ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

Νωρίς στην ζωή αναπτύσσουμε τις βασικές μας πεποιθήσεις – βασικές ιδέες τις οποίες δεχόμαστε για τον εαυτό μας, τους άλλους ανθρώπους, και τον κόσμο μας.  Αυτές μπορεί να είναι είτε θετικές, ή αρνητικές, να επιβεβαιώνουν την ζωή ή να την αρνούνται.  Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας είναι συχνά το σημείο όπου ξεκινούν οι βασικές πεποιθήσεις μας.  Αφού έχουμε ακούσει κατ’ επανάληψη ότι δεν αξίζουμε αυτό ή ότι δεν αξίζουμε το άλλο,  νωρίς στην ζωή, για παράδειγμα, μπορεί να αναπτύξουμε μια βασική πεποίθηση ότι δεν αξίζουμε πράγματα.  Επειδή τέτοιες αντιλήψεις είναι συχνά υποσυνείδητες, δεν είναι ασυνήθιστο να ανακαλύψουμε ότι υφαίνουν τον δρόμο τους σε όλη τη ζωή μας κατά απροσδόκητους τρόπους.  Έτσι, μια ασυνείδητη βασική πεποίθηση ότι δεν αξίζουμε να παίρνουμε πράγματα στην ζωή μπορεί να εκδηλωθεί σαν μια ολόκληρη ζωή η οποία στερείται αγάπης, χρημάτων, και επιτυχίας… ακόμα και της ίδιας της ζωής.

Πριν λίγα χρόνια μια καλή φίλη μοιράστηκε μαζί μου μια ιστορία που έφερε δάκρυα στα μάτια μου.  Είναι ένα καλό παράδειγμα του πόση μεγάλη δύναμη μια βασική πεποίθηση στην καρδιά μας μπορεί να έχει στην ζωή μας.  Περιέγραψε πώς ο πατέρας της είχε πεθάνει στην ηλικία των 75 ετών μετά από μία σύντομη μάχη με μια ιδιαίτερα επιθετική μορφή καρκίνου.  Ενώ δέχτηκε τα συλλυπητήρια μου όταν της είπα ότι λυπόμουν για την απώλεια της, αυτό που κάνει την ιστορία αυτή τόσο σχετική είναι αυτό που άκουσα μετά.

Αν και η φίλη μου και η οικογένεια της ήταν σίγουρα λυπημένοι από την απώλεια του ανθρώπου ο οποίος ήταν τόσο κεντρικός στις ζωές τους, είπε ότι στην πραγματικότητα δεν τους εξέπληξε.  Από όταν ήταν μικρό κορίτσι, άκουγε τον πατέρα της να επιβεβαιώνει ότι δεν θα ζούσε πέρα από την ηλικία των 75 ετών.  Αν και ήταν ένας υγιής και ζωντανός άνθρωπος και δεν είχε πραγματικό λόγο να περιμένει ότι η ζωή του θα τελείωνε απότομα, αυτό ήταν κάτι που απλά το πίστευε.  Από τη στιγμή που ο δικός του πατέρας είχε πεθάνει στα 75, μέσα στο μυαλό του εκείνο το προσδόκιμο ζωής ήταν το μοντέλο που τον βοηθούσε να σχεδιάσει την ζωή του πάνω στη Γη.

Είχε μοιραστεί την πεποίθηση του με την οικογένεια του για όσο καιρό μπορούσε ο κάθε ένας να θυμηθεί.  Αν και μπορεί να ήθελε να ζήσει περισσότερο, και απολάμβανε να περνάει τον χρόνο του με τους φίλους και την οικογένεια, δεν ήταν θυμωμένος ή απογοητευμένος στην σκέψη να εγκαταλείψει τον κόσμο μετά από μόνον επτάμιση δεκαετίες ζωής.  Γνωρίζοντας την δύναμη των πεποιθήσεων μας, αυτό που ακολουθεί δεν μπορεί να είναι έκπληξη.

Στα 75 γενέθλια αυτού του ανθρώπου, η οικογένεια του και οι φίλοι συγκεντρώθηκαν γύρω του να τον βοηθήσουν να γιορτάσει.  Λίγο αργότερα, χτυπήθηκε από τον καρκίνο.  Μετά από μια σύντομη μάχη με την αρρώστια, πέθανε – όπως ακριβώς πίστευε ότι θα συνέβαινε – πριν να φτάσει το 76^ο έτος ζωής επάνω στη Γη.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που δείχνουν ότι η δύναμη μιας πεποίθησης μπορεί να «κληρονομηθεί» αν γίνει αποδεκτή και υιοθετηθεί από τους άλλους.  Οι μελέτες δείχνουν ότι οι πεποιθήσεις μπορούν ακόμα και να περαστούν από τη μια γενιά στην επόμενη.  Αν αυτές είναι θετικές και επιβεβαιώνουν την ζωή, η ικανότητα να τις διαιωνίσουμε για πολλές γενιές είναι καλό.  Αν, αντιθέτως, είναι περιοριστικές και αρνούνται την ζωή, μπορούν να συντομεύσουν την μία εμπειρία που αγαπάμε τόσο βαθιά, παρόλα αυτά συχνά παίρνουμε ως δεδομένη: αυτή της ίδιας της ζωής.

Αυτό που χρειάζεται, πάντως, είναι ένα άτομο σε οποιαδήποτε γενιά να γιατρέψει τις περιοριστικές πεποιθήσεις.  Με αυτόν τον τρόπο, ένα τέτοιο άτομο θα τις έχει γιατρέψει όχι μόνον για τον ίδιο ή την ίδια, αλλά επίσης και για αμέτρητες γενιές στο μέλλον… 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Gregg Braden, “The Spontaneous Healing of Belief: Shattering the paradigm of false limits”)