ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ (Μέρος Γ)

Τι Ανακούφιση!

Μόλις το συνειδητοποιήσουμε αυτό, όχι μόνο μέσα στα κεφάλια μας, αλλά και στις καρδιές μας, μπορούμε να ξεκουραστούμε. Το νευρικό μας σύστημα μπορεί να χαλαρώσει. Μπορούμε να αφεθούμε από το βάρος μέσα στις καρδιές μας, που προέρχεται από την καταπολέμηση της ζωής ή από την αντίληψη του κόσμου ως σπασμένου. Μπορούμε να νιώθουμε τη θλίψη μας πλήρως και να μην κολλήσουμε σε αυτή, έτσι μπορούμε επίσης να νιώθουμε τη χαρά που υπάρχει στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Στη συνέχεια, από αυτό το ήσυχο, κέντρο της γαλήνης μέσα μας, μπορούμε να λέμε ναι στα καλέσματα μας, να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να υπηρετούμε την αγάπη μέσα στον κόσμο, και να ξεκουραζόμαστε στο καταφύγιο της δικής μας καρδιάς, ζώντας μαζί με τα άλλα όντα που κατοικούν αυτόν τον πλανήτη μαζί μας.

Άφησε την Αγάπη να Ρέει

Από αυτό το ήρεμο, κέντρο της ακινησίας, μπορούμε να αφήσουμε την αγάπη να ρέει μέσα από εμάς ανεμπόδιστα χωρίς τον πόνο να μας εξοντώνει ή να κουβαλάμε το βάρος του κόσμου στους ώμους μας με τρόπο που να μας αποτρέπει από το να είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε ολοκληρωτικά και να γευόμαστε τις χαρές της ζωής. Τότε, δεν θεωρούμε πλέον ότι είναι ευθύνη μας να σώσουμε κάθε παιδί, κάθε δέντρο, ή κάθε πληγωμένη ψυχή. Δεν πρέπει να νιώθουμε ένοχοι επειδή πήραμε μια ημέρα ή μια εβδομάδα ή ένα μήνα άδεια για να πάμε να καθίσουμε ανάμεσα στα ανοιξιάτικα άνθη και να λουστούμε στις ηλιαχτίδες. Δεν χρειάζεται πλέον να κουβαλάμε το βάρος όλου του πόνου που υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο, παρ’ όλα αυτά ούτε παρακάμπτουμε τον πόνο. Απλά, επιτρέπουμε στη ζωή να είναι όπως είναι, να κινούνται διαφορετικές ενέργειες μέσα μας καθώς βιώνουμε τα πράγματα. Δεν πιανόμαστε από ό, τι θέλουμε και δεν αντιστεκόμαστε σε ότι δεν θέλουμε. Είμαστε απλά με αυτό που είναι.

Αισθανόμαστε αγάπη. Αισθανόμαστε θλίψη. Αισθανόμαστε οργή. Αισθανόμαστε έκσταση. Αυτά τα συναισθήματα ρέουν μέσα από εμάς, όπως τα σύννεφα στον ουρανό, πάντα αλλάζουν, πάντα κινούνται μέσα από μας και επιτρέποντας στον εαυτό τους να βιωθούν πλήρως και να εκφραστούν, χωρίς ποτέ να κολλάνε ή να τους αντιστεκόμαστε. Τότε, μπορούμε να υπηρετήσουμε την αγάπη στον κόσμο, χωρίς εμπόδια, χωρίς τον πόνο όλου του κόσμου για δικό μας. Τότε είμαστε ελεύθεροι να είμαστε απλά άνθρωποι, με όλη τη ευδαιμονία και όλο τον πόνο που αυτό συνεπάγεται, χωρίς διαχωρισμό μεταξύ του ιερού και του βέβηλου. Τότε ... επιτέλους ... μπορούμε να ξεκουραστούμε απλά υπάρχοντας,  και να επιτρέψουμε στην ακινησία αυτού του ήρεμου χώρου μέσα μας να μας μεταφέρει σε εμπνευσμένη δράση, καθώς επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να είναι μια καλοπροαίρετη παρουσία στον κόσμο.

Ένας Διαλογισμός

Αυτή τη στιγμή, είμαι σε ένα βιωματικό εργαστήριο διαλογισμού για προχωρημένος του Dr Joe Dispenza στην Τακόμα, Ουάσιγκτον, όπου μελετώ αυτό που ετοιμάζει ως μέρος της έρευνάς μου για ένα μελλοντικό βιβλίο «Ιερό Φάρμακο». Στις 6.00 σήμερα το πρωί, ήμουν συνδεδεμένη σε ένα μηχάνημα EEG, καθώς ο Joe μας καθοδηγούσε σε έναν βαθύ διαλογισμό, τον οποίο αφιέρωσα στην Μητέρα Γη. Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, είδα όλους μας και τους 500 μέσα στο δωμάτιο, σαν φωτεινά όντα σε αποστολή διάσωσης να φέρνουμε συνειδητότητα ​​στον πλανήτη μας, και ένιωσα την αγάπη μέσα στην αίθουσα  να γεμίζει την καρδιά μου και γύρω μου, μέχρι που είδα πυραύλους αγάπης να εκτοξεύονται προς τη Συρία και το Αφγανιστάν, πυροτεχνήματα αγάπης να πέφτουν βροχή πάνω στα τροπικά δάση, και βόμβες αγάπης να εκρήγνυνται στις καρδιές των ανθρώπων μέσα στα διεφθαρμένα συστήματα παντού, έτσι ώστε ξαφνικά δεν ήταν σε θέση να συνεχίσουν να κάνουν τις δουλειές τους όπως συνήθως.

Ολόκληρο το σώμα μου άρχισε να πάλλεται μέχρι έξω στο δέρμα μου και  δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό μου, καθώς ένιωσα τον εαυτό μου να αφήνει το σώμα μου και να κοιτάζει κάτω τον πλανήτη, σαν από το διάστημα. Η πράσινη και μπλε μπάλα της γης είχε δύο μεγάλα μάτια πάνω της και με ατένιζε με τα μαλακά, τρυφερά μάτια της μητέρας. Άκουσα το μάντρα να επαναλαμβάνεται, «Είμαι σε συμφωνία με τη ζωή, και δεν αντιστέκομαι σε τίποτα».

Η καρδιά μου πάει να σπάσει.

Με αγάπη,

Lissa Rankin M.D.