Κάθε φορά που επισκεπτόμουν κέντρα διάσωσης ψάχνοντας για άλλον σκύλο που θα ερωτευόμουν, απλά δεν ένιωθα έτοιμη να υιοθετήσω. Σκεπτόμουν ότι θα μπορούσα να φιλοξενώ σκύλους μέσω ενός τοπικού κέντρου διάσωσης σκύλων ντάτσχουντ. Αναρτημένο στην σελίδα τους σήμερα ήταν ένα αίτημα για συγκέντρωση χρημάτων για μια χειρουργική επέμβαση σε ένα ντάτσχουντ, μαζί με μια φωτογραφία από μια ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης του σκύλου. Πόσο καλά αναγνώριζα αυτό το είδους του προβλήματος στην πλάτη. Η Chloe είχε υποστεί σε χειρουργική επέμβαση στην σπονδυλική στήλη όταν ήταν μόνον τεσσάρων χρόνων. Αν δεν υπήρχαν εκείνοι που με την καλοσύνη τους βοήθησαν να πληρωθεί η ακριβή εγχείρηση, δεν θα είχα ζήσεις εκείνα τα επί πλέον επτά χρόνια με τον γλυκό μου κοριτσάκι.
Αυτό το γκριζό-μαυρο ντόξι είχε κτυπηθεί από ένα αυτοκίνητο και βρέθηκε στην άκρη του δρόμου, χαμένο και πεινασμένο. Η Tamara, μια καλόκαρδη γυναίκα από την Νότια Καλιφόρνια, τον έσωσε από το τοπικό καταφύγιο ευθανασίας ημέρες πριν θανατωθεί. Το πόδι του σέρνονταν, και ο πόνος του ήταν ολοφάνερος. Τον πήγε σε κτηνίατρο, ο οποίος υπέδειξε άμεσο χειρουργείο για να σωθεί το πόδι με την εισαγωγή μιας λάμας να το κρατάει. Εδώ στο Facebook ήταν η ακτινογραφία, μαζί με μια παράκληση για δωρεές που θα βοηθήσουν να πληρωθεί το χειρουργείο.
Μπορούσα να βοηθήσω! Στο όνομα της Chloe, έστειλα τα χρήματα όπως είχαν κάνει οι άλλοι για την δική της εγχείρηση. Μετά ανάρτησα την ιστορία του σκύλου και το αίτημα για συγκέντρωση χρημάτων στην σελίδα μου στο Facebook, και κάποιοι από τους φίλους μου έκαναν δωρεά. Λίγες ημέρες αργότερα η Tamara ανάρτησε μια ενημέρωση: το χειρουργείο είχε πάει καλά, και το ντόξι τώρα ήταν σε ανάρρωση. Ωραία!
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ενώ σκεπτόμουν ακόμα να φιλοξενήσω, έδωσα το όνομα μου στην Patricia, μια γυναίκα στην περιοχή η οποία βοηθάει αρκετές ομάδες διάσωσης, οι οποίες δρουν μεταξύ της Νότιας Καλιφόρνια μέχρι τον Καναδά. Εκτός από την πλήρους απασχόλησης εργασίας της, σώζει και μεταφέρει ντόξις και κανονίζει σπίτια όπου θα φιλοξενηθούν προσωρινά.
Άλλος ένας μήνας πέρασε και τα Χριστούγεννα πλησίαζαν. Δεν θα ήταν τα ίδια χωρίς την μικρή κάλτσα της Chloe να κρέμεται από το τζάκι ή το γλυκό, ζεστό της σώμα κουλουριασμένο δίπλα στο δικό μου κάτω από την κουβέρτα. Ο Basil συνέχισε να είναι κοντά μου, αλλά φαινόνταν να χάνει τις δυνάμεις του, σαν να έχανε την θέληση του να ζήσει.
Την εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα η Patricia επικοινώνησε μαζί μου. Ένα αρσενικό ντόξι με προβλήματα υγείας έρχονταν προς τα βόρια μαζί με άλλα σκυλιά που είχαν διασωθεί. Όλοι οι σκύλοι είχαν σπίτια που τα περίμεναν στην Καλιφόρνια, στο Όρεγκον, ή την Ουάσινγκτων, εκτός από αυτό το αγόρι, τον Ferdie. Χρειάζονταν ένα προσωρινό σπίτι μέχρι μετά τα Χριστούγεννα, όταν η Patricia θα μπορούσε να τον πάει σε ένα ομαδικό σπίτι φιλοξενίας στον Καναδά. Θα μπορούσα να προσφέρω προσωρινή φιλοξενία;
Ρώτησα τι είδους προβλήματα υγείας είχε. Είπε ότι τον είχε κτυπήσει ένα αυτοκίνητο, είχε υποστεί εγχείρηση στο πόδι, είχε στειρωθεί, είχε υποστεί εξαγωγή σε αρκετά δόντια, και προφανώς θα χρειάζονταν και άλλες εξαγωγές. Ήταν ακόμη με παυσίπονα αλλά ανάρρωνε καλά.
«Είναι το αγόρι του οποίου οι ακτινογραφίες είχαν αναρτηθεί στο Facebook;» ρώτησα.
«Ναι, είναι ο ίδιος σκύλος».
