Η ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Ήμουν απλά ένας κτηνίατρος που παίζει ράγκμπυ και ζούσε στις παρυφές του Exmoor, στην Νοτιο-Ανατολική Αγγλία, όταν άκουσα για πρώτη φορά για την ομοιοπαθητική.  Σε όλη μου τη ζωή είχα υποφέρει από ένα είδος αλλεργικού συναχιού που σε κάνει να έχεις τόση φαγούρα στα μάτια, που να θέλεις να τα βγάλεις τρίβοντας τα, και έπαιρνα αντιισταμινικά επί χρόνια, μέχρι που έναν Ιούνιο πήγα για κάμπινγκ και ξέχασα να τα φέρω μαζί μου.  Ήμουν σε θλιβερή κατάσταση, αλλά ίσως και να ήταν ένα από τα πιο τυχερά πράγματα που μου συνέβησαν στη ζωή μου, καθώς πέντε σκηνές μακριά ήταν μια γυναίκα η οποία ήταν ομοιοπαθητικός.  

Με ενθάρρυναν να πάω να την δω.  Επί είκοσι λεπτά μου έκανε τελείως άσχετες ερωτήσεις οι οποίες, από όσο μπορούσα να δω, δεν είχαν σε τίποτα να κάνουν με το αλλεργικό συνάχι.  Όταν τελείωσε τις ερωτήσεις, μου έδωσε ένα χάπι.

«Πόσα παίρνω την ημέρα και για πόσες ημέρες?» ρώτησα.

«Παίρνεις μόνον ένα χάπι», είπε.

«Αλλά σίγουρα, πρέπει να πάρω περισσότερα», επέμεινα.

«Πάρε μόνον ένα», αποκρίθηκε ήρεμα.  «Μπορεί να είσαι καταπληκτικός κτηνίατρος, αλλά εγώ είμαι άριστη ομοιοπαθητικός».

Προς έκπληξη μου, μισή ώρα αφού πήρα το φάρμακο, το αλλεργικό συνάχι μου ήταν κατά 90% καλύτερα.  Από εκείνη την ημέρα του 1995, δεν έχω πάρει άλλο αντιισταμινικό.

Για μένα, αυτό ήταν αδύνατον, ήταν αντίθετο με όλα όσα είχα μάθει στα έξι χρόνια κτηνιατρικών σπουδών στο Cambridge.  Δεν μπορούσα να καταλάβω ΠΩΣ είχε συμβεί αυτό, αλλά ΕΙΧΕ συμβεί, έτσι έπρεπε να ερευνήσω την ομοιοπαθητική και να ανακαλύψω πώς λειτουργούσε.  Η εκπαίδευση μου άρχισε πάλι από την αρχή.

Τώρα ασκώ μόνον ομοιοπαθητική πρακτική και δίνω διατροφικές συμβουλές.  Μου αρέσει υπερβολικά.  Μου έχει μάθει τόσα πολλά πράγματα.  Δεν διαβάζω μόνον κτηνιατρικά εγχειρίδια.  Διαβάζω φιλοσοφία, κβαντική φυσική, και σχετικά με τη φύση των φυτών και το περιβάλλον τους.  Από εκεί προέρχονται όλα τα φάρμακα.  Αν θέλεις να επιλέξεις το καλύτερο φάρμακο, πρέπει να κατανοήσεις την προέλευση του, τον οικότοπο, τα χαρακτηριστικά, και την λειτουργία του στον φυσικό κόσμο. 

Η μελέτη αυτή με συνέδεσε ξανά με την πρώτη μου αγάπη.  Ο λόγος που έγινα κτηνίατρος ήταν εξ αιτίας της αγάπης μου για την φύση και τα ζώα.  Για να μπορώ να θεραπεύω έναν δυστυχισμένο σκύλο, ένα καταθλιπτικό άλογο, ή μια επιθετική αγελάδα που πάσχει από ένα δύσκολο σωματικό πρόβλημα, και να βλέπω το ζώο αυτό, για μια χρονική περίοδο ημερών ή εβδομάδων, να πηγαίνει ως εκ θαύματος καλύτερα, ειδικά όταν όλες οι άλλες θεραπείες είχαν αποτύχει – δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα και τίποτα που θα προτιμούσα να κάνω αντ’ αυτού.

