ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Φανταστείτε ένα δοχείο στο μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ, με καπάκι για  κορυφή. Τώρα προσπαθήστε να κάνετε μια εικασία σχετικά με το πόσες πένες (κέρματα) μπορείτε να αποθηκεύσετε σε αυτό το δοχείο. Μπορεί να καταλήξουμε σε περίπου τριακόσες πένες. Εάν επρόκειτο να σας ρωτήσω, «Πόσες σκέψεις θα μπορούσατε να αποθηκεύσετε μέσα σε αυτό το δοχείο με το καπάκι καλά κλεισμένο για να μην ξεχειλίσει;» θα μπορούσατε πιθανότατα να απαντήσετε, «Πώς μπορείς να αποθηκεύσεις τις σκέψεις σε ένα δοχείο; Οι σκέψεις δεν έχουν μορφή ούτε διαστάσεις. Δεν μπορείς να αποθηκεύσεις κάτι χωρίς φυσικές προδιαγραφές ή όρια μέσα σε ένα δοχείο».

Τώρα αναρωτηθείτε, «Τι είναι η μνήμη;» Τελικά, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η μνήμη δεν είναι τίποτα περισσότερο από σκέψεις. Επομένως, που αποθηκεύονται όλες αυτές οι χωρίς διαστάσεις σκέψεις, για να μπορέσουμε να τις ανακαλέσουμε, όπως κάνουμε; Πολλοί άνθρωποι πραγματικά πιστεύουν ότι η μνήμη αποθηκεύεται στον εγκέφαλο, αλλά ο εγκέφαλος είναι ένα δοχείο στο μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ. Είναι μορφή. Μπορείς να αποθηκεύσεις τις σκέψεις, οι οποίες είναι άμορφες, μέσα σε ένα δοχείο το οποίο είναι μορφή; Φυσικά και όχι. Επομένως, τι είναι η μνήμη και που αποθηκεύεται αν δεν αποθηκεύεται στον εγκέφαλο; Περιμένετε και θα ασχοληθούμε με το θέμα αυτό.

Όταν εξετάζουμε τη σύνδεση ανάμεσα στη μορφή και τη μορφή, μπορούμε σαφώς ορίσουμε με ακρίβεια από τι αποτελούνται αυτοί οι δεσμοί. Αλλά από τη στιγμή που μεταβούμε στην περιοχή της αμορφίας, πρέπει να σταματήσουμε να επικαλούμαστε τις αισθήσεις μας και να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τη διαίσθηση για να μας πει πώς συνδέονται οι σκέψεις με τη μορφή, και οι σκέψεις με τις σκέψεις. Ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να αποθηκεύσουμε τις σκέψεις μέσα σε ένα δοχείο. Οι σκέψεις είναι κατά κάποιο τρόπο μέρος του αόρατου κόσμου που υπάρχει, αν και είναι κρυμμένο από εμάς.

Αν η μνήμη (οι σκέψεις) δεν μπορούν να αποθηκευτούν μέσα στον εγκέφαλό μας, τότε θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στο ενδεχόμενο αυτές να βρίσκονται έξω από τον εγκέφαλο κατά κάποιο τρόπο. Τα μυστηριώδη συμβάντα που φαίνονται τόσο ανεξήγητα μπορεί κατά κάποιο τρόπο να ανήκουν στην κατηγορία όπου η σκέψη συναντά τις σκέψεις. Αν υπάρχουν αόρατες συνδέσεις μεταξύ της σκέψης και της μορφής, τότε γιατί να μην υπάρχουν και ανάμεσα στις σκέψεις και τις σκέψεις; Και αν οι σκέψεις πράγματι συναντούν άλλες σκέψεις, και εμείς είμαστε η πηγή των σκέψεων, τότε φαίνεται πιθανό ότι δημιουργούμε συγχρονιστικές καταστάσεις.

Θεωρήστε την σκέψη σαν κάτι που δημιουργούμε όλη την ώρα. Είμαστε η πηγή αυτής της δημιουργικής διαδικασίας μέσα από τη σύνδεσή μας με το θείο και το άπειρο. Με αυτή την επίγνωση μπορούμε να απορρίψουμε τη "σύμπτωση" και να πιστέψουμε στη θεία νοημοσύνη που λειτουργεί στο σύμπαν μας. Φυσικά, από τη στιγμή που το πιστέψετε, θα το δείτε πραγματικά να λειτουργεί κάθε μέρα. Είναι εδώ, λειτουργεί, και εσείς είστε μέρος της. Είτε το πιστεύετε είτε όχι. Είτε το βλέπετε είτε όχι.

-  Δρ Wayne W. Dyer