ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ… ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ… (Μέρος Α)

(Το θέμα ολοκληρώνεται σε δύο αναρτήσεις)

 

«Βγαίνουμε στροβιλίζοντας από την ανυπαρξία, αστέρια που σκορπίζονται σαν την σκόνη»    -  Rumi

                                         

Θάνατος – είτε πρόκειται για τελικό θάνατο, είτε για καθημερινή πρόκληση στην αίσθηση του εαυτού μας, έρχεται αντιμέτωπος με την ταυτότητα μας, και γίνεται η αιτία να φοβηθούμε.  Ουσιαστικά, ο φόβος μας για τον θάνατο είναι ο φόβος να χάσουμε αυτό με το οποίο ταυτιζόμαστε.  Έτσι, συχνά προσκολλόμαστε σε ορισμένα χαρακτηριστικά και ταυτότητες μέσα μας, κυρίως στην κοσμοθεωρία μας και στο σύστημα των πεποιθήσεων μας, και ιδιαίτερα όταν αυτά αμφισβητούνται από τους άλλους.  Έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά, ότι όταν μας υπενθυμίζουν τον φόβο μας για τον θάνατο, αντιδρούμε γενναιόδωρα σε εκείνους που ενισχύουν τις πεποιθήσεις μας, και άσχημα σε εκείνους που θέτουν τις πεποιθήσεις μας υπό αμφισβήτηση.

Τι μας κάνει να συμπεριφερόμαστε με αυτόν τον τρόπο;

                                         

 Ενότητα vs Ατομικότητα

 

Ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς να γνωρίζουμε τον διαχωρισμό.  Ένα νεογέννητο μωρό δεν είναι δυνατόν να δει τη διαφορά μεταξύ του εαυτού του και του περιβάλλοντος του. Επομένως, δεν υπάρχει συγκεκριμένη ατομική ταυτότητα στην οποία να προσκολληθεί.  Υπάρχει απλά «η ύπαρξη» ως άνευ όρων αγάπη.  Αυτό είναι η «συνειδητότητα της ενότητας».  Ωστόσο, μέσα στον πρώτο χρόνο της ζωής, αρχίζουμε να αποκτούμε επίγνωση της δυαδικότητας – το οποίο είναι «εγώ σε σχέση με σένα». Ενώ τα νεογέννητα δεν μπορούν να διακρίνουν τους εαυτούς τους από τις μητέρες τους, τα παιδιά ηλικίας ενός έτους μπορούν να δουν ότι είναι στην πραγματικότητα ξεχωριστές οντότητες.

Αυτό προκαλεί μεγάλο πόνο σε ένα βρέφος, το οποίο ονομάζουμε άγχος του αποχωρισμού. Είναι η πρώτη φορά που βιώνουμε το θάνατο στη ζωή μας.  Μία απώλεια ταυτότητας. Έτσι, αρχίζουμε να ψάχνουμε για τη δική μας ταυτότητα - ποια είναι η θέση μας στον κόσμο; Και εδώ ξεκινά η προφανής σύγκρουση μεταξύ των δύο αντίθετων ρευμάτων της αγάπης (ενότητα συνείδησης) και της ατομικότητας (διαχωρισμός). Έτσι, ένα παιδί θα μετακινείται αρκετές φορές την ημέρα μεταξύ της ανάγκης για υποστήριξη και φροντίδα και της ανάγκης να διεκδικήσει την ανεξαρτησία του, το οποίο φυσικά συνεχίζει μέχρι την ενηλικίωση, αν και μόνο με πιο διακριτικό τρόπο.

                                         

Οι δύο «ροές συνειδητότητας» συγκρούονται εξαιτίας του φόβου - φοβόμαστε να χάσουμε τον εαυτό μας στη συνειδητότητα ​​της ενότητας, να χάσουμε τη μοναδικότητά μας, αυτό που μας καθορίζει. Αυτή είναι η βασική αιτία: «η πηγή του πόνου», ο φόβος μας για θάνατο. Είναι ο λόγος που τόσοι πολλοί δεν είναι σε θέση να διαλογιστούν βαθιά - να χτυπήσουν εκείνο το σημείο όπου αναμειγνυόμαστε αβίαστα με την απεραντοσύνη του σύμπαντος.

