ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΤΕ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ΣΑΣ

     Ο καθαρισμός του χώρου περιλαμβάνει μια διαδικασία τεσσάρων βημάτων.  Κάθε βήμα συνδέεται άρρηκτα με το κάθε ένα από τα άλλα, και μαζί δημιουργούν ένα είδος μαγείας.

 1.ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ. Το να ετοιμαστείτε για έναν καθαρισμό χώρου σημαίνει ότι πρέπει να προετοιμάσετε τον εαυτό σας και τον χώρο που σχεδιάζετε να καθαρίσετε.  Για να προετοιμάσετε την κουζίνα σας, κάντε ένα σχολαστικό καθάρισμα. Πλύντε τα πιάτα, πετάξτε τα τρόφιμα, και τρίψτε τους πάγκους.  Είναι επίσης καλή ιδέα να κάνετε και ένα ξεκαθάρισμα των περιττών.  Το να κάνετε έναν καθαρισμό σε έναν χώρο που δεν έχει πρωτίστως καθαριστεί και απαλλαγεί από τα περιττά είναι σαν να φοράτε ένα επίσημο ρούχο για μια ξεχωριστή βραδιά χωρίς να ενδιαφερθείτε  να κάνετε πρώτα ένα μπάνιο και να λούσετε τα μαλλιά σας.  Τα αποτελέσματα απλά δεν θα είναι τα ίδια.

     Για να προετοιμάσετε τον εαυτό σας, αφιερώστε λίγο χρόνο στο να «συντονιστείτε».  Όσο περισσότερο επικεντρωμένοι είστε σε αυτό που οραματίζεστε, τόσο περισσότερο δυνατή η μεταμόρφωση του περιβάλλοντος σας.

                              

     Αποφασίστε τι «εργαλεία» θέλετε για τον καθαρισμό.  Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φασκόμηλο που θα κάψετε, ένα ντράμ, ή ένα κουδούνι. Ή κτυπήστε απλά παλαμάκια με την πρόθεση ο καθαρισμός του χώρου να μπορέσει να κάνει μια διαφορά.  Αφού ο χώρος σας έχει τακτοποιηθεί και τα εργαλεία σας έχουν ετοιμαστεί, δώστε χρόνο στο να καθαρίσετε τον εαυτό σας με ένα εξαγνιστικό μπάνιο αλάτων ή ντους.

2. ΕΞΑΓΝΙΣΜΟΣ. Καθώς στέκεστε μπροστά στον βωμό της κουζίνας σας, πάρτε αργές, βαθιές ανάσες για να εστιαστείτε. Φανταστείτε ότι έχετε γειωθεί με την γη και συγχρόνως είστε συνδεδεμένοι με τους ουρανούς.  Με εστιασμένη συγκέντρωση, αρχίστε από την είσοδο και κτυπήστε ένα κουδούνι, ακούγοντας προσεκτικά τον ήχο.  Πρέπει να ακούγεται δυνατά και καθαρά.  Αν δεν συμβαίνει έτσι, συνεχίστε μέχρι να το καταφέρετε.  Η αλλαγή αυτή στον τόνο δείχνει ότι έχετε καθαρίσει την ενέργεια σε εκείνη την περιοχή.  Συνεχίστε γύρω από την περιφέρεια του δωματίου, κτυπώντας το κουδούνι μέχρι να επιστρέψετε στο σημείο από όπου ξεκινήσατε.  Κατόπιν κάντε μια κίνηση με το κουδούνι σε σχήμα οκτώ για να σφραγίσετε το δωμάτιο.

                                              3. ΕΥΛΟΓΙΕΣ. Ολοκληρώστε την τελετή καθαρισμού του χώρου σας επιστρέφοντας στον βωμό της κουζίνας για να προσευχηθείτε και να ζητήσετε ευλογίες για το φαγητό που μαγειρεύεται και τους ανθρώπους που το μαγειρεύουν και το τρώνε.  Μια συνηθισμένη ευλογία θα μπορούσε να είναι: «Είθε ο Δημιουργός των πάντων να φέρει ευλογίες και ειρήνη σε όλα τα μέλη του σπιτικού αυτού.  Είθε όλα τα γεύματα που φτιάχνονται εδώ να είναι γεμάτα με χαρά, γέλιο, και αγάπη. Αμήν».

4. ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ. Το τελικό βήμα στον καθαρισμό του χώρου είναι να διατηρήσετε τη νέα λαμπερή ενέργεια που έχετε φέρει στην κουζίνα.  Με το να το κάνετε αυτό, την κρατάτε ζωντανή.  Όπως τα φυτά και άλλα ζωντανά όντα χρειάζονται προσεκτική φροντίδα για να ευημερήσουν, η ενέργεια επίσης χρειάζεται να ανανεώνεται για να διατηρήσει την θεραπευτική της δύναμη.  Μια μέθοδος συντήρησης θα μπορούσε να είναι να γράψετε μια δυνατή λέξη ή σύμβολο πάνω σε μια πέτρα με αδιάβροχο μελάνι που θα τοποθετήσετε πάνω στον βωμό σας. Εναλλακτικά, μπορείτε να ζωγραφίσετε ή να γράψετε τις προσευχές σας πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί, το οποίο θα θάψετε μέσα στο χώμα ενός φυτού.  Κάθε φορά που το φυτό ποτίζεται, οι λέξεις ή το σύμβολο θα ενεργοποιούνται.

