ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ

Είναι κόρη μου και ζει στον ίλιγγο των δεκαέξι της χρόνων.  Μετά από μια σύντομη αρρώστια που πέρασε, έμαθε ότι η καλύτερη φίλη της θα μετακόμιζε σύντομα για κάπου αλλού.  Στο σχολείο δεν πήγαινε τόσο καλά όσο ήλπιζε ή όσο ελπίζαμε η μητέρα της κι εγώ.  Μέσα από τις κουβέρτες που τη σκέπαζαν, καθώς κουλουριάστηκε στο κρεβάτι αναζητώντας εκεί ανακούφιση, ανάβλυζε θλίψη.  Ήθελα ν’ απλώσω το χέρι μου και να ξεριζώσω, αν ήταν δυνατό, όλη τη δυστυχία που ρίζωνε στη νεανική ψυχή της.  Ωστόσο, όσο και να τη νοιαζόμουν και να ήθελα να βγάλω από μέσα της τη θλίψη, ήξερα πόση σημασία είχε να βαδίσω προσεκτικά.

Σαν ψυχοθεραπευτής είχα μάθει πολλά σχετικά με τον ακατάλληλο τρόπο έκφρασης της βαθιάς ψυχικής σχέσης μεταξύ πατέρα και κόρης, κυρίως από πελάτισσες μου των οποίων η ζωή είχε γίνει συντρίμμια από σεξουαλική κακοποίηση.  Έχω επίσης υπόψη μου, πόσο η έγνοια για ένα πρόσωπο και η στενή επαφή μπορεί να πάρει σεξουαλική μορφή και ιδιαίτερα για άντρες που νιώθουν το συναισθηματικό πεδίο σαν ξένο έδαφος και που παρερμηνεύουν κάθε έκφραση στοργής, θεωρώντας την σαν σεξουαλική πρόκληση.  Πόσο πιο απλό ήταν να την κρατώ και να την παρηγορώ όταν ήταν δυο, τριών, τεσσάρων, ή ακόμα και εφτά χρονών… Τώρα όμως το σώμα της, η κοινωνία μας και ο ανδρισμός μου, όλα φαίνονταν να συνωμοτούν εναντίον της επιθυμίας μου να την παρηγορήσω.  Πώς θα μπορούσα να την παρηγορήσω, όμως, εξακολουθώντας να κρατώ τις αναγκαίες αποστάσεις ανάμεσα στον πατέρα και την έφηβη κόρη του; Περιορίστηκα να της προτείνω ένα μασάζ στην πλάτη.  Συμφώνησε.

 

Επιδόθηκα σε ένα απαλό μασάζ στην κοκαλιάρικη πλάτη και τους σφιγμένους ώμους της, ενώ συγχρόνως της ζητούσα συγγνώμη για την πρόσφατη απουσία μου.  Της εξήγησα πως μόλις γύρισα από ένα διεθνή διαγωνισμό μασάζ της πλάτης όπου είχα έρθει τέταρτος στον τελικό.  Τη διαβεβαίωσα ότι είναι δύσκολο να κάνει κανείς καλύτερο μασάζ στην πλάτη από ένα στοργικό πατέρα, ειδικά όταν πρόκειται για ένα στοργικό πατέρα που έχει πάρει παγκόσμια διάκριση στο μασάζ της πλάτης.  Της εξιστόρησα όλα τα σχετικά με το διαγωνισμό και τους διαγωνιζόμενους, καθώς οι παλάμες και τα δάχτυλα μου προσπαθούσαν να χαλαρώσουν τους τεντωμένους μύες και να μειώσουν την ένταση που κυρίεψε την νεανική της ζωή.

