ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ

«Φτάσε ψηλά, γιατί τα αστέρια κρύβονται μέσα στην ψυχή σου. Ονειρέψου βαθιά, γιατί κάθε όνειρο προπορεύεται του στόχου.

                                          Pamela Vaull Starr

                                          

Όπως ακριβώς συμβαίνει με πολλά άλλα κορίτσια, η ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης μου ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.  Αμφέβαλα για τις ικανότητες μου, είχα ελάχιστη πίστη στο δυναμικό μου και αναρωτιόμουν για την αξία μου.  Όταν έπαιρνα καλούς βαθμούς, πίστευα ότι απλά ήταν από τύχη.  Παρ’ όλο που έκανα εύκολα φίλους, ανησυχούσα μήπως όταν θα με γνώριζαν καλύτερα δεν θα κρατούσε η φιλία μας.  Και όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, πίστευα ότι απλά είχα βρεθεί στη σωστή θέση την κατάλληλη στιγμή. Ακόμα αντιδρούσα στους επαίνους και στις κολακείες.

Οι επιλογές που έκανα αντανακλούσαν την εικόνα του εαυτού μου.  Όταν ήμουν ακόμα έφηβη, προσέλκυσα έναν άνδρα με την ίδια χαμηλή αυτοεκτίμηση.  Παρά το βίαιο χαρακτήρα του και την εξαιρετικά ταλαντευόμενη σχέση μας, αποφάσισα να τον παντρευτώ.  Ακόμα θυμάμαι τον πατέρα μου να μου ψιθυρίζει ενώ με οδηγούσε προς την εκκλησία, «Δεν είναι πολύ αργά, Σου. Μπορείς να αλλάξεις γνώμη». Η οικογένεια μου ήξερε τι τρομερό λάθος έκανα.  Μέσα σε μερικές εβδομάδες το έμαθα και εγώ.

Η σωματική κακομεταχείριση κράτησε πολλά χρόνια. Επέζησα από σοβαρούς τραυματισμούς, ήμουν γεμάτη από μελανιές τον περισσότερο καιρό και χρειάστηκε να μπω στο νοσοκομείο σε αρκετές περιπτώσεις.  Η ζωή μου ήταν μια θολή εικόνα από σειρήνες περιπολικών, ιατρικές αναφορές και εμφανίσεις σε δικαστήρια επίλυσης οικογενειακών διαφορών. Παρ’ όλα αυτά εγώ συνέχιζα να επιστρέφω στο σπίτι μου πιστεύοντας ότι, κάπως, η κατάσταση θα φτιάξει.

                                          

Μετά την γέννηση των δύο παιδιών μου, υπήρξαν φορές που το μόνο που με έκανε να αντέξω να ξημερωθώ ήταν εκείνα τα φουσκωτά μικρά μπρατσάκια που ήταν τυλιγμένα γύρω από το λαιμό μου, τα χοντρουλά μαγουλάκια που ήταν κολλημένα πάνω στα δικά μου και οι πολύτιμες αδύναμες φωνούλες που έλεγαν, «Ηρέμησε μανούλα. Όλα θα φτιάξουν». Αλλά ήξερα ότι δεν επρόκειτο να φτιάξουν.  Έπρεπε να κάνω αλλαγές – αν όχι για μένα, για να προστατέψω τα μικρά μου κοριτσάκια.

Τότε, κάτι μου έδωσε το κουράγιο να αλλάξω.  Μέσα από τη δουλειά μου, μπόρεσα να παρακολουθήσω μια σειρά από σεμινάρια επαγγελματικής ανάπτυξης.  Σε ένα από αυτά, η ομιλήτρια μίλησε για το πώς να μετατρέψεις τα όνειρα σε πραγματικότητα.  Ήταν σκληρό για μένα ακόμα και να ονειρευτώ ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά κάτι στο μήνυμα με έκανε να ακούσω.

Μας ζήτησε να σκεφτούμε δύο πολύ σημαντικές ερωτήσεις: «Αν μπορούσατε να γίνετε, να κάνετε ή να αποκτήσετε οτιδήποτε και ξέρατε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αποτύχετε, τι θα διαλέγατε; Και αν μπορούσατε να δημιουργήσετε την ιδανική ζωή, τι θα τολμούσατε να ονειρευτείτε;»  Εκείνη τη στιγμή, η ζωή μου άρχισε να αλλάζει.  Άρχισα να ονειρεύομαι.