                                    

     Το να φροντίζετε απλά τον βωμό της κουζίνας σας είναι άλλη μία καταπληκτική μέθοδος συντήρησης.  Καθώς διαθέτετε χρόνο για τον βωμό σας, οι σκέψεις και οι προθέσεις σας θα σας συνδέσουν για άλλη μια φορά με την ενέργεια της κουζίνας σας και θα αναζωογονήσουν την δύναμη της.  Θα έχετε μια κουζίνα που θα είναι γεμάτη με αγάπη, χαρά, και ιερό χώρο. 

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο των Denise Linn & Meadow Linn, “The Mystic Cookbook: the secret alchemy of food”)   

ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗΣ ΓΙΑ ΣΕΡΦ

      Ο Bilbo, ένας σκύλος ράτσας Newfoundland, επισκέφτηκε για πρώτη φορά το υπόστεγο των ναυαγοσωστών όταν ήταν δεκατεσσάρων εβδομάδων.  Ανήκε στον διευθυντή της ακτοφυλακής, ο οποίος συχνά τον άφηνε μαζί μου.  Σύντομα αναπτύξαμε έναν δυνατό δεσμό, παίζοντας κρυφτό στο κτίριο της επέκτασης.  Όταν ο Bilbo έγινε ενός έτους, ο ιδιοκτήτης του σήκωσε έναν φράχτη γύρω από το σπίτι τους και το άφησε εκεί απέξω, τις περισσότερες φορές μόνον, για τον επόμενο χρόνο.

                                              

     Είχα την ευκαιρία να τους επισκεφτώ όταν ο Bilbo ήταν δύο ετών.  Καθώς πλησίασα τον κήπο τους, σφύριξα το δικό μας ιδιαίτερο σφύριγμα στο κρυφτό.  Ο Bilbo στη στιγμή με θυμήθηκε και προσπάθησε χωρίς επιτυχία να πηδήξει τον φράχτη.  Μέρος της δουλειάς μου ήταν να επιθεωρώ όλα τα τηλεφωνήματα για επείγοντα και τον εξοπλισμό διάσωσης που βρίσκονταν σταθμευμένα στον δρόμο μας στην ακτογραμμή. Είπα στους ιδιοκτήτες του ότι ο Bilbo μπορούσε να με συντροφεύει σε αυτούς τους περιστασιακούς ολοήμερους περιπάτους.  Το πήγαινα πίσω στο σπίτι του στο τέλος της κάθε ημέρας επιθεώρησης.  Σε μία περίσταση οι καταστάσεις απαίτησαν να μείνουμε έξω για τρεις συνεχείς ημέρες.  Θα επέστρεφα τον Bilbo στο σπίτι του εκείνη την Παρασκευή. Την Κυριακή οι ιδιοκτήτες του τηλεφώνησαν να πουν ότι τους είχε κρατήσει άϋπνους όλη τη νύχτα γρυλίζοντας. Είχε επίσης αφήσει ανέγγιχτο το φαγητό του.  Πώς θα μου φαίνονταν  να τον αναλάμβανα σε μόνιμη βάση; Συμφώνησα με έναν όρο: Θα έπρεπε να πάρει άδεια να είναι μαζί μου στο γραφείο κατά την διάρκεια του χειμώνα και στην παραλία κατά το καλοκαίρι.  Συμφώνησαν, και έτσι άρχισε η καριέρα του Bilbo στην διάσωση.  Δεν θα έμενε ποτέ ξανά μόνος του.

                                                               

     Οι πρώτοι λίγοι μήνες με τον Bilbo ήταν δύσκολοι, το λιγότερο που μπορώ να πω. Στα δύο χρόνια είχε μεγαλώσει πλήρως, και ζύγιζε 196 πάουντς.  Από την μύτη μέχρι την ουρά μετρούσε πέντε πόδια, επτά ίντσες, και από το κεφάλι μέχρι το πάτωμα, τριαντα-έξι ίντσες. Ζούσα πάνω στους λόφους πάνω από την παραλία όπου εργαζόμουν.  Το σπίτι μου ήταν μια μικρή παράγκα που είχε μετατραπεί σε κατοικήσιμο κτίσμα με τις βασικές ανέσεις.  Κάθε φορά που σηκωνόμουν από μια καρέκλα, ο Bilbo αποφασισμένος να μην μείνει μόνος ξανά, πετάγονταν επάνω, πετώντας τα πάντα κάτω με ένα γιγάντιο κούνημα της ουράς του.

      Μια φορά ο άνεμος φυσούσε όλη μέρα από την κατεύθυνση του γείτονα μου, μεταφέροντας την μυρωδιά του θηλυκού σκύλου του που ήταν στις μέρες της. Ο Bilbo αναστατώθηκε.  Γνωρίζοντας ότι ήταν αρκετά ευκίνητος να πηδήξει μέσα από το παράθυρο και ικανός να ανοίγει πόρτες, έκλεισα με βίδες το παράθυρο και ασφάλισα με λοστό την πόρτα πριν πέσω για ύπνο.  Το ξημέρωμα, χτύπησε το τηλέφωνο.

«Steve, ο σκύλος σου είναι στον κήπο».

                                        

«Δεν μπορεί», είπα νυσταγμένα, αλλά σηκώθηκα να ελένξω.  Τότε είναι που βρήκα – όπως στα κινούμενα σχέδια – την τρύπα σε σχήμα Bilbo στην πόρτα της κουζίνας και μικρά κομμάτια ξύλου σκορπισμένα απ’ έξω.