Της είπα για τον υπερήλικα, συρρικνωμένο Ασιάτη που ήρθε τρίτος στο διαγωνισμό. Έχοντας περάσει όλη του τη ζωή μελετώντας βελονισμό και σιάτσου, απέκτησε την ικανότητα να συγκεντρώνει όλη του την ενέργεια στα δάχτυλα του, ανάγοντας το μασάζ της πλάτης σε υψηλή τέχνη.  «Πίεζε τις παλάμες και τα δάχτυλα του με φοβερή ακρίβεια», εξήγησα δίνοντας στην κόρη μου ένα δείγμα των όσων είχα μάθει από τον ηλικιωμένο αυτόν άντρα.  Βόγκηξε, χωρίς να είναι σαφές αν αυτό ήταν από ευχαρίστηση ή από πόνο.  Μετά της είπα για την γυναίκα που ήρθε δεύτερη.  Ήταν από την Τουρκία και από τα παιδικά της χρόνια έκανε συνεχώς εξάσκηση στο χορό της κοιλιάς, έτσι μπορούσε να κάνει τους μύες της να κινούνται και να κάνουν κυματιστές πτυχώσεις, όπως η επιφάνεια ενός υγρού.  Όταν έκανε μασάζ στην πλάτη, τα δάχτυλα της ξυπνούσαν τους κουρασμένους μύες και στα ταλαιπωρημένα κορμιά μια παρόρμηση για δόνηση, κίνηση και χορό.  «Έκανε τα δάχτυλα της να περπατούν και οι μύες ακολουθούσαν βήμα βήμα», είπα δίνοντας και παράδειγμα στην πράξη.

«Αυτό είναι παράξενο», ακούστηκε πνιγμένα καθώς το πρόσωπο της ήταν βυθισμένο μέσα στο μαξιλάρι.  Το αστείο μου ήταν άραγε παράξενο, ή το άγγιγμα μου;»

Μετά, τελείωσα το μασάζ της κόρης μου και μείναμε αμίλητοι.  Σε λίγο με ρώτησε: «Λοιπόν, ποιος πήρε την πρώτη θέση;»

«Δεν θα το πιστέψεις!» είπα.  «Ένα μωρό!» Κι εξήγησα πως τα απαλά, χωρίς επιφυλάξεις αγγίγματα ενός παιδιού που εξερευνά το δέρμα και τις μυρωδιές και τις γεύσεις, δεν μπορεί να φτάσει κανένα άλλο άγγιγμα στον κόσμο.  Εξερεύνηση απαλή και όχι προδιαγεγραμμένη.  Μικρούτσικα χεράκια που λένε πολύ περισσότερα απ’ ότι θα μπορούσαν να πουν οι λέξεις.  Για το δυνατό δεσμό.  Για την εμπιστοσύνη. Για την άδολη αγάπη.  Και μετά την άγγιξα τρυφερά και απαλά όπως έμαθα από το μωρό.  Θυμήθηκα ζωηρά τη δική της βρεφική ηλικία – όταν την κρατούσα, την κουνούσα εδώ κι εκεί, την παρακολουθούσα να προχωρεί ψηλαφητά μέσα στον κόσμο και να μεγαλώνει.  Συνειδητοποίησα πως αυτή ήταν, στην πραγματικότητα, που με δίδαξε το άγγιγμα του μωρού.

  

Μετά από λίγη ακόμα ώρα απαλού μασάζ, μέσα στη σιωπή, είπα ότι ήμουν ευχαριστημένος που είχα μάθει τόσα πολλά από τους καλύτερους ειδικούς του κόσμου στο μασάζ της πλάτης.  Της εξήγησα πώς έγινα ακόμα καλύτερος μασέρ πλάτης για μια δεκαεξάχρονη θυγατέρα που έκανε μια επίπονη πορεία προς την ενηλικίωση.  Απηύθυνα μια σιωπηλή προσευχή, εκφράζοντας τις ευχαριστίες μου που παραδόθηκε στα χέρια μου μια τέτοια ζωή, και που μου δόθηκε η ευλογία ν’ αγγίξω έστω κι ένα μέρος της.

Victor Nelson