Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ

     Απ’ όσα γνωρίζουμε, ολόκληρος ο έξω κόσμος θα μπορούσε να είναι ένα όνειρο. Όταν κοιμάμαι και βλέπω ένα όνειρο, βλέπω έναν κόσμο γεγονότων εξίσου ζωντανό με τον κόσμο όταν είμαι ξύπνιος (για τους περισσότερους από εμάς οι άλλες τέσσερις αισθήσεις είναι διάσπαρτες σε όλα τα όνειρά μας, αλλά κάποιοι, ενώ ονειρεύονται μπορούν να αγγίξουν, να γευτούν, να ακούσουν, και να μυρίσουν όπως ακριβώς και ενώ είναι ξύπνιοι). Αλλά όταν ανοίγω τα μάτια μου το πρωί, ξέρω ότι αυτά τα ζωντανά γεγονότα παρήχθησαν όλα μέσα στο κεφάλι μου. Ποτέ δεν θα έκανα το λάθος να την πατήσω γιατί θεωρώ δεδομένο ότι τα όνειρα δεν είναι πραγματικά.      

      

Διαθέτει λοιπόν ο εγκέφαλός μου μια συσκευή για να κάνει τον κόσμο των ονείρων και μια άλλη για τον έξω κόσμο; Όχι, αυτό δεν συμβαίνει. Όσον αφορά την εγκεφαλική λειτουργία, ο μηχανισμός των ονείρων δεν αλλάζει όταν ξυπνάω. Ο ίδιος οπτικός φλοιός στο πίσω μέρος του κρανίου μου μου επιτρέπει να δω ένα αντικείμενο - ένα δέντρο, ένα πρόσωπο, τον ουρανό - είτε το βλέπω στη μνήμη, σε ένα όνειρο, σε μια φωτογραφία, ή μπροστά μου. Οι θέσεις της δραστηριότητας των εγκεφαλικών κυττάρων μετατοπίζονται ελαφρά από το ένα στο άλλο, γι' αυτό μπορώ να ξεχωρίσω ένα όνειρο από μια φωτογραφία και το αληθινό αντικείμενο, παρ’ όλα αυτά η ίδια θεμελιώδης διαδικασία συντελείται συνεχώς. Κατασκευάζω ένα δέντρο, ένα πρόσωπο ή τον ουρανό από αυτό που στην πραγματικότητα είναι ένα τυχαίο συνονθύλευμα νευρικών, χημικών και ηλεκτρικών φορτίων στον εγκέφαλό μου και σε όλο το σώμα μου. Όσο και αν προσπαθήσω, δεν θα βρω ποτέ ένα μοτίβο χημικών ουσιών και ηλεκτρικών φορτίων με τη μορφή δέντρου, προσώπου ή οποιουδήποτε άλλου σχήματος. Το μόνο που υπάρχει είναι μια θύελλα ηλεκτροχημικής δραστηριότητας.      

   

  Το πρόβλημα αυτό - ότι δεν υπάρχει τρόπος να αποδειχθεί η ύπαρξη ενός εξωτερικού κόσμου - υπονομεύει ολόκληρη τη βάση του υλισμού. Έτσι φτάνουμε στο πνευματικό μυστικό: Δεν είσαι εσύ μέσα στον κόσμο. ο κόσμος είναι μέσα σου.      

      Ο μόνος λόγος για τον οποίο οι πέτρες είναι στερεά είναι ότι ο εγκέφαλος καταγράφει μια σειρά ηλεκτρικών σημάτων ως «αφή» ο μόνος λόγος που ο ήλιος λάμπει είναι ότι ο εγκέφαλος καταγράφει μια άλλη σειρά ηλεκτρικών σημάτων ως θέα. Δεν υπάρχει φως του ήλιου στον εγκέφαλο μου, του οποίου το εσωτερικό παραμένει σκοτεινό όπως ένα ασβεστολιθικό σπήλαιο, ανεξάρτητα από το πόσο φωτεινά είναι έξω.      

     Λέγοντας ότι ολόκληρος ο κόσμος δημιουργείται μέσα μου, συνειδητοποιώ αμέσως ότι θα μπορούσατε κι εσείς να πείτε το ίδιο πράγμα. Είσαι εσύ μέσα στο όνειρό μου ή είμαι εγώ μέσα στο δικό σου - ή είμαστε όλοι παγιδευμένοι σε κάποιο περίεργο συνδυασμό της προσωπικής εκδοχής για τα γεγονότα ο ένας του άλλου; Για μένα, αυτό δεν είναι πρόβλημα, αλλά η ίδια η καρδιά της πνευματικότητας. Ο καθένας είναι δημιουργός. Το μυστήριο του πώς όλες αυτές οι μεμονωμένες απόψεις συναντώνται, έτσι ώστε ο κόσμος ο δικός σου και ο δικός μου μπορούν να εναρμονιστούν, είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αναζητούν πνευματικές απαντήσεις. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πραγματικότητα είναι γεμάτη συγκρούσεις αλλά επίσης και γεμάτη αρμονία. Είναι πολύ απελευθερωτικό να συνειδητοποιούμε ότι ως δημιουργοί δημιουργούμε κάθε πτυχή, καλή ή κακή, της εμπειρίας μας. Με τον τρόπο αυτόν, ο καθένας μας είναι το κέντρο της δημιουργίας.

Απόσπασμα από την 6^η συνάντηση του Α κύκλου των ΔΩΡΕΑΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ διαδικτυακών σεμιναρίων με τίτλο «Νέα Κοσμοθεωρία και Κβαντική Πραγματικότητα».

Μπορείτε να βρείτε την συνάντηση μας εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=BB3lGqeg1EM