Είχα δώσει βοήθεια στο όνομα της Chloe. Φαινόνταν ότι τώρα εκείνη με βοηθούσε και έλεγε, «Έτσι είναι γραφτό να γίνει». Είπα στην Patricia, «Ναι!»
Αργά το επόμενο βράδυ, πήγα με το αυτοκίνητο να πάρω τον Ferdie. Όταν τον έφερα σπίτι, ο Ferdie κοίταξε ολόγυρα και αμέσως κούνησε την ουρά του. Καλό ξεκίνημα. Το επόμενο πρωί μετά από το πρόγευμα, ο Basil και ο Ferdie γνωρίστηκαν. Ο Basil φάνηκε να ενδιαφέρεται για τον νέο επισκέπτη, και μετά επανήλθε στο συνηθισμένο του σημείο πάνω στον καναπέ και πήρε έναν υπνάκο. Κανένα πρόβλημα, μέχρι εδώ.
Πήρα τον Ferdie πάνω στα πόδια μου. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια με το πιο γλυκό βλέμμα γεμάτο αγάπη που είχα ποτέ δει. Μέσα στο κεφάλι μου άκουγα συνεχώς, «εσύ είσαι, εσύ είσαι». Αυτό συνεχίστηκε για ώρες, με τους δυο μας να κοιτάμε στα μάτια ο ένας του άλλου σε μια αναγνώριση γεμάτη αγάπη. Είχε περάσει τόσα πολλά και ακόμα δεν είχε ένα μόνιμο σπίτι να τον περιμένει.
Μέσα σε δύο ημέρες ήξερα ότι ο Ferdie και εγώ έμελλε να είμαστε μαζί. Δεν μπορούσα με κανέναν τρόπο να καταφέρω να πως αντίο και να τον δώσω σε κάποιο άλλο σπίτι για φιλοξενία. Τηλεφώνησα στους ανθρώπους της διάσωσης, και προς ανακούφιση μου μου επιτράπηκε να τον κρατήσω. Μου είχαν πει ότι θα υπήρχαν αρκετά προβλήματα υγείας στο μέλλον, και έτσι έγινε: από πανκρεατίτιδα μέχρι κρυστάλλους στην κύστη, μέχρι ανάγκη για άλλη μια εγχείρηση στο πόδι. Δεν ήμουν ποτέ σίγουρη σχετικά με το για πόσο χρόνο ο Ferdie θα ήταν μαζί μου, αλλά ήξερα ένα πράγμα: θα τον αγαπούσα και θα τον φρόντιζα για όσο χρόνο ζούσε.
Λίγους μήνες αργότερα, ο Ferdie χρειάστηκε εκτενή επέμβαση για να αφαιρεθεί η λάμα, η οποία έμπαινε μέσα στον μυ του ποδιού του. Στράφηκα προς τους ανθρώπους της διάσωσης και ζήτησα βοήθεια για να συγκεντρωθούν χρήματα μέσω διαδικτύου. Με απόλυτη σιγουριά, καλόκαρδοι φίλοι και ξένοι προσέφεραν γενναιόδωρα, και η πολυδάπανη επέμβαση καλύφθηκε. Οι καλές πράξεις συνέχισαν να γίνονται. Ακόμη και ο χειρούργος, ο οποίος έκανε πολύ περισσότερα από αυτά που είχε πει ότι θα κάνει, δεν χρέωσε επί πλέον.
Είμαι ευτυχισμένη που λέω ότι ο Ferdie είναι ακόμη μαζί μου, με το καινούργιο όνομα “ Velcro Dog” (= «Κουβερτόσκυλο»), επειδή είναι πάντα στην ποδιά μου και κοιμάται ή κάνει χαριτωμένες κινήσεις που με κάνουν να γελάω. Ο Basil και ο Ferdie αγαπούν να πηγαίνουν σε μεγάλους περιπάτους αυτές τις ημέρες. Όλοι μας περιμένουμε με ανυπομονησία τα δεύτερα Χριστούγεννα μαζί ελπίζοντας ότι πολλά περισσότερα ακόμη θα έλθουν.
Της Andrea Hurst
Το σχόλιο του Bernie:
Η ιστορία της Andrea Hurst, “Facebook Ferdie”, είναι ένα υπέροχο παράδειγμα συγχρονικότητας που δημιουργήθηκε από την συνειδητότητα μας. Όταν ο σκύλος αυτός είναι στην ποδιά της, και την κοιτάζει, επικοινωνεί. Μόνον όταν η Andrea είναι πρόθυμη να σιγάσει το μυαλό της – να μην σκέφτεται, «Τι πρέπει να κάνω. Μπορώ να το διαχειριστώ αυτό;» - τότε ο σκύλος μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της, γνωστοποιώντας της ότι αυτή είναι το σωστό πρόσωπο. Μπορούμε επίσης να δούμε στα αλληλοσυνδεδεμένα γεγονότα στην ιστορία του Ferdie ότι όταν κάνεις επιλογές που διευρύνουν την ζωή για όλους όσους εμπλέκονται, η πράξη της προσφοράς επιστρέφει σε σένα. Το ένα δώρο εμπνέει άλλο ένα, και το δώρο αυτό προκαλεί το επόμενο, έτσι η προσφορά δεν έχει τέλος, όπως ένας αιώνιος κύκλος αγάπης.
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr. Bernie S. Siegel, “Love, Animals & Miracles”)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου