ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ

     Η μετενσάρκωση προάγεται πλέον σε ένα φαινόμενο αντάξιο επιστημονικής έρευνας. Γιατί η καλύτερη επιστημονική απόδειξη για την ύπαρξη ενός λεπτού σώματος με τα ζωτικά και νοητικά του συστατικά θα αποτελούσε απόδειξη της επιβίωσης και της μετενσάρκωσης.      

    

 Η κβαντική μονάδα που επιβιώνει, σύμφωνα με το μοντέλο μας, διατηρεί την κβαντική μνήμη των μοτίβων συνήθειας και των τάσεων των προηγούμενων ζωών. Και υπάρχουν πολλά δεδομένα για να υποστηρίξουμε την ιδέα ότι οι τάσεις πράγματι επιβιώνουν και μετενσαρκώνονται. Ωστόσο, όλες οι μικρές ιστορίες που συσσωρεύουμε κατά τη διάρκεια μιας ζωής, ολόκληρη η προσωπική μας ιστορία, γενικά πεθαίνουν με το υλικό μας σώμα, με τον εγκέφαλο. Οι ιστορίες αυτές δεν μεταφέρονται από τις κβαντικές μονάδες. Ακόμα κι έτσι, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι μερικοί άνθρωποι, ειδικά παιδιά, είναι σε θέση να θυμούνται τις ιστορίες από ζωές του παρελθόντος, συχνά με εντυπωσιακές λεπτομέρειες. Ποια είναι η εξήγηση μιας τέτοιας μετενσαρκικής μνήμης; Αυτό μπορεί να εξηγηθεί με την κβαντική μη τοπικότητα στο χωρο-χρόνο.      

     Πιστεύω ότι όλες οι μετενσαρκώσεις μιας δεδομένης κβαντικής μονάδας συνδέονται μη τοπικά δια μέσου του χρόνου και του χώρου, συσχετισμένες χάρη της συνειδητής πρόθεσης. Λίγο πριν τη στιγμή του θανάτου, καθώς μπαίνουμε σε μια κατάσταση την οποία οι Θιβετιανοί Βουδιστές αναφέρουν ως bardo (μετάβαση), οι ταυτότητες του εγώ μας χαλαρώνουν σημαντικά. Και καθώς πέφτουμε στον κβαντικό εαυτό, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα μη τοπικό παράθυρο από μνήμες - παρελθόν, παρόν και μέλλον. Καθώς πεθαίνουμε, μπορούμε να μοιραστούμε μια μη τοπική σχέση με την επόμενη ενσάρκωσή μας, έτσι ώστε όλες οι ιστορίες που έχουμε κρατήσει στην μνήμη μας γίνονται μέρος των ιστοριών της, ενώνοντας με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Οι μνήμες αυτές μπορεί να ανακληθούν αργότερα σε κατάσταση ύπνωσης. Και σε μερικές περιπτώσεις, τα παιδιά μπορούν να θυμούνται αυθόρμητα αυτές τις ιστορίες της προηγούμενης ζωής τους.      

     Πώς γνωρίζει η κβαντική μονάδα πού να ξαναγεννηθεί; Εάν διαφορετικές σωματικές ενσαρκώσεις συσχετίζονται μέσω της κβαντικής μη τοπικότητας και της συνειδητής πρόθεσης, θα ήταν η πρόθεσή μας (για παράδειγμα, κατά τη στιγμή του θανάτου) αυτό που μεταφέρει την κβαντική μας μονάδα από ένα ενσαρκωμένο σώμα σε άλλο. Υπάρχει μια σανσκριτική λέξη, sutratman (κυριολεκτικά, το νήμα του atman) που περιγράφει τέλεια αυτή την πλευρά της κβαντικής μονάδας. Το νήμα είναι η κβαντική μη τοπικότητα και η συνειδητή πρόθεση.

(Απόσπασμα από την 14^η συνάντηση του σεμιναρίου «Νέα Κοσμοθεωρία και Κβαντική Πραγματικότητα».)

Μπορείτε να βρείτε την συνάντηση μας σε αυτόν τον σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=mXwJtB7EXPg&t=12s