     Σύντομα παρατήρησα ότι κάθε φορά που πηγαίναμε κοντά στη θάλασσα, ο Bilbo έμπαινε μεταξύ του νερού και οποιουδήποτε το πλησίαζε.  Συνειδητοποιώντας ότι θα ήταν πολύτιμος στην υπηρεσία διάσωσης, άρχισα να τον παίρνω μαζί μου όποτε κάναμε ασκήσεις εκπαίδευσης στο κολύμπι.  Αρχικά ο Bilbo ήταν διστακτικός με τα μεγαλύτερα κύματα, αλλά το δέσιμο μεταξύ μας ήταν τόσο δυνατό που με ακολουθούσε παντού.  Σύντομα έκανε ασκήσεις υψηλής πίεσης.

     Ομάδες σκύλων Newfoundland μπορούν να διασώζουν φορώντας ιμάντες χειρισμού στην πλάτη. Ένας σκύλος κολυμπάει στο άτομο που είναι μέσα στο νερό, ο οποίος αρπάζει τη λαβή, και ο σκύλος τον μεταφέρει πίσω στην ακτή.  Στην πραγματικότητα, οποιοσδήποτε φοβάται ότι θα πνιγεί χωρίς αμφιβολία δεν θα έψαχνε για λαβή αλλά απλά θα πηδούσε πάνω στο πρώτο πράγμα που θα εμφανίζονταν. Θα μπορούσε εύκολα να πνίξει έναν σκύλο.

                                       

     Εκπαίδευσα τον Bilbo να χρησιμοποιεί ένα σωλήνα Peterson αντ’ αυτού, ένα τυποποιημένο αντικείμενο του κουτιού πρώτων βοηθειών του ναυαγοσώστη σερφ. Το ευλύγιστο αυτό αντικείμενο δένεται στον διασώστη με ένα δίμετρο σχοινί.  Ο Bilbo είχε εκπαιδευτεί να κολυμπάει γύρω από το άτομο που ήταν στο νερό, αποφεύγοντας το γάτζωμα του ενώ τραβούσε τον σωλήνα αρκετά κοντά του για να τον αρπάξει.  Μόλις ο Bilbo ένιωθε ένταση στο σχοινί, τραβούσε το άτομο στην ξηρά.

     Για πέντε χρόνια ο Bilbo εργάστηκε μαζί με την επαγγελματική ομάδα διάσωσης σερφ στο Sennen Beach, κοντά στο Land’s End, στην Κορνουάλη της Αγγλίας, και έσωσε ζωές με πολλούς τρόπους.

                                      

     Πολλοί είναι εκείνοι που αγνοούν τις πινακίδες που κατευθύνουν τους κολυμβητές να «κολυμπούν μεταξύ των σημαιών διάσωσης», και δεν μιλούν καν μαζί μας αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε γιατί είναι οι σημαίες εκεί.  Αλλά ο Bilbo ήταν ένας κοινωνικός διαμεσολαβητής που έσπαγε τον πάγο μεταξύ των διασωστών και του κοινού, κάνοντας τη δουλειά μας πολύ πιο εύκολη.  Όταν οι άνθρωποι έβλεπαν αυτόν τον σε μέγεθος αρκούδας σκύλο να φοράει το κιτρινο-κόκκινο σακάκι του διασώστη, έρχονταν να τον συναντήσουν και να μας μιλήσουν.  Εξηγούσαμε τους κινδύνους των υπόγειων ρευμάτων ή της κολύμβησης πολύ κοντά στους γρανίτινους λόφους, όπου τα κύματα μπορούσαν να τους πετάξουν πάνω στους βράχους. Ξαφνικά η στάση τους να μην δώσουν σημασία στις συμβουλές μας άλλαζε.  Μόλις ο σεβασμός τους για τους διασώστες είχε εγκατασταθεί, ο αριθμός των περιστατικών σχετικών με μη ασφαλείς ενέργειες στην παραλία έπεφτε σημαντικά.

     Ο Bilbo μπορεί να νιώσει αν μια περίσταση είναι καλή ή κακή.  Είναι εκπαιδευμένος να γαυγίζει όταν βλέπει ένα χέρι να γνέφει μέσα στο νερό και ανταποκρίνεται μόνον στο σινιάλο μου, αλλά σε περισσότερες από μία περιπτώσεις αντέδρασε σε μια δύσκολη κατάσταση και ανέλαβε ο ίδιος να την διεκπεραιώσει.

                        

     Οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται ότι τα κύματα του ωκεανού έρχονται κατά ομάδες, με κάθε κύμα σε μια ομάδα να είναι του ιδίου μεγέθους, και ότι κάθε λίγο μια σημαντικά μεγαλύτερη ομάδα θα έρθει με ορμή.  Οι γονείς νομίζουν ότι τα παιδιά τους παίζουν ασφαλή στο νερό που φτάνει μέχρι το γόνατο, αλλά μπορεί, εντελώς ξαφνικά, να ανέβει μέχρι το στέρνο τους και να μείνει σε αυτό το ύψος για πιθανόν μέχρι έξι ή επτά κύματα.  Οι ενήλικες που δεν παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή, ή που δεν είναι αρκετά κοντά να αντιδράσουν γρήγορα, διακινδυνεύουν να χάσουν αυτά τα παιδιά.  Αρκεί μια μόνο στιγμή.  Μια μέρα μερικά παιδιά βρέθηκαν σε μια τέτοια κατάσταση.   Πήγα στους γονείς να τους συμβουλέψω για τον κίνδυνο, αλλά ο Bilbo δεν είχε προετοιμαστεί να περιμένει.  Ήθελε τα παιδιά αυτά να είναι ασφαλή ΤΩΡΑ.  Πήγε κατ’ ευθείαν στα παιδιά και γαύγισε μέχρι που αυτά βγήκαν από το νερό.

