ΜΕΤΡΗΣΗ, ΜΝΗΜΗ, ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ

     Ποια είναι η φύση του υποκειμένου/εαυτού της αυτο-αναφοράς που προκύπτει από τις εμπλεκόμενες-ιεραρχικές κβαντικές μετρήσεις; Η συνειδητότητα ​​ταυτίζεται με τον εγκέφαλο που γίνεται το αντικείμενο της προκύπτουσας διάσπασης σε υποκείμενο-αντικείμενο. Αυτή τη ταυτότητα θα ονομάσω ‘κβαντικό εαυτό’. Σε αυτήν την ταυτότητα ο εαυτός είναι συμπαντικός (δηλαδή, δεν έχει προσωπικότητα) και η επιλογή από τη δυνατότητα στην πραγματικότητα είναι ελεύθερη και δυνητικά δημιουργική. 

     

     Πολλή σύγχυση προκύπτει σε σχέση με αυτή την εικόνα επειδή αυτός δεν είναι ο εαυτός που βιώνουμε κανονικά στην καθημερινή μας συνειδητή κατάσταση. Πώς φτάνουμε από την συμπαντική, ενιαία, κβαντική ταυτότητα στην τοπική και προσωπική ταυτότητα του εγώ; Η απάντηση, με μια λέξη, είναι ‘μάθηση’.      

     Οι εμπειρίες που προκαλούνται από τις κβαντικές μετρήσεις στον εγκέφαλο παράγουν ‘μνήμη’. Ένα επαναλαμβανόμενο ερέθισμα συνήθως βιώνεται, αντανακλάται στον καθρέφτη της προηγούμενης μνήμης, μέσω διεργασιών δευτερογενούς επίγνωσης (αντίθετα, το πρώτο συμβάν κατάρρευσης ως αντίδραση σε ένα ερέθισμα ονομάζεται γεγονός πρωτογενούς επίγνωσης).      

     Η αντανάκλαση αυτή στον καθρέφτη της μνήμης ενισχύει τις πιθανότητες της επακόλουθης κατάρρευσης υπέρ της μαθημένης αντίδρασης. Αυτή θα την ονομάσω κβαντική μνήμη σε αντίθεση με την συνηθισμένη μνήμη περιεχομένου. Με την πάροδο του χρόνου, όλες οι αντιδράσεις μας στα μαθημένα ερεθίσματα αποτελούν ένα μοτίβο συνήθειας. Η κβαντική ταυτότητα του εαυτού που είναι φυσική για ένα μικρό παιδί δίνει σταδιακά τη θέση της σε μια ταυτότητα με μια συγκεκριμένη ιστορία και συνήθειες, μια ταυτότητα που ονομάζουμε το εγώ.      

     Μια γρήγορη παρατήρηση: Δεδομένου ότι ο νους μας συσχετίζεται με τον εγκέφαλο, καθώς αναπτύσσουμε μια ατομικότητα του εγκεφάλου μέσω της κβαντικής μνήμης, αναπτύσσουμε επίσης κβαντική μνήμη και μοτίβα συνηθειών του νου, έναν ατομικό νου. Το ίδιο πράγμα μπορεί να ειπωθεί για το δίδυμο φυσικού-ζωτικού σώματος. Οι εμπειρίες παράγουν ένα ατομικό ζωτικό σώμα με ατομικές ζωτικές τάσεις.   
   

     Αυτές οι νοητικές και ζωτικές τάσεις είναι αυτό που οι Ανατολικοί ονομάζουν ‘κάρμα’ και το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στην επιστημονική θεωρία της μετενσάρκωσης. Όταν το φυσικό σώμα ενός ατόμου πεθάνει, αυτό που επιβιώνουν είναι το ζωτικό και νοητικό σώμα με το ζωτικό και νοητικό κάρμα τους. Αυτό το κάρμα ανακυκλώνεται στην επόμενη ενσάρκωση.      

Απόσπασμα από την 9^η συνάντηση του Α κύκλου των ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ διαδικτυακών σεμιναρίων με τίτλο «Νέα Κοσμοθεωρία και Κβαντική Πραγματικότητα».

Μπορείτε να βρείτε την συνάντηση μας εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=m9oxuootMBY