Η αγάπη μου για τα ζώα, και η μελέτη του νέου αυτού είδους ιατρικής, με έφεραν σε μια ακόμη βαθύτερη κατανόηση σχετικά με την διασύνδεση μας.  Μια ημέρα με φώναξαν σε ένα αγρόκτημα οργανικής γαλακτοπαραγωγής.  Ο αριθμός των λευκών αιματοκυττάρων στο γάλα είχε φτάσει σε επίπεδα που δεν επιτρέπονταν από τον νόμο.  Ένας υψηλός αριθμός κυττάρων αποτελεί ένδειξη χρόνιας μαστίτιδας στο κοπάδι.  Πρέπει να διατηρείται κάτω από 400.000 κύτταρα/ml, διαφορετικά το γάλα δεν επιτρέπεται τα πωληθεί.

Δώδεκα μήνες πριν ο αριθμός των κυττάρων ήταν 200.000 – απόλυτα αποδεκτός.  Μετά άρχισε να ανεβαίνει, και καμία ομοιοπαθητική ή συμβατική θεραπεία δεν μπορούσε να το ελέγξει.  Γιατί; Η αρρώστια εμφανίζεται ΠΑΝΤΑ για κάποιο λόγο.  Εξέτασα ξεχωριστά τρεις αγελάδες των οποίων ο αριθμός των κυττάρων ήταν πολύ υψηλός και τους έδωσα τρία ομοιοπαθητικά φάρμακα για την πάθηση αυτή.  Έχοντας υποψίες ότι κάτι περισσότερο συνέβαινε εδώ, κάθισα με τον κτηνοτρόφο και συζήτησα διεξοδικά το πρόσφατο ιστορικό του, γνωρίζοντας ότι η υγεία του κοπαδιού είναι στενά συνδεδεμένη με την υγεία του κτηματία.

Ο κτηνοτρόφος νωρίτερα είχε παρουσιάσει μούδιασμα και κρύωμα στα πόδια του, που αποδείχτηκε ότι ήταν αρτηριοσκλήρωση των μηριαίων αρτηριών του. Είχε υποβληθεί σε εγχείρηση και πήρε τρεις μήνες άδεια από την εργασία του.  Η σύζυγος του, μια φιλόδοξη γυναίκα και διάσημη σχεδιάστρια στην κλωστοϋφαντουργία, είχε οργανώσει την οικοδόμηση ενός οργανικού εστιατορίου στο αγρόκτημα, με την ελπίδα να προσελκύσει ανθρώπους να δουν τα υφάσματα και να φέρει περισσότερο εισόδημα στην οικογένεια. Αυτό είχε αναστατώσει τον κτηνοτρόφο σημαντικά.

«Οι εργάτες έρχονται χωρίς να ρωτήσουν και μετακινούν πράγματα από εδώ κι από εκεί που δεν θέλω να μετακινηθούν.  Αισθάνομαι σαν να έχει γίνει εισβολή στο σπίτι μου.  Είναι δύσκολο και για την γυναίκα μου.  Είναι αγενείς με αυτήν, και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό».

«Πώς είναι αυτή η εμπειρία για σένα;» τον ρώτησα.

«Νιώθω αδύναμος, σαν μικρό παιδί με κοντά παντελόνια στο σχολείο.  Έχω απογοητεύσει την γυναίκα μου.  Θα έπρεπε να διευθύνω τα πάντα, αλλά οι εργάτες δεν ακούνε με τίποτα».

«Τι σε κάνει να νιώσεις καλύτερα;» ήταν η επόμενη ερώτηση μου.

«Να είμαι με τις αγελάδες μου – πηγαίνω και κάθομαι μαζί τους στο χωράφι – και να επιστρέψω στην φυσιολογική μου ρουτίνα με τις αγελάδες μου».

Οι απαντήσεις του κτηνοτρόφου προσδιόρισαν βασικά στοιχεία για την συνολική εικόνα. Ο κτηνοτρόφος ένιωθε ότι η έλλειψη ελέγχου στους οικοδόμους ήταν δικό του λάθος, και ότι δεν είχε την δύναμη να αντιμετωπίσει την κατάσταση, πράγμα που έδειχνε ότι ένα πρόβλημα ή έλλειψη υπήρχε μέσα του.  Υπήρχαν επίσης θέματα που είχαν σχέση με το σπίτι και την ρουτίνα, και τα συναισθήματα του βελτιώνονταν όταν περνούσε χρόνο με τις αγελάδες του. Το γεγονός ότι αισθάνονταν σαν μικρό παιδί, και η κατάσταση του της αρτηριοσκλήρωσης, αποτελούσαν επίσης σημάδια που οδήγησαν στην κατάλληλη για αυτόν ομοιοπαθητική θεραπεία.

