ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΧΥΡΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ (Μέρος Β)

Ουσιαστικά έχουμε τραυματιστεί τόσο πολύ από σκουπίδια ώστε δεν θέλουμε να βιώσουμε ποτέ αυτό το είδος του πόνου και πάλι!

Έτσι προσαρμοζόμαστε και αναπτύσσουμε ολόκληρα συστήματα πεποιθήσεων γύρω από αυτό που λένε: «Αυτό που πιστεύουν οι άλλοι είναι πιο σημαντικό από αυτό που εγώ αισθάνομαι».  «Είμαι απωθητικός, και δεν αξίζω, εκτός αν είμαι (κάνω, και ενεργώ) με ένα κάποιο συγκεκριμένο τρόπο».  «Πρέπει να είμαι τέλειος για να αποφύγω να πληγωθώ ξανά». Και η λίστα συνεχίζεται.

Έχουμε επίσης μια έμφυτη βιολογική ανάγκη (καλωδιωμένη μέσα στο ίδιο το DNA μας σε κυτταρικό επίπεδο) να είμαστε αποδεκτοί – που βασίζεται  στην αρχέγονη ενστικτώδη βασική ανάγκη επιβίωσης μας - και αν και το τοπίο έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, το να αποτελούμε μέρος μιας ομάδας / φυλής είναι ακόμα ένα ουσιαστικό κομμάτι της επιβίωσης και ευημερίας (δεν είμαστε πλάσματα απομονωμένα από τη φύση μας, και χρειαζόμαστε ένα χωριό).

Οι πιέσεις των συλλογικών κανόνων, οι κρίσεις και κρίσιμες αξιολογήσεις από τις οποίες οι άνθρωποι ασυνείδητα (και συχνά συνειδητά) συνεχώς μας περνούν, χρησιμεύουν στο να μας κρατούν συμμορφωμένους με ό, τι είναι συχνά ανθυγιεινές κοινωνικές νόρμες για να ξεκινήσουμε. Απλά για να κερδίσουμε την επιφανειακή έγκριση, στην οποία έχουμε μάθει να πιστεύουμε ότι τόσο απεγνωσμένα χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε σε αυτήν την εποχή, που δεν υπάρχουν πλέον αληθινές άγριες ​​τίγρεις για να μας φάνε μόλις στρίψουμε την επόμενη γωνία.

Αυτά θέτουν σε ενέργεια τόσο τα τωρινά μοτίβα μας για να ευχαριστούμε τους άλλους και τις εικόνες από τα τραύματα που κρατάμε μέσα μας, μαζί με τις αναμνήσεις μας/εικόνες του πόνου στο παρελθόν που κρατάμε στο ενεργειακό μας σώμα, καθώς επίσης ενεργοποιούν και βιολογικά βασικά ένστικτα επιβίωσης.

Αυτό όλο παίζει ένα ρόλο στο να μας κρατάει δεμένους στον πυθμένα του ωκεανού, που γυρίζει πάνω σε ένα ατελείωτο τροχό αναζητώντας απεγνωσμένα την αγάπη και την έγκριση, νιώθοντας αποκομμένοι και μικροί και ανίσχυροι, συχνά παραμένουμε σιωπηλοί για το πώς πραγματικά αισθανόμαστε - καθώς συνεχίζουμε να μένουμε μπλεγμένοι σε κόμπους του φόβου, αιώνια παίζοντας τα εσωτερικά δράματα μας, που προβάλλουμε προς τα έξω σε αυτό που γίνεται η εξωτερική βασισμένη στο φόβο πραγματικότητα μας. Κολλάμε σε μια κατάσταση συναισθηματικής παράλυσης, ανίκανοι να βρούμε, πόσο μάλλον πραγματικά να χρησιμοποιήσουμε, την ισχυρή φωνή που ζει μέσα στον καθένα μας.

Και τότε υπάρχει ο όμορφος δυνατός ωκεανός. Η θεϊκά θηλυκή θάλασσα δεν ασχολείται με το πώς παρουσιάζεται η ίδια, με το τι οι άλλοι άνθρωποι θα σκεφτούν, ούτε η ίδια κρίνει ούτε καταδικάζει τίποτα. Αυτή απλά είναι. Και όντας ακριβώς όπως αυτή δημιουργήθηκε για να είναι, η επίδραση που έχει στον κόσμο δεν είναι τίποτα λιγότερο από την επική.

Έτσι, να είσαι σαν ένα κύμα στον ωκεανό και να σηκώνεσαι πάνω από την αρνητικότητα που επιδιώκει να σε κρατάει μικρό, ή να μειώνει το λαμπερό εσωτερικό σου φως. Να εκφράζεις την αλήθεια σου, χωρίς να την επικαλύπτεις με ζάχαρη η επιζητώντας την έγκριση έξω από τον εαυτό σου – και πάντα λέγοντας την αλήθεια σου από ένα μέρος καλοσύνης, δύναμης και αναίσχυντης αυθεντικότητας.

Να είσαι ακριβώς αυτός που είσαι και αυτός που θεϊκά δημιουργήθηκες  για να είσαι.  Να λάμπεις το μαγικό σου φως λαμπερά για να το βλέπουν όλοι. Ο κόσμος πρέπει να ακούσει την αυθεντική φωνή σου, να δει την  μοναδική σου σπίθα, να νιώσει την μαγική ουσία σου.

Χρειάζεται μόνο μία σταγόνα βροχής για να δημιουργήσει ένα κύμα ισχυρού κινήματος.

Ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά ένα μικρό πράγμα που θα πεις, τι μαγική φλόγα αυθεντικής αλήθειας μπορεί να ανάψει μέσα σε κάποιον άλλο, δημιουργώντας ένα ολόκληρο κύμα ισχυρής αλλαγής. Συχνά τα μικρότερα πράγματα είναι που δημιουργούν τους μεγαλύτερους κυματισμούς και έχουν τη μεγαλύτερη επίδραση στην ανθρωπότητα.

Έτσι, όπως και αν η προσωπική αυθεντική φωνή σου μοιάζει και ακούγεται, χρησιμοποίησε την για να επιφέρεις την αλλαγή. Αυτό είναι όλο μέρος αυτού του μαγικού ταξιδιού που έχω ονομάσει «Η Αλχημεία της Αφύπνισης». Και έτσι είναι. Αμήν.

Της Diana Rose Kottle

Η Diana Rose Kottle είναι συγγραφέας, coach και ψυχοθεραπεύτρια – εμπνέοντας την ανθρωπότητα να αφυπνιστεί σε αυτό που πραγματικά είμαστε ως ενεργειακά πνευματικά όντα, με το να είμαστε αυθεντικοί, να μιλάμε την αλήθεια μας, να συνδεόμαστε με την εσωτερική μας σοφία, και να συντονιζόμαστε με την αγάπη.