Πώς λοιπόν εδραιώνουμε αυτές τις δύο προφανώς αντίθετες ροές, ώστε να λειτουργούν μαζί στη ζωή μας, έτσι ώστε ο φόβος να γίνεται όλο και λιγότερος; Λοιπόν, φοβάμαι ότι δεν υπάρχει μέθοδος που να μπορώ να προτείνω. Η απάντηση βρίσκεται στο αντίθετο της μεθόδου - παράδοση ... πλήρης και απόλυτη παράδοση.

 

Του Richard West

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ;

Αν δεν χρησιμοποιείτε ένα πράγμα ή δεν το αγαπάτε, το πιο πιθανόν είναι ότι είναι περιττό.  Είναι η συγκέντρωση πραγμάτων που εμποδίζουν την ροή της ενέργειας μέσα στο σπίτι σας.  Ο λόγος που τα περιττά μπορεί να είναι πρόβλημα είναι ότι συχνά συνδέονται με την ταυτότητα.  Μπορούν να αποτελούν μια δήλωση για το ποιος/ποιά είστε και μπορεί να αντιπροσωπεύουν πλευρές της ζωής σας. Αλλά κάποιες φορές για να εξελιχθείτε και να αλλάξετε, χρειάζεται να αφήσετε πίσω σας αυτήν την παλιά εικόνα του εαυτού.

                                       

Παραδείγματα των περιττών της κουζίνας:

·         Κονσέρβες φαγητού που έχουν μείνει στα ράφια για χρόνια.

·         Κατσαρόλες, τηγάνια, πιάτα, μαχαιροπήρουνα, ή δίσκοι σερβιρίσματος που δεν χρησιμοποιείτε ποτέ.

·         Ηλεκτρινές συσκευές που έχουν χαλάσει προ πολλού ή τους λείπουν μέρη, ή που δεν χρησιμοποιείτε.

·         Βιβλία μαγειρικής που ποτέ δεν ανοίγετε.

·         Πράγματα κάτω από τον νεροχύτη που δεν χρησιμοποιούνται ποτέ.

·         Καρυκεύματα μέσα στο ψυγείο ή το ντουλάπι που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί για πάνω από ένα χρόνο.

·         Πράγματα μέσα στον καταψύκτη που είναι πάνω από ένα χρόνο παλιά.

·         Συλλογές από συνταγές για φαγητά που δεν θα μπείτε ποτέ στην διαδικασία να μαγειρέψετε.

·         Δεσμίδες από κουπόνια που έχουν λήξει.

Δοκιμάστε αυτήν την χρήσιμη φράση όταν αποφασίσετε για το αν κάτι είναι ή δεν είναι περιττό: Χρησιμοποίησε το, αγάπησε το, ή ξεφορτώσου το!

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο των Denise Linn & Meadow Linn, “The Mystic Cookbook: the secret alchemy of food”)

 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ

«Η βασική διαφορά ανάμεσα σε έναν συνηθισμένο άνθρωπο κι έναν πολεμιστή, είναι ότι ο πολεμιστής βλέπει τα πάντα σαν πρόκληση, ενώ ο συνηθισμένος άνθρωπος παίρνει τα πράγματα είτε σαν ευλογία είτε σαν κατάρα».    --                 Δον Ζουάν

                                            

Ο Ρότζερ Κρόουφορντ είχε όλα όσα χρειαζόταν για να παίξει τένις – του έλειπαν μόνο δύο χέρια κι ένα πόδι.

Όταν οι γονείς του Ρότζερ είδαν το παιδί τους για πρώτη φορά, ήταν ένα νεογέννητο με κάτι σαν μεγάλο δάχτυλο να προβάλλει κατευθείαν από το δεξιό του πήχη και δύο δάχτυλα στην άκρη του αριστερού του πήχη.  Τα χέρια και τα πόδια του παιδιού ήταν κοντά, κι είχε μόνο δύο τρία δάχτυλα στο κοντό δεξιό του πόδι κι ένα ανάπηρο αριστερό πόδι που επρόκειτο αργότερα να ακρωτηριαστεί.

