Πιστεύω ότι ο Θεός μας στέλνει αγγέλους όταν τους
χρειαζόμαστε περισσότερο. Μερικές φορές είναι με τη μορφή ενός προσώπου που μας
καλεί ακριβώς την στιγμή που έχουμε χάσει την ελπίδα και είμαστε έτοιμοι να
εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας. Άλλες φορές είναι κάποιος που μας σώζει κυριολεκτικά
τη ζωή.Ο σύζυγός μου και εγώ είχαμε μια εμπειρία με έναν «άγγελο». Είχαμε μόλις επιστρέψει από το γαμήλιο ταξίδι μας, δεν ήταν ούτε καν μια εβδομάδα πριν, και μας ξύπνησε το ακατάπαυστο γάβγισμα του σκύλου μας. Αφού ελέγξαμε το σπίτι και δεν είδαμε κανέναν εισβολέα, νοιώσαμε μεγάλη απογοήτευση με το σκύλο μας.
Είχε ήδη αρχίσει να μας δημιουργεί προβλήματα. Ήταν υπερβολικά δραστήρια, τρελή, μασούσε οτιδήποτε με το οποίο ερχόταν σε επαφή, και είχε γίνει μια μεγάλη πηγή απογοήτευσης και ενόχλησης.
Συνέχισε να γαυγίζει, παρά τις φωνές μας και την προφανή αγανάκτηση μας. Θέλαμε απλώς να κοιμηθούμε! Ήταν 4 το πρωί! Καθώς προσπαθούσαμε να ξανακοιμηθούμε, παρατήρησα ένα δυνατό φως να έρχεται από το πίσω μέρος της αυλής. Τα κομμάτια άρχισαν να μπαίνουν στην θέση τους. Πετάχτηκα από το κρεβάτι και είδα ότι το υδρομασάζ και η βεράντα μας είχαν τυλιχθεί στις φλόγες.
Αν ο σκύλος μας δεν μας είχε ξυπνήσει και αν δεν συνέχιζε να γαβγίζει παρά το γεγονός ότι τιμωρήθηκε, το σπίτι μας θα μπορούσε να έχει καεί, θα μπορούσαμε να είχαμε τραυματιστεί ή να είχαμε πεθάνει. Οι δυνατότητες ήταν ατελείωτες και κάθε μια από αυτές μου φέρνει τρόμο.
Πώς ευγνώμων είμαι που ο Θεός έχει αίσθηση του χιούμορ! Ο φύλακας "άγγελος" μας ήταν στην πραγματικότητα ο διαβολικός, άτακτος σκύλος μας. Κρατήστε τα μάτια σας ανοιχτά για τους αγγέλους σε όλες τις μορφές αυτήν την εβδομάδα.
(Μια φίλη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου