ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ «ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ» ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ;

Ο συντονισμός είναι μια συναρπαστική έννοια, ειδικά για εκείνους που κάνουν διαλογισμό – απαγγέλοντας μάντρα (mantra) πιο συγκεκριμένα.  Ο όρος προσφέρει μια πιθανή εξήγηση για το πώς η μνήμη και η συνήθεια εγκαθίστανται στην φύση.

                                                   

Έχει αποδειχθεί ότι οι συμπεριφορές του παρελθόντος γίνονται ευκολότερες και πιο αποτελεσματικές για τα διάφορα ζωντανά όντα να τις εκτελέσουν στο μέλλον.  Για παράδειγμα, αν αρουραίοι διδάσκονται ένα καινούργιο κόλπο σε ένα εργαστήριο στο Λος Άντζελες, αρουραίοι σε εργαστήρια σε άλλα μέρη του κόσμου γενικά μαθαίνουν το ίδιο νέο κόλπο πιο γρήγορα.  Όσο περισσότεροι είναι οι άνθρωποι που εξασκούνται σε μια νέα δεξιότητα, όπως το windsurfing, τόσο πιο εύκολο γίνεται για άλλους που έρχονται στο windsurfing να μάθουν αυτήν την δεξιότητα.

Ένα καλό παράδειγμα είναι το φαινόμενο Flynn. Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι βαθμολογούνται όλο και υψηλότερα στα τυπικά τεστς IQ. Οι μέσες βαθμολογίες στα 100 αυξάνονται σταθερά για μια περίοδο ετών.  Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο έξυπνοι, απλά ότι γίνονται καλύτεροι στο να κάνουν αυτά τα συγκεκριμένα τεστς. Όταν τα τεστς ανανεώνονται, όπως συμβαίνει κατά καιρούς, οι βαθμολογίες, για μια ακόμη φορά, επιστρέφουν στο 100. 

                                          

Η θεωρία του συντονισμού υποδηλώνει ότι όταν κάνουμε κάτι που έχει γίνει πριν, συνδεόμαστε, μέσω ενός είδους οργανωτικής επιρροής, ή ενός πεδίου, με άλλους που έχουν κάνει το ίδιο πράγμα.  Συντονιζόμαστε μαζί τους.  Όπως και άλλα πεδία – ηλεκτρικό, μαγνητικό, ακτινοβολία – το πεδίο μπορεί να είναι αόρατο, αλλά τα αποτελέσματα του δεν είναι.  Και ξεπερνά  τον χρόνο και τον χώρο.

Τι συμβαίνει όταν απαγγέλουμε ένα μάντρα που έχει επαναληφθεί από εκατομμύρια ανθρώπων επί χιλιετίες; Συντονίζουμε τον εαυτό μας μαζί τους.  Επωφελούμαστε από την σωρευτική επιρροή τους, ακριβώς όπως συμβάλλουμε σε αυτήν την επιρροή και εμείς οι ίδιοι.

                                            

Καθώς καθόμαστε μέσα στο δωμάτιο μας απαγγέλοντας μάντρα, μπορεί να είμαστε σωματικά μόνοι, ή με το ζωάκι μας, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο συντονιζόμαστε με μια επιρροή και μια κοινότητα, με ένα ενεργητικό πεδίο που φτάνει πίσω μέσα στους αιώνες για να συμπεριλάβει όλους τους άλλους στην παράδοση μας.

 

(Απόσπασμα από το βιβλίο του David Michie, “Buddhism for Pet Lovers”)