Ο γιατρός είπε ότι ο Ρότζερ έπασχε από εκτροδακτυλισμό, μια σπάνια συγγενή ανωμαλία που στις Ηνωμένες Πολιτείες παρουσιάζεται μόνο σ’ ένα κάθε 90.000 παιδιά.  Ο γιατρός είπε ότι το παιδί μάλλον δεν θα περπατούσε ποτέ και δε θα μπορούσε ν’ αναλάβει τη φροντίδα του εαυτού του.  Ευτυχώς οι γονείς του Ρότζερ δεν πίστεψαν το γιατρό.  «Οι γονείς μου μου είπαν ότι θα ήμουν τόσο ανάπηρος όσο ήθελα να είμαι», είπε ο Ρότζερ.  «Ποτέ δε με άφησαν να νιώσω οίκτο για τον εαυτό μου, ή να εκμεταλλευτώ την αναπηρία μου ζητώντας βοήθεια από άλλους.  Κάποια φορά βρέθηκα σε δύσκολη θέση, επειδή έδινα τα γραπτά μου στο σχολείο μονίμως καθυστερημένα», εξηγεί ο Ρότζερ που ήταν αναγκασμένος να κρατάει το μολύβι με τα δυο του «χέρια» και να γράφει αργά.  «Ζήτησα από τον πατέρα μου να γράψει ένα σημείωμα για τους δασκάλους μου και να ζητήσει δυο μέρες παράταση για την παράδοση των σχολικών μου γραπτών.  Αντί γι’ αυτό ο πατέρας μου μ’ έβαλε ν’ αρχίσω να τα γράφω δυο μέρες νωρίτερα!»

                                           

Ο πατέρας του Ρότζερ τον ενθάρρυνε πάντα ν’ ασχολείται με τα σπορ, τον δίδασκε ν’ αρπάζει και να πετάει την μπάλα του μπέιζμπολ και να παίζει ράγκμπυ στην πίσω αυλή του σπιτιού τους μετά το σχολείο.  Σε ηλικία δώδεκα ετών, ο Ρότζερ κατάφερε να πάρει μια θέση στην ομάδα ράγκμπυ του σχολείου του.

Πριν από κάθε παιχνίδι, ο Ρότζερ έβλεπε με τη φαντασία του να πραγματοποιείται το όνειρο του για ένα τάτσνταουν.  Και μια μέρα βρήκε την ευκαιρία. Η μπάλα έπεσε στα χέρια του κι έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε με το τεχνητό του πόδι προς τη γραμμή του τέρματος, ενώ ο προπονητής και τα παιδιά της ομάδας του χαλούσαν τον κόσμο από τις κραυγές. Στη γραμμή όμως των δέκα γυαρδών, ένας από τους παίκτες της άλλης ομάδας έφτασε τον Ρότζερ και τον άρπαξε από τον αριστερό αστράγαλο.  Ο Ρότζερ προσπάθησε να ελευθερώσει το τεχνητό του πόδι αλλά τελικά το μόνο που συνέβη ήταν να του βγει το  πόδι τελείως.  «Στεκόμουν ακόμα όρθιος», αφηγείται ο Ρότζερ. «Δεν ήξερα τι άλλο να κάνω κι έτσι άρχισα να προχωρώ πηδώντας με το ένα πόδι προς τη γραμμή του τέρματος.  Ο διαιτητής έτρεξε σηκώνοντας τα χέρια στον αέρα.  Τάτσνταουν!  Ξέρετε, καλύτερη κι από τους έξι βαθμούς ήταν η έκφραση στο πρόσωπο του άλλου παιδιού που έμεινε να κρατά το τεχνητό μου πόδι».

                                               

Η αγάπη του Ρότζερ για τα σπορ μεγάλωσε και μαζί μ’ αυτήν και η αυτοπεποίθηση του.  Αλλά η αποφασιστικότητα του δεν υπερνίκησε όλα τα εμπόδια.  Το φαγητό στο εστιατόριο του σχολείου με τα άλλα παιδιά, που τον παρακολουθούσαν να το φέρνει πολύ αδέξια στο στόμα του, ήταν μαρτύριο για τον Ρότζερ, όπως και η συνεχής αποτυχία του στο μάθημα της δακτυλογραφίας. «Πήρα ένα πολύ καλό μάθημα από τη δακτυλογραφία», λέει.  «Ότι δεν μπορείς να τα κάνεις όλα – είναι καλύτερα να συγκεντρώσεις τις προσπάθειες σου σ’ εκείνα που μπορείς».