Επέλεξα να δώσω το φάρμακο ΤΟΥ σε κάθε ζώο στο αγρόκτημα καθημερινά επί τρεις ημέρες και μετά μια φορά την εβδομάδα.  Ένα υδατικό διάλυμα τοποθετήθηκε μέσα στις ποτίστρες και με το οποίο ψεκάστηκαν οι αγελάδες στον χώρο του αρμέγματος.  Ο κτηνοτρόφος έπαιρνε την αγωγή του ενώ ψεκάζονταν με το σπρέϋ. 

Ο κτηνοτρόφος μου τηλεφώνησε ανήσυχος τρεις ημέρες αργότερα.  Ο αριθμός των κυττάρων είχε πάει από 400,000 στις 670,000.  Ήλπιζα ότι αυτό ήταν μια επιδείνωση, όχι ασυνήθιστο σημάδι ότι είχε χορηγηθεί η σωστή αγωγή αλλά σε πολύ μεγάλη δόση.  Του είπα να σταματήσει τη χορήγηση και να περιμένει.  Ο αριθμός των κυττάρων άρχισε τότε να πέφτει, φτάνοντας τελικά τον υγιή αριθμό των 180,000 μέσα σε τρεις μήνες, όπου είχε παραμείνει τον προηγούμενο χρόνο.

Αυτή και άλλες περιπτώσεις αναδεικνύουν ότι τα ζώα στο αγρόκτημα μπορούν να επηρεαστούν από γεγονότα στη ζωή του κτηματία.  Είμαστε όλοι ενεργειακές υπάρξεις, και τίποτα δεν υπάρχει απομονωμένο.  Όταν μία ομάδα συνδέεται με τα στοιχεία της φύσης, της φροντίδας, και της αγάπης, είναι απόλυτα έγκυρο να θεωρούμε την ομάδα αυτή σαν μία μόνον ύπαρξη, άσχετα με το αν αποτελείται από το ίδιο είδος ή όχι.  Το γεγονός ότι οι αγελάδες θεραπεύτηκαν παίρνοντας το φάρμακο του κτηματία δεν ήταν θαύμα, εκτός αν αναγνωρίζετε ότι η ζωή είναι ένα θαύμα από μόνη της. 

Του Geoff Johnson

Το σχόλιο του Bernie

Στην ιστορία του Geoff Johnson, «Η διασύνδεση της φύσης», είναι ωραίο να βλέπουμε κάποιον με επιστημονική εκπαίδευση να κρατάει το μυαλό του ανοικτό, να επιδιώκει επί πλέον εκπαίδευση, και να κάνει αυτό που κάνει τώρα.

Όταν μου παρουσιάστηκε η ασθένεια Lyme, καθώς και άλλα προβλήματα, μου συστήσανε την ομοιοπαθητική, και την δοκίμασα.  Δεν νομίζω ότι το θετικό αποτέλεσμα που είχα ήταν αποτέλεσμα πλασήμπο.  Προσέγγισα την ομοιοπαθητική με σκεπτικισμό, αλλά και με ανοικτό μυαλό – περισσότερο σαν ένα πείραμα.  Και είδα τα οφέλη.  Ακόμη και αν δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί λειτουργεί, είμαι ανοικτός στο να την χρησιμοποιήσω.

Το να θεραπεύουμε τον κτηματία και τα ζώα ως έναν ασθενή είναι λογικό.  Είμαστε όλοι ένα.  Όταν ο κτηματίας θεραπεύτηκε, οι αγελάδες το ένιωσαν, και έγιναν καλύτερα πιο σύντομα.  Είναι όπως όταν σηκώνω τη φωνή μου και η Bobbie μου λέει, «Αγάπη μου, ανησυχείς τα ζώα».  Όταν ανησυχώ για κάτι, αυτό τα επηρεάζει.  Αν ηρεμήσω, τότε και αυτά δεν ανησυχούν, και αισθάνονται καλύτερα.

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Bernie S. Siegel, “Love, Animals & Miracles: Inspiring True Stories Celebrating the Healing Bond”)