μακριά από μένα.  Η Sarah σώζει ζώα στην φτωχή περιοχή της αγροτικής Βιρτζίνια.  Είχε ανεβάσει ένα κόκκινο ημίαιμο στην ιστοσελίδα της μετά που το έσωσε από έναν θυμωμένο άντρα που τον είχε πετάξει, τον είχε βάλει μέσα σε ένα μικρό κλουβί για κότες, και σχεδίαζε να τον πυροβολήσει επειδή κυνηγούσε πρόβατα.  Όταν η Sarah πήγε να τον πάρει, ο σκύλος κάθισε πάνω στα πόδια της και έτρεμε για κάνα δύο ώρες παρά τις προσπάθειες της να τον καθησυχάσει ότι τώρα ήταν ασφαλής και κανείς δεν θα τον κακοποιούσε ξανά.

                         

     Η Sarah κι εγώ αποφασίσαμε ότι αυτός ο σκύλος ήταν πιθανόν να ταιριάζει με το δικό μου Αυστραλέζικο ποιμενικό, τον Bandit.  Αφού κανονίστηκε η υιοθεσία, χρειαζόταν πλέον να μεταφερθεί από την Βιρτζίνια στο Γουϊνσκόνσιν. Εθελοντές οδηγοί προσφέρθηκαν αμέσως, και ένας φίλος της Sarah στην Ινδιάνα τον φιλοξένησε για μια νύκτα ενώ ήταν καθ’ οδόν.  Συνάντησα τον σκύλο στο Γουϊνσκόνσιν και τον έφερα στο σπίτι στη Μιννεσότα.  Κέρδισε το νέο του όνομα -  Chase (κυνηγητό) – επειδή αυτό είναι αυτό που το αρέσει να παίζει περισσότερο με τον Bandit. 

     O Chase και ο Bandit σύντομε έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Παρά το γεγονός ότι είχε ένα βίαιο και ταραγμένο παρελθόν, όλα όσα είχε ποτέ να δώσει ο Chase ήταν αγάπη.  Η ευγενική φύση του και στοργή για τους ανθρώπους μας οδήγησε σε γεμάτη νόημα, και δυνατότητα για να αλλάζει ζωές εργασία.  Αφού εξασφαλίσαμε την βεβαίωση του θεραπευτή σκύλου, εργαστήκαμε στο πρόγραμμα ανάγνωσης στην τοπική βιβλιοθήκη.

                                     

     Σίγουρα δεν ήταν απλή τύχη αυτό που έφερε τον Chase στις ζωές μας, αλλά μια σειρά από καθημερινά θαύματα που είχαν σκορπιστεί στο δρόμο του Bandit κι εμένα.  Φαίνεται ότι ο υπέροχος αυτός δάσκαλος με το γούνινο παλτό γεννήθηκε για να βοηθά παιδιά να αναπτύξουν τις δεξιότητας ανάγνωσης και για να διδάξει όλους εμάς την αγάπη.  Τόσα πολλά ασήμαντα γεγονότα οδήγησαν σε εκείνη τη μαγική στιγμή όταν ο Chase έκανε την πρώτη του υπόκλιση στο νευρικό παιδί και, προς απόλαυση της, έχασε τον φόβο της και άρχισε να χοροπηδά πάνω-κάτω.  Αν «σκύλος (dog)» είναι στην πραγματικά «Θεός (God)» που γράφεται ανάποδα, νομίζω ότι εκείνη ήταν η ημέρα που ο Θεός μου έκλεισε το μάτι.