     Μιαν άλλη φορά, οι καταστάσεις στη θάλασσα είχαν αλλάξει δραματικά από την προηγούμενη ημέρα, φέρνοντας πολύ μεγαλύτερα κύματα και ένα δυνατό υπόγειο ρεύμα.  Ενώ έλεγχα τον εξοπλισμό επειγόντων περιστατικών σε ένα απομακρυσμένο κάλυμμα, μια γυναίκα κατέβηκε το μονοπάτι του γκρεμού.  «Δεν σχεδιάζεις να μπεις στο νερό, έτσι;» την ρώτησα.

                                     

     «Ναι! Κολυμπώ κάθε μέρα που είμαστε εδώ», η επισκέπτρια απάντησε με μια ξένη προφορά.

     «Δεν είναι ασφαλή σήμερα. Εγώ δεν θα πήγαινα στη θέση σου», της είπα καθώς περνούσε.  Ένα λεπτό αργότερα ο Bilbo έβγαλε ένα γάβγισμα, ειδοποιώντας με να κοιτάξω πίσω.  Η γυναίκα είχε στρώσει την πετσέτα της και τώρα κατευθύνονταν κατ’ ευθείαν στη θάλασσα.

     Χωρίς προτροπή, ο Bilbo κατέβηκε τον γκρεμό, μέχρι την αμμουδιά, και κάθισε ακίνητος ανάμεσα σε αυτήν και το νερό.  Όταν εκείνη προσπάθησε να προχωρήσει, αυτός στάθηκε πάνω στα πόδια της και γαύγισε.  Κουνώντας τα χέρια της, αυτή φώναξε σε μένα να μαζέψω τον σκύλο μου, μετά έσπρωξε τον Bilbo και κατευθύνθηκε πάλι προς το νερό.  Εκείνος βούτηξε, προσπαθώντας να την εμποδίσει.  Μόνον όταν είδε τον Bilbo να αγωνίζεται ενάντια σε τόσο δυνατά κύματα εκείνη αντιλήφθηκε πόσο δυνατό ήταν το ρεύμα.  Αργότερα παραδέχτηκε ότι εκείνος προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί της και ότι εκείνη δεν άκουγε.

                         

     Δεν έχω ιδέα πόσες πολλές ζωές έχει σώσει ο Bilbo ή ποιοι ήταν αυτοί.  Οι περισσότεροι ήταν άνθρωποι που έκαναν διακοπές που ήλθαν και μετά εξαφανίστηκαν πίσω στα σπίτια τους ξανά.  Πρόσφατα μια νέα γυναίκα επισκέπτρια με πλησίασε στην πόλη, λέγοντας, «Δεν με θυμάσαι, σωστά;» Δεν την θυμόμουν και της το είπα.

     «Ο Bilbo με έσωσε κάτω στο Sennen», είπε εκείνη. «Κανείς δεν κατάλαβε ότι ήμουν σε κίνδυνο. Κολύμπησε και έμεινε κοντά μου.  Μετά με τράβηξε πίσω στην στεριά».

     Το 2009 κάλεσαν τον Bilbo στο Crufts του Λονδίνου, την μεγαλύτερη επίδειξη σκύλων στον κόσμο.  Βραβεύτηκε ως «Ο Σκύλος της Ημέρας» στην κατηγορία των εργαζόμενων σκύλων, και τον επόμενο χρόνο έγινε ο «Ήρωας της Χρονιάς».

                          

     Αφού αποσύρθηκε από τα καθήκοντα του ως διασώστης, ο Bilbo άρχισε να διαδίδει το μήνυμα της ασφάλειας στην παραλία στα σχολεία.  Αν και είμαι εγώ που μιλάω, τα παιδιά κοιτάζουν τον Bilbo καθώς εγώ εξηγώ τον κίνδυνο να σκάβουμε και να πηδάμε μέσα σε βαθιές λακούβες στην καυτή άμμο.  Οι δάσκαλοι μένουν έκπληκτοι με τον πόσο πολύ χρόνο κάθονται τα παιδιά ήσυχα, απόλυτα απορροφημένα από την ήρεμη, μαγευτική αύρα του Bilbo.

     Για αυτόν τον συνταξιούχο ναυαγοσώστη, το πιο σημαντικό πράγμα στον Bilbo είναι ο άρρηκτος δεσμός που έκανε μαζί μου έντεκα χρόνια πριν.  Όταν εκείνο το παιχνιδιάρικο σε χρώμα σοκολάτας κουτάβι μπήκε μέσα στο υπόστεγο, άλλαξε τις ζωές και των δύο μας για τα καλά.