Κάτι που μπορούσε να κάνει ο Ρότζερ ήταν να χρησιμοποιεί τη ρακέτα του τένις. Δυστυχώς, όμως, όταν τη χτυπούσε πολύ δυνατά, η αδυναμία του να την κρατά σφιχτά είχε σαν συνέπεια να εκσφενδονίζεται στον αέρα.  Κατά τύχη, σε κάποιο κατάστημα ειδών σπορ, ο Ρότζερ έπεσε πάνω σε μια ρακέτα του τένις που του φάνηκε παράξενη και συμπτωματικά έμπηξε τα δάχτυλα του στο κενό της διπλής λαβής της όταν πήγε να την πιάσει.  Αυτή η ρακέτα, με το άνοιγμα στη μέση της λαβής, έδωσε τη δυνατότητα στον Ρότζερ να την περιστρέφει, να σερβίρει και να χτυπά την μπάλα όπως κι ένας αρτιμελής παίκτης του τένις.  Έκανε καθημερινή εξάσκηση με άλλους σε ζευγάρια και σύντομα έπαιζε κι έχανε.

                                          

Αλλά ο Ρότζερ επέμενε.  Έκανε συνεχώς εξάσκηση κι έπαιζε ασταμάτητα.  Μια χειρουργική επέμβαση στα δυο δάχτυλα του αριστερού του χεριού τον έκανε ικανό να πιάνει καλύτερα την ειδική ρακέτα του και βελτίωσε την απόδοση του στο παιχνίδι.  Παρ’ όλο που δεν είχε πρότυπα που θα μπορούσαν να του χρησιμεύσουν σαν οδηγοί, ο Ρότζερ ανέπτυξε τέτοια μονομανία με το σπορ αυτό, ώστε σιγά-σιγά άρχισε να κερδίζει.

Συνέχισε να παίζει τένις στο κολέγιο, τελειώνοντας την καριέρα του στο συγκεκριμένο σπορ με 22 νίκες και 11 ήττες. Αργότερα, έγινε ο πρώτος σωματικά ανάπηρος παίκτης του τένις που πήρε δίπλωμα επαγγελματία δασκάλου από την Ένωση Επαγγελματικού Τένις των Ηνωμένων Πολιτειών.  Ο Ρότζερ τώρα ταξιδεύει σ’ όλη τη χώρα και μιλά σε συγκεντρώσεις για το πώς μπορείς να πετύχεις, ανεξάρτητα από το ποιος είσαι.

«Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσάς είναι το γεγονός ότι εσείς μπορείτε να δείτε την αναπηρία μου, ενώ εγώ δεν μπορώ να δω τη δική σας. Όλοι έχουμε τις αναπηρίες μας. Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν πώς κατάφερα να ξεπεράσω την αναπηρία μου, τους απαντώ ότι δεν ξεπέρασα τίποτα. Απλά, έμαθα τι δεν μπορώ να κάνω – όπως για παράδειγμα να παίζω πιάνο και να τρώω με ξυλάκια – αλλά το κυριότερο είναι ότι έμαθα τι μπορώ να κάνω. Και κάνω αυτό που μπορώ, με όλη μου την καρδιά και την ψυχή».

 

Του Jack Canfield

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ

Εκτός από το να δημιουργήσετε έναν βωμό στην κουζίνα, σκεφτείτε να ξεφορτωθείτε και οτιδήποτε περιττό υπάρχει μέσα στην κουζίνα για να κάνετε χώρο για την λαμπερή, ιερή ενέργεια που προσκαλείται μέσα στο χώρο που μαγειρεύετε.  Το ξεκαθάρισμα από τα περιττά είναι ένα είδος σύγχρονης αλχημείας.  Είναι ένας από τους πιο γρήγορους τρόπους για να μεταμορφώσετε εντελώς τη ζωή σας και συχνά λειτουργεί με φανερά μαγικούς και μυστικιστικούς τρόπους.  Η υγεία σας βελτιώνεται, η αφθονία σας αυξάνει, και οι σχέσεις σας γίνονται πιο βαθιές ξεκαθαρίζοντας τα περιττά, κυρίως όταν αυτά είναι μέσα στην κουζίνα σας.