 

Της Jenny Pavlovic

 

Το σχόλιο του Bernie:

     H Jenny και ο Chase προσφέρουν περισσότερα από ένα δώρα στο «Διάβασε ανάμεσα στα γούνινα Πόδια».  Όταν έπαιρνα τους σκύλους μου σε δημοτικά σχολεία, μετά θα υπήρχε πάντα τουλάχιστον ένα παιδί που θα έλεγε, «Φοβόμουν τους σκύλους, αλλά δεν τους φοβάμαι πιά». Διάβαζα μια ιστορία με τα παιδιά καθισμένος στο πάτωμα.  Κάθε σκύλος πήγαινε σε ένα παιδί και κάθονταν πάνω στα πόδια του παιδιού – τίποτα άλλο, απλά κάθονταν εκεί.  Οι σκύλοι φαίνονταν να γνωρίζουν ποια παιδιά χρειάζονταν περισσότερο αγάπη.  Τα παιδιά μαθαίνουν έτσι ότι οι σκύλοι θα είναι εκεί για σένα, με σένα.  Στην παρουσία των ζώων δεν αισθάνονται σαν θύματα.

     Αυτό μου θυμίζει ένα αυτοκόλλητο αυτοκινήτου σε σχήμα σκυλίσιου ποδιού.  Λέει, «Ποιος σώζει ποιόν;» Οι σκύλοι μας βοηθούν επίσης να απολαμβάνουμε να ζούμε στη στιγμή.  Μια πλάκα στο σπίτι της μητέρας μου έλεγε, «Ευχαριστηθείτε. Είναι πιο αργά απ’ ότι νομίζετε».  Δεν θυμάμαι να είχα δει την πλάκα αυτή όλες τις δεκαετίες που οι γονείς μου έζησαν σε εκείνο το σπίτι.  Αλλά όταν πήγαμε να καθαρίσουμε το σπίτι μετά τον θάνατο της μητέρας μου, ήταν εκεί πάνω στον τοίχο καθώς έμπαινες.  Δεν ήταν δυνατόν να μην το δεις.  Το είχε κρεμάσει εκεί πριν πεθάνει.  Ήταν το τελευταίο της μήνυμα.  Τώρα κρέμεται μέσα στο δικό μου σπίτι.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Bernie S. Siegel, “Love, Animals & Miracles”) 

KΑΘΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ

    Μετά την κουζίνα, η τραπεζαρία είναι ο πιο σημαντικός χώρος για τα μαγικά σας γεύματα.  Δεν έχει σημασία αν έχετε έναν επίσημο χώρο για να γευματίζετε με καρέκλες για 12 άτομα ή ένα μικρό τραπέζι για 2 μέσα στην κουζίνα.  Οι αρχές είναι οι ίδιες.  Όπως και με την κουζίνα, αρχίστε καθαρίζοντας τα περιττά.  Μετά καθαρίστε όλα τα άλλα.  Αν έχετε πιάτα και πιατέλες σερβιρίσματος μέσα σε ένα ντουλάπι ή μπουφέ μέσα στην τραπεζαρία, θα μπορούσατε ίσως να τα καθαρίσετε και αυτά.  Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να τα δείτε, μπορούν εν τούτοις να επηρεάσουν την ενέργεια. Βεβαιωθείτε ότι όλα λάμπουν! Μπορεί ακόμα και να θέλετε να κολλήσετε χαρτί με κάποιες διαβεβαιώσεις κάτω από το τραπέζι.  Δημιουργείστε μερικές χειροποίητες όπως, «Όποιος κάθεται σε αυτό το τραπέζι είναι ευλογημένος πέρα από το μέτρο», ή «Όλα όσα καταναλώνονται σε αυτό το τραπέζι θρέφουν και φέρνουν απέραντη ικανοποίηση.

                          

     Για να καθαρίσετε τον χώρο της τραπεζαρίας, χρησιμοποιείστε την ίδια διαδικασία τεσσάρων βημάτων που χρησιμοποιήσατε για τον καθαρισμό της κουζίνας σας.  Ίσως να θέλετε να χρησιμοποιήσετε νερό πορτοκαλιού (νερό μέσα στο οποία έχετε μουσκέψει φλούδια πορτοκαλιού), και να ψεκάσετε ελαφρά ολόκληρο το δωμάτιο με σκοπό τον καθαρισμό της ενέργειας μέσα στην τραπεζαρία σας.  Εναλλακτικά, χρησιμοποιήστε λίγες σταγόνες αιθέριο έλαιο πορτοκαλιού ή κίτρο αναμεμιγμένο με νερό για να ψεκάσετε τον χώρο.