 

Του Steve J’ Mo

 

To σχόλιο του Bernie:

     Στο «Ναυαγοσώστης σερφ», ο Steve και ο Bilbo δείχνουν ότι η σχέση που κάνουμε με τα ζώα συχνά ξεπερνάει εκείνη που έχουμε με τους ανθρώπους.  Ο νους τον ζώων είναι ήρεμος.  Επειδή είναι ανοικτά σε μας και κατέχουν την κατάσταση αυτή της αποδοχής, ξέρουμε ότι δεν μας κρίνουν.  Είναι όπως όταν ο Furphy γρυλίζει όταν θέλει να βγει έξω. Δεν είναι προσωπικό, δεν με αξιολογεί. Εκφράζει απλά την επιθυμία του να βγει έξω.

                          

     Ο Steve αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε με τον Bilbo.  Αν μπορούσαμε να συμπεριφερθούμε ο ένας τον άλλο με τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στα ζώα μας, θα είχαμε ευτυχέστερες σχέσεις.  Δεν αφορά τους δύο ανθρώπους στην σχέση.  Αφορά την δημιουργίας αυτής της τρίτης οντότητας. Η Bobbie αποκαλούσε το ότι είναι παντρεμένη μαζί μου, αγώνα.  Ο Joseph Campbell  αναφερόταν στον γάμο ως βασανιστήριο.  Αυτό που λένε είναι ότι πρέπει να δουλέψεις γι’ αυτό.  Δεν είναι μόνον οι ανάγκες και τα θέλω των ατόμων, ή του ανθρώπου και του ζώου. Το βασανιστήριο αφορά το να δημιουργήσεις κάτι νέο, μια σχέση όπου 1+1=3, την νέα οντότητα.

     Οι άνθρωποι συγχωρούν ευκολότερα τα ζώα τους απ’ ότι τους άλλους ανθρώπους. Για παράδειγμα, όταν οι σκύλοι μας κάνουν τα κακά τους και τα τσίσα τους μέσα στο σπίτι, δεν τους βρίζω ούτε τους πετάω έξω.  Απλά πηγαίνω και καθαρίζω, επειδή ξέρω ότι υπάρχει ένας λόγος που συνέβη αυτό.  Είμαστε λιγότερο ανεκτικοί με τα παιδιά και τους συζύγους μας.  Αντίθετα, όταν αυτοί κάνουν κάτι που δεν μας αρέσει, ρωτάμε, «Πώς μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι; Τι κάνεις;» Πάντα αναλύουμε και κρίνουμε, σκεπτόμαστε πάρα πολύ.  Τα ζώα δεν το κάνουν. Νιώθουν.

     Όταν ακούς τα συναισθήματα σου και αφήνεις την καρδιά σου να αποφασίσει, ζεις μια πολύ διαφορετική ζωή.  Ο Steve και ο Bilbo δεν σκέπτονταν μόνον για τους εαυτούς τους.  Έβγαιναν μαζί και έκαναν την διαφορά.  Η οντότητα της αγάπης που δημιουργήθηκε μεταξύ σκύλου και ανθρώπου ήταν αυτό που έγινε ο διασώστης, σώζοντας άλλους και τους ίδιους.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του  Dr. Bernie S. Siegel, “Love, Animals & Miracles”)

    

ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ (Μέρος Β)

(Με την ανάρτηση αυτή ολοκληρώνεται το θέμα μας)

 

Νομίζω ότι αξίζει να αναρωτηθούμε, «Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό;»

Για την Sidda, είναι το ότι με προστατεύει ενώ εγώ ταϊζω τις αγελάδες, και για τον άλλο σκύλο μου, τον Chubs, είναι το ότι πηγαίνει μπροστά ενώ εγώ οδηγώ το φορτηγάκι μου στο μέρος όπου ταϊζουμε.  Πρέπει φυσικά να έχουμε και αρκετό χρόνο για να τους χαϊδεύω την κοιλιά ενώ κάνουμε τις δουλειές μας.

                                         Τα κοτόπουλα δεν είναι ποτέ ντροπαλά, και προσπαθώ να τους δώσω όσο ενθουσιασμό δίνουν εκείνα σε μένα. Τα ρωτάω πώς είναι και δεν παραλείπω να τα ευχαριστήσω για τα ωραία αυγά που έχουν γεννήσει για μένα. Μπορώ να νιώσω τις κότες να ανταποκρίνονται σε αυτήν την ευγνωμοσύνη, και ο Moby, ο κόκορας, φουσκώνει με υπερηφάνεια. Δεν παραλείπω να του πω πόσο όμορφος είναι. 

Τα γουρούνια είναι υπερβολικά φιλικά, και δεν παραλείπω να αγγίξω όλες τις μύτες τους και να τους ευχηθώ μια καλή μέρα.

Οι γάτες είναι πάντα πρόθυμες για αγάπη και προσοχή, και έχουν έναν τρόπο να είναι διαθέσιμες για μένα, όπου κι αν βρίσκομαι. Μπορείς να τις βρεις να χουζουρεύουν πάνω από τις καγγελόπορτες όταν περνάω, και ως εκ τούτου λαβαίνω επί πλέον χάδια. Τις ευχαριστώ κι αυτές για την καλή δουλειά τους, καθώς εκτιμώ το γεγονός ότι δεν βλέπω τίποτα τρωκτικά να τρέχουν ολόγυρα.

                                        

Καθώς περιμένω το νερό να γεμίσει τα δοχεία μου, περιτριγυρίζομαι από γατιά που γουργουρίζουν, και αξιαγάπητα σκυλιά.