                                       

Το να αντιμετωπίσετε τα περιττά μέσα στον χώρο που μαγειρεύετε ελευθερώνει ενέργεια.  Όταν εξασκηθείτε στο να αφήνετε πίσω σας πράγματα που δεν σας ταιριάζουν πιά, ανοίγετε έναν χώρο γιαυτό που είναι ακριβώς το σωστό για εσάς τώρα.  Αν, από φόβο, κρατιέστε από αυτό που έχετε, τότε δεν είστε ανοικτοί στο να λάβετε τα δώρα από το Σύμπαν που έρχονται προς εσάς. Όταν ελευθερώνετε την κουζίνα σας από τα περιττά, ελευθερώνετε την ζωή και την ψυχή σας.  Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεφορτωθείτε τα πάντα από το παρελθόν σας, ή ότι δεν θα έπρεπε να προετοιμαστείτε για το μέλλον.  Σημαίνει απλά ότι πρέπει να υπάρχει πολύς χώρος και ενέργεια διαθέσιμα για το εδώ και τώρα.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο των Denise Linn & Meadow Linn, “The Mystic Cookbook: the secret alchemy of food”)

ΣΚΕΠΤΟΜΟΥΝ, ΑΠΛΑ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ…. ΤΗΝ ΜΑΘΗΣΗ

Αυτό το κόσμημα της τέχνης προέρχεται από τον Cicero, τον Ρωμαίο πολιτικό και φιλόσοφο.  Γράφτηκε περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Η σοφία του εξακολουθεί να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για να ζεις… και να μαθαίνεις… σήμερα.

                                 

                     ΤΑ ΕΞΙ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

·         Η ψευδαίσθηση ότι το προσωπικό κέρδος επιτυγχάνεται συντρίβοντας τους άλλους.

·         Η τάση να ανησυχούμε για πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν ή να διορθωθούν.

·         Να επιμένουμε ότι ένα πράγμα είναι αδύνατον επειδή δεν μπορούμε να το φέρουμε σε πέρας.

·         Να αρνούμαστε να αφήσουμε στην άκρη ασήμαντες προτιμήσεις.

·         Να παραμελούμε την ανάπτυξη και την καλλιέργεια του νου, και να μην αποκτούμε την συνήθεια του διαβάσματος και της μελέτης.

·         Να προσπαθούμε να αναγκάσουμε άλλους να πιστεύουν και να ζουν σύμφωνα με εμάς.

 

Του Lewis Timberlake

                                 

 «Όταν ένας γέρος πεθαίνει, μια βιβλιοθήκη καίγεται ολοκληρωτικά»  - Αφρικανική Προφητεία.

 

 «Κάθε άνθρωπος που ανεβαίνει πάνω από το συνηθισμένο επίπεδο έχει λάβει δύο εκπαιδεύσεις: την πρώτη από τους δασκάλους του. Την δεύτερη, πιο προσωπική και πιο σημαντική, από τον εαυτό του».  -  Edward Gibbon

 

 «Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένος – στην πραγματικότητα, βοηθάει αν δεν γνωρίζεις».   -   Russ Ediger   

 

 «Μπορεί να υπάρχει τόση αξία μέσα σε μια στιγμή όση και σε μήνες λογικής ανάλυσης»   -    Malcolm Gladwell   

 

«Εκείνος ο οποίος αμελεί να μάθει στα νιάτα του, χάνει το παρελθόν και είναι νεκρός για το μέλλον»   -  Ευριπίδης

 

«Ο νους του ανθρώπου, από την στιγμή που επεκταθεί από μια καινούρια ιδέα, ποτέ δεν επανέρχεται στις αρχικές του διαστάσεις»   -    Oliver Wendell Holmes

 

ΠΩΣ Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΥΤΟ-ΕΚΦΡΑΣΗ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (Μέρος Β)

(Με την ανάρτηση αυτή ολοκληρώνεται το άρθρο)

 

Ο Κόσμος Είναι Ένα Παζλ

                                              

Φανταστείτε το Νέο Όνειρο να αντιπροσωπεύεται από ένα γιγαντιαίο παζλ που αποτελείται από περισσότερα από 7 δισεκατομμύρια κομμάτια. Κάθε ένας αντιπροσωπεύει ένα κομμάτι του παγκόσμιου παζλ, κάθε άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο ρόλο να διαδραματίσει. Ωστόσο, γνωρίζοντας ότι πολλοί άνθρωποι δεν θα εκπλήρωναν το κομμάτι τους στο παζλ, πολλοί έλαβαν παρόμοιους ρόλους. Ευτυχώς, δεν χρειάζεται όλοι να παίξουν τον ρόλο τους, και όταν επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο όριο, το Νέο Όνειρο θα εκδηλωθεί για όλους.