     Πάρτε ένα κουδούνι και κτυπήστε το πάνω από κάθε κάθισμα, ευλογώντας και καθαρίζοντας το δωμάτιο για το επόμενο άτομο που θα καθίσει εκεί.  Σιωπηλά φέρτε το κουδούνι στο κέντρο του τραπεζιού μετά από κάθε κουδούνισμα για να ενώσετε την ενέργεια του τραπεζιού με όλες τις καρέκλες.  Στο τέλος της τελετουργίας, κάντε μια κίνηση σε σχήμα οκτώ με το κουδούνι για να «σφραγίσετε» την ενέργεια.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο των Denise Linn & Meadow Linn, “The Mystic Cookbook: the secret alchemy of food”)

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ (Μέρος Δ)

(Με την σημερινή ανάρτηση ολοκληρώνεται το θέμα μας)

 

Πώς γιατρεύουμε στην πραγματικότητα τις Τραυματικές Πεποιθήσεις;

 

Σταματήστε να Ταυτίζεστε με την Πληγή

 

     Όταν αναπτύσσουμε και τροφοδοτούμε πληγές με την προσοχή μας με το πέρασμα των ετών, αρχίζουμε να ταυτιζόμαστε με την πληγή, ή, για να το πούμε καλύτερα, δημιουργούμε μια ταυτότητα γύρω από τον πληγωμένο εαυτό. Έτσι, τώρα δεν αφήνουμε μόνο μια πληγή, αφήνουμε την ταυτότητά μας. Το θέμα είναι ότι δεν είσαι και δεν μπορείς ποτέ να είσαι μια τραυματισμένη ταυτότητα. Αυτή είναι μια ψευδής πεποίθηση και μια ψεύτικη ταυτότητα. Για να γιατρευτείτε, είναι σημαντικό να αρχίσετε να αφήνετε την ταύτιση με την πληγή και να αρχίσετε να βλέπετε τον εαυτό σας ως ολόκληρο - όχι τον τραυματισμένο εαυτό, αλλά τον ολόκληρο εαυτό. Ποιος είστε χωρίς την πληγή; Αυτό είναι αυτός που είστε πραγματικά και αυτό είναι αυτός που πρέπει να γίνετε ξανά.

                          

Ικανοποιήστε τις Συναισθηματικές σας Ανάγκες

     Οι συναισθηματικές πληγές συχνά παραμένουν ανοιχτές επειδή συνεχίζουμε να περιμένουμε από τους άλλους να ικανοποιήσουν τις συναισθηματικές μας ανάγκες. Για να γιατρευτούμε, πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για τις δικές μας συναισθηματικές ανάγκες και πρέπει να βρούμε τρόπους για να τις ικανοποιήσουμε. Έτσι, αντί να περιμένουμε από τους άλλους την αγάπη, για παράδειγμα, πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Δίνοντας στον εαυτό μας αγάπη, γεμίζουμε την πληγή και γιατρευόμαστε.

Μεταμορφωτική Συγχώρεση

     Η μεταμορφωτική συγχώρεση δεν έχει τόσο να κάνει με το να συγχωρήσουμε κάποιον άλλο ή να συγχωρήσουμε τους εαυτούς μας, όσο έχει να κάνει με το να αφήνουμε πίσω τις πεποιθήσεις που μας κρατούν παγιδευμένους – σαν φυλακισμένο, αγιάτρευτων πληγών. Ρωτήστε τον εαυτό σας: «Θέλω να γιατρευτώ περισσότερο από όσο θέλω να μείνω αγκιστρωμένος σε αυτές τις πεποιθήσεις;» Εάν η απάντηση είναι ναι, είναι καιρός να αφήσετε πίσω τις αποδυναμωτικές ψευδείς πεποιθήσεις.