                                               

Φαντάστηκα ότι είχα το κουράγιο να μετακομίσω με τα παιδιά σε ένα δικό μας διαμέρισμα και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Φαντάστηκα μια καλύτερη ζωή για τα κορίτσια και εμένα. Ονειρεύτηκα ότι ήμουν μια ομιλήτρια ενθάρρυνσης διεθνούς φήμης έτσι ώστε να μπορώ να εμπνέω ανθρώπους όπως με ενέπνευσε η ομιλήτρια αυτού του σεμιναρίου. Είδα τον εαυτό μου να γράφει την ιστορία μου για να εμψυχώσει άλλους.

Έτσι συνέχισα να δημιουργώ μια καθαρή εικόνα της νέας μου επιτυχίας. Οραματίστηκα τον εαυτό μου να φοράει ένα κόκκινο επαγγελματικό ταγιέρ, να κρατάει ένα δερμάτινο χαρτοφύλακα και να μπαίνει στο αεροπλάνο.  Αυτό ήταν πολύ δύσκολο για μένα, επειδή εκείνο τον καιρό δεν μπορούσα να αγοράσω ούτε ένα φόρεμα.

Όμως ήξερα ότι αν επρόκειτο να ονειρευτώ, ήταν σημαντικό να γεμίσω το όνειρο με λεπτομέρειες και για τις πέντε αισθήσεις μου  Έτσι, πήγα σε ένα κατάστημα με τσάντες και κράτησα έναν χαρτοφύλακα μπροστά στον καθρέφτη.  Πώς έδειχνα και πώς ένιωθα; Πώς μύριζε το δέρμα; Δοκίμασα μερικά κόκκινα ταγιέρ και βρήκα ακόμα και τη φωτογραφία μιας γυναίκας με κόκκινο ταγιέρ που κρατούσε ένα δερμάτινο χαρτοφύλακα και έμπαινε σε αεροπλάνο.  Κρέμασα την εικόνα κάπου που να μπορώ να τη βλέπω κάθε μέρα. Με βοηθούσε να κρατάω το όνειρο ζωντανό.

                                                

Και σύντομα οι αλλαγές άρχισαν. Μετακόμισα με τα παιδιά σε ένα μικρό διαμέρισμα.  Με 98 δολάρια μόνο την εβδομάδα, τρώγαμε αρκετό φιστικοβούτυρο και οδηγούσα ένα σαραβαλάκι.  Αλλά για πρώτη φορά, νιώθαμε ελεύθερες  και ασφαλείς. Δούλεψα σκληρά στη δουλειά μου ως πωλήτρια, πάντοτε επικεντρωμένη στο «απραγματοποίητο όνειρο μου».

Τότε, μια μέρα, απάντησα στο τηλέφωνο και η φωνή στην άλλη άκρη με κάλεσε να μιλήσω στο επόμενο ετήσιο συνέδριο της εταιρίας.  Δέχτηκα και η ομιλία μου είχε μεγάλη επιτυχία.  Αυτό με οδήγησε σε μια σειρά προαγωγών και τελικά στην εκπαίδευση των πωλητών σε όλο το δίκτυο της εταιρίας. Συνέχισα ιδρύοντας τη δική μου εταιρία ομιλιών και ταξίδεψα σε πολλές χώρες στον κόσμο.  «Το απραγματοποίητο όνειρο μου» είχε γίνει πραγματικότητα.

Πιστεύω ότι όλη η επιτυχία αρχίζει από τη στιγμή που απλώνεις τα Φ.Τ.Ε.Ρ.Α. σου  - χρησιμοποιώντας τη Φαντασία σου, αναπτύσσοντας την Τεχνική σου, εμπιστευόμενος τις Ενοράσεις σου, αναβιώνοντας το Ρομαντισμό σου και πιστεύοντας στην Αξία σου. Και μετά, ακόμα και τα απραγματοποίητα όνειρα γίνονται πραγματικότητα.

 

Της Sue Augustine