Δεδομένου ότι το όριο δεν έχει ακόμη επιτευχθεί, η συμμετοχή σας είναι πολύ αναγκαία!

Προκειμένου να συμμετάσχετε, θα πρέπει να απελευθερωθείτε θαρραλέα  από τη δυναμική του «Κοινωνικού Νου» και αυτό σημαίνει να ξυπνήσετε από την «κοινωνική ύπνωση» και να σκέφτεστε τον εαυτό σας. Αρχικά, οι άλλοι μπορεί να σας κατηγορήσουν ότι παραβιάζετε την κοινωνική παράδοση και τα πρότυπα, και ίσως θεωρηθείτε ακόμη και «απατεώνες». Ωστόσο, με το να καθιερωθείτε ανεξάρτητος στοχαστής, θα επανασυνδεθείτε με τον Συμπαντικό Νου.

Επομένως, η αποστολή σας, αν τη δεχτείτε, είναι να είστε εσείς!

                                             

Η Αποστολή Είναι Δυνατή

 

Η αποστολή σας εκτελείται με το να είστε χωρίς φόβο αυτός που πραγματικά είστε, και, ως εκ τούτου, η Ριζοσπαστική Αυτό-έκφραση είναι το κλειδί για την επιτυχία! Τι είναι, λοιπόν, η Ριζοσπαστική Αυτό-έκφραση;

Η Ριζοσπαστική Αυτό-έκφραση ξεδιπλώνεται φυσικά καθώς εσείς «ακολουθείτε τα όνειρά σας!» Τα μοναδικά σας όνειρα σας εμπνέουν να είστε αυτός που θέλετε να είστε, να κάνετε αυτό που θέλετε να κάνετε, να αγαπάτε αυτούς που θέλετε να αγαπήσετε και να ζήσετε τη ζωή που θέλετε να ζήσετε. Βλέπετε, πολύ ξεκάθαρα, το σχέδιο για να ολοκληρώσετε το συγκεκριμένο κομμάτι σας στο παγκόσμιο παζλ βρίσκεται μέσα στα όνειρά σας και ακολουθώντας τα όνειρά σας και όντας ο Πραγματικός Εαυτός σας, η αποστολή σας εκπληρώνεται απρόσκοπτα.

Έχοντας γαλουχηθεί μέσα σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι χωρίς να σκέφτονται κερδίζουν τη ζωή τους με μια δουλειά που δεν αγαπούν, ίσως τα όνειρά σας είχαν αποθαρρυνθεί και ίσως να είχαν θεωρηθεί ως πολυτέλεια που δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά. Ωστόσο, αντί να είναι πολυτέλεια, το να ακολουθήσετε τα όνειρά σας είναι τώρα μια αναγκαιότητα για την παγκόσμια μεταμόρφωση, και ως εκ τούτου, το ένα πράγμα που δεν μπορείτε πλέον να αποφύγετε. Ως εκ τούτου, αυτό σημαίνει επίσης ότι η αυτό-έκφραση δεν είναι εγωιστική όπως πίστευαν κάποτε, αλλά μάλλον η αποστολή σας στη Γη.

Το να ακολουθήσετε τα όνειρά σας δεν είναι πολυτέλεια, αλλά μάλλον μια αναγκαιότητα για την παγκόσμια μεταμόρφωση!

                                            

 Η Αγάπη Είναι η Καθοδηγητική Δύναμη!

 

Για να διασφαλιστεί ότι θα ακολουθήσετε τα όνειρά σας, τα όνειρά σας προγραμματίστηκαν με αγάπη ή, μάλλον, εσείς προγραμματιστήκατε με αγάπη για τα όνειρά σας. Για σκεφτείτε το! Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί αγαπάτε να βιώνετε κάποια συγκεκριμένα πράγματα και όχι άλλα; Λοιπόν, κανένα από αυτά δεν είναι τυχαίο. Στην πραγματικότητα, η αγάπη που έχετε για ορισμένα πράγματα είναι τόσο σκόπιμη και στοχευμένη, ώστε θα βαδίζετε φυσικά προς την προεπιλεγμένη σας πορεία.