                          

Επιτρέψτε στα Συναισθήματα να Δουλευτούν

     Για να γιατρευτεί μια συναισθηματική πληγή, τα συναισθήματα πρέπει να μπορέσουν να «δουλευτούν» μέχρι ολοκλήρωσης. Αν επιτρέψουμε στα συναισθήματά μας να επανέρχονται ξανά και ξανά χωρίς να δοθεί λύση, στην πραγματικότητα επανενεργοποιούμε την πληγή και κάθε φορά που το κάνουμε, αυτή μεγαλώνει. Η γιατρειά απαιτεί ξεκαθάρισμα. Αυτό σημαίνει να αισθάνεστε εντελώς τα συναισθήματά σας και να μην τα καταπιέζετε ή να τα αποφεύγετε. Η γιατρειά έρχεται όταν αφήσετε στα συναισθήματα σας χώρο να βιωθούν μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Προκειμένου να επιτραπεί στα συναισθήματα να «δουλευτούν» πρέπει να μπείτε στο σώμα σας. Τα συναισθηματικά τραύματα αποθηκεύονται στο σώμα και ως εκ τούτου ο τρόπος να τα ελευθερώσετε είναι με το να μπείτε στο σώμα σας και να αισθανθείτε τα συναισθήματά σας μέχρι η διαδικασία να ολοκληρωθεί.

 

Αναθεώρηση

 

     Δεδομένου ότι ο νους δεν γνωρίζει τη διαφορά μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, είναι δυνατόν να επιστρέψουμε σε ένα παρελθόν γεγονός και να το αναθεωρήσουμε κατά τέτοιο τρόπο ώστε η πληγή να θεραπευτεί αυτόματα. Το κλειδί της επιτυχημένης αναθεώρησης δίνει στον περασμένο εαυτό σας ένα νέο σύνολο πεποιθήσεων που τον εξουσιοδοτεί να γνωρίζει την αξία, τη δύναμη και τη σύνδεσή σας με το ποιοι είστε πραγματικά. Με αυτό τον τρόπο, μπορείτε να αναθεωρήσετε το παρελθόν σας, να αφήσετε τον εαυτό σας να πει την αλήθεια του, να ορίσετε ένα όριο ή να ασκήσετε προσωπική εξουσία με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέψετε στον περασμένο εαυτό σας να σηκωθεί. Αποφεύγοντας τελικά το συναισθηματικό τραύμα ή ανταποκρινόμενοι στο τραυματικό συμβάν με τρόπο που δεν δημιουργήθηκε η πληγή.

                           

Ψάξτε Για Μια Βαθύτερη Αλήθεια

     Για μένα, η πλήρης γιατρειά μου προήλθε από την συνειδητοποίηση ότι ο άνθρωπος που σκέφτηκα ότι με έβλαψε ήταν πραγματικά στη ζωή μου για να με σώσει, δείχνοντας σωματικά την συναισθηματική κακοποίηση που επέβαλα στον εαυτό μου. Χωρίς να με μεταχειριστεί με αυτόν τον τρόπο, πώς θα είχα καταφέρει να εντοπίσω τα συναισθήματα της θυματοποίησης, της αναξιότητας και της αδυναμίας που κουβαλούσα από την παιδική ηλικία; Με την κατανόηση αυτής της βαθύτερης αλήθειας, ο συναισθηματικός πόνος μου μεταμορφώθηκε σε ευγνωμοσύνη. Υπάρχει πάντα μια βαθύτερη αλήθεια. Αν δεν έχετε αποκαλύψει μια αλήθεια που σας ελευθερώνει, πηγαίνετε βαθύτερα και συνεχίστε μέχρι να την βρείτε.

Ανυψωθείτε

     Κάθε σκέψη και κάθε πεποίθηση έχει μια αντίστοιχη δόνηση. Ο φόβος είναι στο χαμηλότερο άκρο του δονητικού φάσματος ενώ η αγάπη είναι στο υψηλότερο άκρο. Οι συναισθηματικές πληγές είναι χαμηλής δόνησης πεποιθήσεις για τον εαυτό και / ή τον κόσμο. Η πληγή υπάρχει σε χαμηλή δόνηση και σας κρατάει στάσιμους σε αυτή τη χαμηλή δόνηση. Εάν επρόκειτο να ανεβάσετε σταθερά τη δόνηση σας σε υψηλότερη δόνηση και να την κρατήσετε εκεί, η πληγή δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Με άλλα λόγια, εάν στρέφατε την πλήρη προσοχή σας προς την αγάπη και τη συγχώρεση, η πληγή θα διαλύονταν επειδή δεν μπορεί να υπάρξει σε υψηλή δόνηση.

                       

Αφοσίωση στην Γιατρειά

 

     Η γιατρειά απαιτεί αφοσίωση και συνέπεια.  Επειδή το τραύμα καλωδιώνει τον εγκέφαλο σας για αποδυναμωτικές πεποιθήσεις, η συναισθηματική επούλωση απαιτεί την επανασύνδεση του εγκεφάλου σας για ενδυναμωτικές πεποιθήσεις. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη νέων συνειδητών προτύπων σκέψης που εφαρμόζονται συνεχώς σε μια χρονική περίοδο.

     Επιστρατεύοντας την βοήθεια ενός επαγγελματία θεραπευτή να σας βοηθήσει, μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία της επούλωσης, αλλά στο τέλος θα πρέπει να το κάνετε εσείς για τον εαυτό σας. Γιατρεύοντας τον εαυτό σας ανακαλύπτετε την δύναμη, το θάρρος και τη δύναμη να ζήσετε τη ζωή σας με τον τρόπο που προορίζονταν να ζήσετε.  Αν είστε εδώ για να βοηθήσετε τους άλλους να γιατρευτούν, θα αποκτήσετε ίσως πρόσβαση στις δεξιότητες που χρειάζονται για να το κάνετε αυτό, που δεν θα μπορούσαν να αποκτηθούν με οποιονδήποτε άλλον τρόπο παρά μόνον περνώντας μέσα από την διαδικασία οι ίδιοι.

     Η απόλυτη γιατρειά είναι η αφύπνιση στην δύναμη και την αξία σας. Δεν είναι δυνατόν να θυμάστε ότι είστε άνευ όρων άξιοι και εγγενώς δυνατοί και να συνεχίζετε να διατηρείτε συναισθηματικές πληγές.  Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να γιατρευτεί μέσω της δύναμης του να γνωρίζετε τον Αληθινό σας Εαυτό.

 

Της Nanice Ellis

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΑΤΡΕΨΕΙΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ (Μέρος Γ)

(Το θέμα ολοκληρώνεται σε τέσσερεις αναρτήσεις)

 

Αναξιότητα

 

     Από όλες τις Τραυματικές Πεποιθήσεις, η αναξιότητα είναι η πιο βαθιά.  Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε ότι δεν αξίζουμε από την εποχή που είμαστε πολύ μικροί.  Έτσι, όταν βιώνουμε τραύμα, και ψάχνουμε εσωτερικά για μία πεποίθηση που θα δώσει νόημα στην εμπειρία, η αναξιότητα γρήγορα απαντά στην ερώτηση, «Γιατί συνέβη αυτό σε μένα;»

                                    