Υπάρχουν πολλές μικρές στιγμές «αναμονής» καθ’ όλη την μέρα μου, και προσπαθώ να κάνω μια παύση και να δω την ομορφιά μέσα τους – τη λάμψη του νερού στο φως του ήλιου, καθώς αυτό γεμίζει τον κουβά μου, τη φρεσκάδα του χειμώνα στα πνεμόνια μου, το χάδι του αέρα στη μύτη μου – αντί να επιτρέψω στο μυαλό μου να τρέξει στην επόμενη αγγαρεία στην λίστα μου.

Είναι ικανοποιητικό το συναίσθημα να ταϊζω όλα μου τα ζώα και να τα παρακολουθώ να είναι ευτυχισμένα και ευχαριστημένα.

                                       

Ο μπαμπάς μου πάντα λέει: «Δεν μπορώ να χαλαρώσω αν δεν γνωρίζω ότι όλες οι δουλειές μου έχουν τελειώσει και τα ζώα μου είναι ευτυχισμένα».

Φυσικά, δεν είναι μόνο οι αγρότες που έχουν δουλειές να κάνουν. Ο καθένας το ίδιο κάνει. Οι δουλειές μας μοιάζουν λίγο διαφορετικές, αυτό είναι όλο. Και όπως έμαθα από τα ζώα, όλοι χρειαζόμαστε έναν σκοπό, κάτι που μας ξυπνά το πρωί.

Προσπαθώ να προσεγγίζω όλα τα καθήκοντα μου κατά την διάρκεια της ημέρας μου με τον ίδιο ενθουσιασμό όπως τις μικρές δουλειές μου.

Όταν ξυπνάω τα παιδιά μου το πρωί, εισπνέω τη μυρωδιά του δέρματός τους και τα αγκαλιάζω θερμά και προσπαθώ να αξιοποιήσω στο έπακρο το χρόνο που έχω να μοιραστώ μαζί τους.

                              

Όταν δίνουμε την πλήρη προσοχή μας σε ό,τι κάνουμε καθ' όλη τη μέρα μας, τα πάντα γίνονται μια πλουσιότερη, πιο χαρούμενη δραστηριότητα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τα πάντα, από το να πάμε με το αυτοκίνητο το ένα από τα παιδιά μας σε ένα αγώνισμα, να πάμε για ψώνια στο σούπερ μάρκετ, το πλύσιμο των πιάτων ή τον ποιοτικό χρόνο που έχουμε κρατήσει για οικογένεια και τους φίλους.

Όταν αγκαλιάζουμε και εμπλεκόμαστε με τις «δουλειές» μας,  δεν τις νιώθουμε πλέον σαν δουλειές. Δεν τις νιώθουμε πλέον σαν κάτι που πρέπει να ξεπετάξουμε για να προχωρήσουμε σε πιο διασκεδαστικά ή σημαντικά πράγματα.

Από τους γονείς μου και τα ζώα στο αγρόκτημα μου, έχω μάθει πώς να αισθάνομαι τη χαρά της ζωής χωρίς να τη θεωρώ ως μια τεράστια αγγαρεία που πρέπει να γίνει. Έμαθα πώς να νιώθω τη μαγεία στο τελετουργικό των επαναλαμβανόμενων εργασιών και τη γνώση ότι καμία μέρα δεν είναι η ίδια με την προηγούμενη ημέρα. Κάθε μέρα είναι γεμάτη από θαύματα μόνον αν είμαστε πρόθυμοι να το δούμε. Και με αυτό τον τρόπο, ανακαλύπτουμε ότι η χαρά της ζωής δεν συμβαίνει ανάμεσα στα πολλά μας καθήκοντα, αλλά μέσα σε αυτά.

Ελπίζω ότι αυτό σας βοηθάει!

 

Της Jessie Klassen

Η Η Jessie Klassen είναι συγγραφέας, αγρότισσα και μητέρα τριών ευαίσθητων παιδιών. Είναι επίσης Δασκάλα του Ρέικι και εμψυχώτρια, η οποία έχει αφοσιωθεί στο να μεγαλώνει τα παιδιά της σε ένα ανοικτό και με την πνευματικότητα συνδεδεμένο περιβάλλον, βασισμένο στη Φύση. Μέσα από το έργο της, η Jessie εμπνέεται να βοηθήσει τους άλλους να συνδεθούν με τη μαγεία της Φύσης για να ανακαλύψουν ξανά τη μαγεία της ζωής τους.

 

ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ (Μέρος Α)

 (Το θέμα αυτό ολοκληρώνεται σε δύο αναρτήσεις)

 

«Πριν από την φώτιση, κόψε ξύλα, κουβάλησε νερό. Μετά την φώτιση, κόψε ξύλα, κουβάλησε νερό». – Zen παροιμία

                                      Όταν ζεις σε ένα αγρόκτημα, όπως εγώ, η μέρα σου επικεντρώνεται στις δουλειές σου.  Υπάρχουν στόματα να ταϊσεις (και ανθρώπινα και ζώων) που εξαρτώνται από σένα, και πάντα θα έρχονται πρώτα. Όλες οι άλλες δραστηριότητες συμβαίνουν ανάμεσα στις καθημερινές αυτές δουλειές.

Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου είχαν ένα κοπάδι από αγελάδες γάλακτος, και αυτό σήμαινε ότι δύο φορές την ημέρα έπρεπε να αρμεχθούν. Θυμάμαι τα Χριστουγεννιάτικα πρωινά, πώς περιμέναμε με ανυπομονησία να γίνουν οι δουλειές για να μπορέσουμε να ανοίξουμε τα δώρα μας, ή τις Αποκριάτικες νύκτες, για να πάμε από πόρτα σε πόρτα για τα κεράσματα (συχνά ήμασταν τα τελευταία παιδιά που περπατούσαμε από πόρτα σε πόρτα).

                            

Οι γονείς μου δίδαξαν τα αδέλφια μου κι εμένα την σημασία του «να τελειώνουμε τις δουλειές μας», και απλά γνωρίζαμε ότι όλα τα άλλα έρχονταν δεύτερα, μετά από αυτό.  Αλλά πρέπει να πιστώσω τους γονείς μου ότι ποτέ δεν έκαναν τις δουλειές να μοιάζουν με «αγγαρεία».

Σαν παιδιά, τα αδέλφια μου κι εγώ συνοδεύαμε τους γονείς μας στον αχυρώνα και παίρναμε μέρος σε όλη τη δουλειά τους, αλλά αυτός ήταν επίσης χρόνος που περνούσαμε μαζί σαν οικογένεια και πάντα εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες για παιχνίδι. Έμαθα πώς να παίζω κουτσό στον διάδρομο του αχυρώνα μας με τις από καουτσούκ μπότες μου, ενώ ο David Lee Murphy τραγουδούσε «Σκόνη μέσα στο μπουκάλι» (Dust in the bottle) πάνω από την ρυθμική αναρρόφηση των μηχανών αρμέγματος.  Έπαιζα με τις γάτες, έκανα παρέα με τα γουρούνια, και μιλούσα με τα μοσχάρια μέσα στη ζεστή αίσθηση του αχυρώνα μας…

Καθώς δεν έχουμε πλέον αγελάδες αρμέγματος, η λίστα των καθημερινών εργασιών έχει αλλάξει λίγο. Αλλά εξακολουθούμε να έχουμε βοοειδή, και έχουμε έτσι ακόμη πολλά στόματα να ταϊσουμε, και όπως κάθε αγρότης θα σας πει, τα ζώα τους τρώνε πάντα πριν από εκείνους. 

                                    

Υπάρχει μια ομορφιά στο να σηκώνεσαι με τον ήλιο και να κινείσαι με την ημέρα, σύμφωνα με τις προθέσεις της Φύσης. Αισθάνεσαι την ακριβή στιγμή όταν η ημέρα ξεπροβάλει μέσα από τη νύχτα και τη ανεπαίσθητη στροφή στην θερμοκρασία από το πικρό κρύο στην ζεστασιά του πρωινού. Τα σαββατοκύριακα, τα παιδιά μου με συνοδεύουν, και έρχονται να εκτιμήσουν κι αυτά αυτόν τον ρυθμό.  Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στο να χαιρετάς τον ήλιο με μια «καλή μέρα», τον καιρό, και όλα τα ζώα.

Μου αρέσει να πιστεύω ότι οι αγελάδες χαίρονται την συντροφιά μου όσο χαίρομαι εγώ τη δική τους, και ενδιαφέρονται για κάτι περισσότερο από απλά τις μπάλες του σανού. Προσπαθώ να εμπλέκομαι με όλη τη ζωή που συναντώ, και πραγματικά αγκαλιάζω κάθε στιγμή που μπορώ. Λέω στις αγελάδες πόσο όμορφες είναι και πόσο ευτυχισμένη είμαι που τις βλέπω – παρ’ όλο που ο σκύλος μου, η Sidda, το κάνει δύσκολο για τις αγελάδες να με πλησιάσουν, καθώς αναλαμβάνει την δουλειά της να με «προστατεύει» από αυτές πολύ στα σοβαρά, και δεν επιτρέπει σε καμία να έρθει πολύ κοντά, ενώ εγώ αφαιρώ τα σχοινιά από τα δέματα του σανού. 

                                    

Φαίνεται ότι όλοι θέλουν να έχουν μια δουλειά, έναν σκοπό, και έναν λόγο για να είναι εδώ. Έχω παρατηρήσει ότι πάντα στο αγρόκτημα μας τα ζώα αναθέτουν στον εαυτό τους κάτι να κάνουν. Κάθε μέρα έχουν κάτι σημαντικό που πρέπει να γίνει και δεν υπάρχει τίποτα που θα τα σταματήσει.

 

Της Jessie Klassen

Η Η Jessie Klassen είναι συγγραφέας, αγρότισσα και μητέρα τριών ευαίσθητων παιδιών. Είναι επίσης Δασκάλα του Ρέικι και εμψυχώτρια, η οποία έχει αφοσιωθεί στο να μεγαλώνει τα παιδιά της σε ένα ανοικτό και με την πνευματικότητα συνδεδεμένο περιβάλλον, βασισμένο στη Φύση. Μέσα από το έργο της, η Jessie εμπνέεται να βοηθήσει τους άλλους να συνδεθούν με τη μαγεία της Φύσης για να ανακαλύψουν ξανά τη μαγεία της ζωής τους.

ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΑΣ

Το πιο σημαντικό πράγμα για εξαιρετικό φενγκ σούι είναι η διαίσθηση σας.  Είναι πάντα το καλύτερο, άσχετα με το ποιοι είναι οι «κανόνες» του φενγκ σούι.  Αυτό που συνιστώ είναι, κλείστε τα μάτια, χαλαρώστε, και φανταστείτε ότι περπατάτε ολόγυρα στην κουζίνα. Παρατηρείστε τί αισθάνεστε να είναι υπέροχο και σας ανεβάζει την ενέργεια και τι σας την ρίχνει.  Στη συνέχεια χρησιμοποιείστε την πληροφορία αυτή να κάνετε όποιες αλλαγές είναι απαραίτητες.

                         

                                              

 ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΑΣ

 

Τώρα που έχετε τον βωμό της κουζίνας σας, η κουζίνα σας είναι άδεια από περιττά, και την αισθάνεστε ζεστή και ελκυστική σαν αποτέλεσμα  του γεγονότος ότι έχετε ενισχύσει το φενγκ σούι της, είστε έτοιμοι να γεμίσετε αυτόν τον χώρο με μαγική, αναζωογονητική, και λαμπερή ενέργεια.

                       

Για χιλιετίες, στους αρχαίους πολιτισμούς και τους ιθαγενείς πολιτισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο, ιερές τελετουργίες εκτελούνταν για να ενσταλάξουν ευεργετική ενέργεια σε χώρους διαβίωσης.  Οι άνθρωποι κάνουν αυτές τις τελετές καθαρισμού για έναν πολύ απλό λόγο – λειτουργούν! Οι μέθοδοι και τα εργαλεία ποίκιλλαν από την μία ομάδα στην άλλη, αλλά ο σκοπός ήταν ίδιος – να δημιουργήσουν μεγαλύτερη αρμονία.  Οι ιθαγενείς της Αμερικής χρησιμοποιούσαν ντραμς, κρόταλα, και έκαιγαν βότανα στις τελετές τους.  Οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν γκόνγκς, ψαλμούς, και θυμίαμα.  Στην μεσαιωνική Ευρώπη, το αλάτι και οι προσευχές καθάριζαν την ενέργεια.  Στην Μέση Ανατολή, το κάψιμο του ρετσινιού, όπως λιβάνι και μύρο, χρησιμοποιούνταν για να ελκύσουν ευχές μέσα σε ένα σπίτι.

Αν και πολλές από αυτές τις παραδόσεις έχουν εκλείψει, προερχόμενο από την βαθιά σοφία της γης, σαν ένα νέο βλαστάρι από την ρίζα ενός σεβαστού δέντρου, έρχεται η αφύπνιση του καθαρισμού του χώρου. Απηρχαιωμένες τελετές που έφεραν τις γενιές της ζωτικότητας και πάλι στο προσκήνιο χρησιμοποιούνται για ακόμη μια φορά.

                                    

Για να καταλάβετε πώς λειτουργεί ο καθαρισμός του χώρου, είναι σημαντικό να δώστε χρόνο στο να αρχίσετε να αισθάνεστε την ενέργεια.  Όλοι έχουμε την ικανότητα αυτή.  Έχετε μπει ποτέ μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο όπου αμέσως νιώσατε ότι η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη ένταση; Αν και να μην είχατε ίσως ιδέα τι συνέβη εκεί πριν από την άφιξη σας, μπορεί να νιώσατε με βεβαιότητα ότι δεν ήταν ευχάριστο.  Σε αντίθεση, άλλα μέρη φαίνονται να αναδύουν χαρά και μια ειρηνική αίσθηση ευεξίας.  Οι διαφορές μεταξύ των δωματίων  που τα νιώθεις να είναι υπέροχα και εκείνων που φαίνονται καταθλιπτικά μπορούν να εξηγηθούν, τουλάχιστον εν μέρει, από το γεγονός ότι κάποια περιβάλλοντα είναι απλά πιο ωραία ή με φυσικό τρόπο ελκυστικά από άλλα.  Εν τούτοις, υπάρχει μια βαθύτερη αλήθεια πίσω από αυτές τις εξηγήσεις που έχει να κάνει με την ενέργεια.  Κάποια περιβάλλοντα αποπνέουν μια ενέργεια που σε θρέφει, ενώ άλλοι χώροι μπορούν να σε εξαντλήσουν, να σε οδηγήσουν σε κατάθλιψη, εκνευρισμό, ή θυμό.

                                             

Όταν μπαίνουμε σε έναν χώρο, δεν αντιδρούμε μόνον στο στυλ της επίπλωσης και των χρωμάτων που βρίσκουμε εκεί, αλλά επίσης αντιλαμβανόμαστε την ενέργεια που μας περιβάλλει.  Η θετική ενέργεια μας κάνει να αισθανόμαστε καλά.  Η αρνητική ενέργεια μας καταβάλλει.  Ο καθαρισμός του χώρου προσφέρει έναν απλό και πολύ αποτελεσματικό τρόπο να μετατρέψουμε την τελευταία στην πρώτη.  Μπορεί να μετατρέψει ένα καταθλιπτικό μέρος σε παράδεισο ομορφιάς, αρμονίας, και αναζωογονητικής χαράς.  Για να δημιουργήσετε ένα μυστικιστικό, μαγικό, ακόμα και μυθικό γεύμα, είναι σημαντικό να καθαρίσετε τον χώρο της κουζίνας και της τραπεζαρίας σας.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο των Denise Linn & Meadow Linn, “The Mystic Cookbook: the secret alchemy of food”)