Να έχετε υπόψη ότι ένα όνειρο μπορεί να είναι οτιδήποτε σας αρέσει να κάνετε, να είστε ή να ζήσετε και, συνεπώς, δεν χρειάζεται να επινοήσετε μια ζωή μαγικών αλλαγών, ή που θα λύσει την παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση. Μεγάλα ή μικρά, τα όνειρα που έχετε για τη ζωή είναι τα όνειρα που εθελοντικά προσφερθήκατε να εκπληρώσετε προτού ακόμη γεννηθείτε, και τα ίδια όνειρα έχει ο Συμπαντικός Νους για εσάς.

Ακριβώς όπως η αγάπη ενός ονείρου ή μια επιθυμία τραβάει την προσοχή σας, η αγάπη επίσης εμπνέει την συνεχή συμμετοχή, ενώ προσφέρει παράλληλα την ενέργεια για έκφραση. Κατά τη διάρκεια της πορείας σας, μπορείτε να λάβετε χρηματικά κέρδη, υλικά κίνητρα, αναγνώριση και ακόμη και ειδικά βραβεία, όμως πέρα ​​από όλα αυτά, να είστε σίγουροι ότι η αγάπη είναι η τελική ανταμοιβή - και έτσι σχεδιάστηκε. Ακολουθώντας τα όνειρά σας και κάνοντας αυτό που σας αρέσει να κάνετε, όχι μόνο εκπληρώνετε το κομμάτι του παζλ, μπορείτε επίσης να ευθυγραμμιστείτε με το Καλύτερο Δυνατό Πεπρωμένο.

                                            

 Καμμιά Στιγμή Σαν το Παρόν!

 

Σε πολλές περιπτώσεις, τα όνειρα δεν έρχονται με προνοητικότητα και το μόνο πράγμα που έχουμε «για να συνεχίσουμε» είναι η αγάπη και η επιθυμία να κάνουμε κάτι, να είμαστε κάποιος ή να πάμε κάπου. Στην πραγματικότητα, οι λεπτομέρειες ενός ονείρου μπορεί να είναι ασαφείς μέχρις ότου συνειδητά δεσμευτούμε και αναλάβουμε δράση, και, ακόμη και τότε, μπορούμε να λάβουμε μόνο οδηγίες, όπως είναι απαραίτητο. Δεδομένου ότι μπορεί να σας τρομάζει να αναλάβετε δράση χωρίς να γνωρίζετε ολόκληρο το σχέδιο, είναι σύνηθες να περιμένετε για να ξεκαθαριστεί, αλλά εάν το ξεκαθάρισμα δεν έρθει μέχρι να προχωρήσετε, θα μπορούσατε να περιμένετε για πάντα.

Επομένως, αν θέλετε να εκπληρώσετε το ρόλο σας στο Νέο Όνειρο της Ανθρωπότητας, πρέπει να ενεργήσετε με έμπνευση, αλλά, αντί για ένα τεράστιο άλμα πίστης, μικρά αλλά σταθερά βήματα μπορούν να κάνουν μια ουσιαστική διαφορά.

                                                  

 Η Ριζοσπαστική Αυτό-έκφραση Μπορεί Να Σώσει τον Κόσμο! (Ο Νο 1 Λόγος Για Να Ακολουθήσετε Τα Όνειρα Σας!)

                                                        

Έτσι, αντί των δισεκατομμυρίων φοβισμένων ανθρώπων που ακολουθούν το άρρωστο «Κοινωνικό Νου» στη λήθη, φανταστείτε ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους να ξυπνούν και με την καθοδήγηση του Συμπαντικού Νου, να μεταμορφώνουν τον κόσμο! Δεν υπάρχει αμφιβολία, όταν αρκετοί από εμάς ακολουθήσουμε τα όνειρά μας και δεν φοβηθούμε τη Ριζοσπαστική Αυτό-έκφραση, θα ολοκληρώσουμε το παγκόσμιο παζλ και καθώς το Νέο Όνειρο θα εκδηλώνεται πάνω στη Γη, η ζωή όπως την ξέρουμε, δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια !

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για την Ριζοσπαστική Αυτό-έκφραση, ξυπνήστε και κάντε ό, τι αγαπάτε να κάνετε!

 

Με αγάπη, χάρη και ευγνωμοσύνη

Nanice

 

Της Nanice Ellis