     Φυσικά, η αναξιότητα είναι μια λανθασμένη πεποίθηση και ως εκ τούτου πρέπει να βγει στο φως για να ελευθερωθεί.  Όταν είναι κρυμμένη, δεν υπάρχει ανάγκη να της δώσουμε προσοχή, αλλά από τη στιγμή που δημιουργεί πόνο, πρέπει να κάνετε κάτι γι’ αυτό.  Τα καλά και τα κακά νέα είναι ότι ο πόνος δεν θα φύγει μέχρι η ψευδής πεποίθηση της αναξιότητας απελευθερωθεί και εσείς σταματήσετε να ψάχνετε απόδειξη της αξίας σας στον έξω κόσμο. Ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει ή να πάρει την αξία σας επειδή η αξία σας είναι εγγενής και εγγυημένη.  Η απόλυτη γιατρειά επιτυγχάνεται όταν ανακαλύψετε και διεκδικήσετε την άνευ όρων αξία σας.

 

Απώλεια

 

     Συχνά, όταν έχουμε μια συναισθηματική πληγή, πιστεύουμε ότι κάποιος έχει πάρει κάτι από εμάς.  Άσχετα με το πόσο πολύ προσπαθούμε, φαίνεται ότι είναι αδύνατο να πάρουμε πίσω αυτό που μας έχουν κλέψει.  Αυτή η αναζήτηση συχνά κρατά ζωντανή την πληγή – το να πιστεύουμε ότι έχουμε χάσει κάτι και πρέπει να το πάρουμε πίσω, μας κρατά κλειδωμένους σε ένα φαύλο κύκλο αιώνιου πόνου.

                                 

     Η απώλεια δεν δημιουργεί απαραιτήτως συναισθηματική πληγή. Όλοι αντιμετωπίζουμε την απώλεια – την απώλεια ενός ηλικιωμένου γονέα ή την απώλεια μιας σχέσης, για παράδειγμα. Η απώλεια είναι μέρος της ροής της ζωής. Η θλίψη είναι μια φυσική αντίδραση στην απώλεια και είναι η διαδικασία του να αφήνουμε πίσω. Ωστόσο, αν δεν αφήσουμε πίσω, η απώλεια μπορεί να μετατραπεί σε συναισθηματική πληγή. Αυτό συμβαίνει όταν διαμορφωθεί μια Τραυματική Πεποίθηση σχετικά με την απώλεια. Για παράδειγμα, πεποιθήσεις όπως, «κανείς δεν θα με αγαπήσει ξανά», ή «όλοι εκείνοι για τους οποίους νοιάζομαι, με αφήνουν». Και πάλι, είναι η Τραυματική Πεποίθηση που δημιουργεί τη συναισθηματική πληγή και όχι η ίδια η απώλεια.

     Όταν η απώλεια δημιουργήσει μια συναισθηματική πληγή, συχνά κλείνουμε και αποκόβουμε τον εαυτό μας από το ίδιο το πράγμα που θα μπορούσε να μας γιατρέψει. Εάν αναπτύξουμε μια Τραυματική Πεποίθηση γύρω από την απώλεια της αγάπης, όχι μόνο αποκλείουμε  πιθανές νέες σχέσεις, αποκόβουμε τον εαυτό μας από την αγάπη για τον εαυτό μας και ακόμα περισσότερο από την υψηλότερη αγάπη. Με άλλα λόγια, κάνουμε στον εαυτό μας αυτό που φοβόμαστε ότι οι άλλοι θα μπορούσαν να μας κάνουν.

                                                  Η γιατρειά είναι να θυμάστε ότι η Πηγή του ποιος πραγματικά είστε παρέχει όλα όσα χρειάζεστε, φτάνει να το ζητήσετε, να το επιτρέψετε και να το λάβετε - εμπιστευόμενος κάτι μεγαλύτερο από τον σωματικό εαυτό, ευθυγραμμίζεστε με τον ρυθμό του σύμπαντος όπου η ιδέα της απώλειας δεν υπάρχει. Έμφυτη σε όλες τις Τραυματικές Πεποιθήσεις είναι η απόλυτη αλήθεια της ύπαρξής σας.

Πώς θεραπεύουμε στην πραγματικότητα τις Τραυματικές Πεποιθήσεις;

 

Της Nanice Ellis